Η γοητεία... της εξαπάτησης

«Αν τους πολιτικούς πρέπει να τους κρίνουμε από τα πεπραγμένα τους και όχι από τα λόγια θα διαπιστώσουμε σε γενικές γραμμές πως στη μεταπολίτευση οι πολιτικοί που γοήτευσαν το ευρύ κοινό συνήθως άφησαν πίσω τους ερείπια. Π.χ. με μεγάλη διαφορά δημοφιλέστερος πολιτικός της μεταπολίτευσης είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου αφού σχεδόν ένας στους δυο Έλληνες τον θεωρεί έτσι. 

Ο Ανδρέας Παπανδρέου τη δεκαετία του '80 εκτόξευσε το χρέος της χώρας από το 30 στο 100% του ΑΕΠ και έβαλε τις βάσεις για τη χρεοκοπία που διανύουμε.Αποδείχτηκε ψεύτης καθώς ανέβηκε στην εξουσία με συνθήματα όπως έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ και στη συνέχεια έκανε τα αντίθετα.Με την ανοχή και τη στάση του νομιμοποίησε και διεύρυνε τη διαφθορά και τον παρασιτισμό σε όλες τις πτυχές της οικονομίας και της πολιτικής ζωής.

Κατηγορήθηκε σαν αποδέκτης μαύρου χρήματος με κορυφαία περίπτωση την αδυναμία να δικαιολογήσει με το πόθεν έσχες την περίφημη "Ροζ Βίλα” που αγόρασε για την τελευταία σύζυγό του.Από τις κατηγορίες αυτές απαλλάχθηκε σκανδαλωδώς μέσω δωρεών που ισχυρίστηκαν πως του έκαναν εκ των υστέρων διάφοροι ενδιαφερόμενοι και παρατρεχάμενοι.

Είναι φανερό πως η κοινή γνώμη ήταν και παραμένει θύμα της γοητείας της εμφάνισης και των λόγων του Ανδρέα, αφού παρά τις αποδεδειγμένες απάτες, τα σκάνδαλα και τις καταστροφικές συνέπειες των επιλογών του συνεχίζει να είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός της μεταπολίτευσης.

Τα ανορθολογικά κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε και αξιολογούμε τους πολιτικούς αποτελούν μια από τις βασικές αιτίες του γεγονότος πως η Ελλάδα είναι από τις φτωχότερες και πλέον διεφθαρμένες χώρες της Ευρώπης. Εκτός της προσωπικής γοητείας που σε όλες τις δουλειές αποτελεί ένα πολύτιμο "πάσο” προκειμένου να σου ανοίξουν την πόρτα του σπιτιού τους, το πορτοφόλι τους ή τέλος πάντων ό,τι άλλο μπορεί να θεωρούν πολύτιμο, οι δημαγωγοί συνήθως μοιράζουν χρήματα και κυρίως υποσχέσεις για περισσότερο χρήμα με στοχευμένες κινήσεις.

Στις χρηματιστηριακές αγορές π.χ. όταν οι επιτήδειοι θέλουν να "ξαφρίσουν” κάποιο κορόιδο του υπόσχονται "τρελές” αποδόσεις. Επειδή τα κορόιδα στην αρχή είναι επιφυλακτικά, αντί να τοποθετήσουν π.χ. 100 ευρώ στην υπόδειξη του απατεώνα τοποθετούν 5-10 ευρώ.Οι μετοχές που υποδεικνύουν οι απατεώνες είναι συνήθως "σαπάκια” μηδενικής αξίας και εμπορευσιμότητας καθώς οι απατεώνες έχουν μαζέψει τις μετοχές από την αγορά. Μόλις τα κορόιδα βάλουν από 10 ευρώ οι άλλοι με εικονικές αγοραπωλησίες αρχίζουν να ανεβάζουν τη μετοχή 4-5 φορές.

Όταν το κορόιδο βλέπει πως τα 10 έχουν γίνει 40-50 ευρώ και λαμβάνει υποσχέσεις πως θα γίνουν 150 σκέφτεται πως έκανε λάθος που δεν τοποθέτησε και τα 100 ευρώ, όπερ και ράττει πάραυτα...Τότε οι "αετονύχηδες” του πουλάνε τις μετοχές η τιμή των οποίων καταρρέει στη συνέχεια...

Συνήθως τους απατεώνες τους αντιλαμβάνεται κάποιος από τις αντιφάσεις και το γεγονός πως έχουν απάντηση για κάθε ερώτημα που θα προκύψει πριν αυτό προκύψει. Παρά το γεγονός πως τα περισσότερα θύματα αντιλαμβάνονται τις αντιφάσεις, η αίσθηση της συμμετοχής σε μια απάτη σε βάρος των υπολοίπων που νομίζουν πως ακολουθούν στο "αεροπλανάκι” τους κάνει να τις υποτιμούν.

Συνήθως τα θύματα έχουν την πεποίθηση πως θα προλάβουν γιατί είναι εξυπνότερα των άλλων θυμάτων.Στο τέλος όταν τα χάνουν όλα αναζητούν ενόχους, με αγανάκτηση και άγριες διαθέσεις.Κάπως έτσι λειτουργούν τα "κοινωνικά μερίσματα”, οι διορισμοί, οι πρόωρες συντάξεις. Σου δίνουν σήμερα το ένα δέκατο από αυτά που θα σου πάρουν αύριο.Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και έχουμε δρόμο ακόμη μέχρι κάποιο σοκ να μας συνεφέρει από το λήθαργο...»

                                                 (Άρθρο του Κ. Στούπα από το capital.gr)