αντί προλόγου..



'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.

Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική. Θα διαβάσετε επίσης και κάποιες άλλες αναρτήσεις (κείμενα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες) που αφορούν τη γενικότερη πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα.

Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μας στη διεύθυνση www.ioannina2011.blogspot.com

Βρείτε μας και στο Facebook: https://www.facebook.com/skeptomenoipolites.ioanninon

Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Ανορθόγραφο... υβρεολόγιο



«Δεν είναι οι ύβρεις που βγάζουν μάτι στον νέο καυτό διάλογο του πασίγνωστου πρωθυπουργικού συμβούλου Νίκου Καρανίκα με επιχειρηματία, η οποία τόλμησε να ασκήσει κριτική σε δική του ανάρτηση – δημοσίευμα στην εφημερίδα «Αυγή» για τη διανομή κοινωνικού μερίσματος.  Υβρεις δικές του έχουμε ξαναδιαβάσει[…]

Εδώ, αυτό που τρυπάει τον αμφιβληστροειδή είναι η ορθογραφία, για την ακρίβεια η έλλειψη της, εντυπωσιακή είναι η αλήθεια, για κάποιον τόσο ψηλά, τόσο μακριά από τον συρφετό των Δεξιών που διάβαζαν «Marie Claire» και «4 Τροχούς»∙ τον καιρό που ο ίδιος μελετούσε Πασκάλ και Μπρυκνέρ, θαύμαζε τον Τολστόι, δάκρυζε με Βάρναλη και Ρίτσο, υποκλινόταν στη σκέψη του Λένιν, του Μαρξ και του Μπακούνιν, αγαπούσε τον Ντοστογιέφσκι, «προτιμούσε να ανιχνεύει τον Διαφωτισμό από τον Ρουσσώ ή τον υλιστή και άθεο Ντιντερό» –και τους οποίους, πάντως, η Ιστορία δεν έχει καταγράψει ως ανορθόγραφους. 

O Καρανίκας γράφει ανερυθρίαστα για τα «θυλαστικά (sic) της μπόχας» και το «φασιστάκη (sic) της ιστορίας», το «καθυστεριμένο (sic) είδος» και τη «βρωμιάρα ξεβαμένη(sic)». Για σημεία στίξης, κόμματα και τελείες, δεν το συζητούμε, ας μη γινόμαστε και γραφικοί. Το βρισίδι, «τσόλι, σίχαμα, βρωμιάρα», έρχεται απλώς να διανθίσει τη γκάμα του παμμέγιστου συμβούλου στις φραστικές επιθέσεις μέσω social media.

Τα βατράχια που βγάζει συστηματικά από το «στόμα» του ο Καρανίκας γεννούν δυο ερωτήματα. Eχει συναίσθηση της αγραμματοσύνης του; Δεν τον επηρεάζει άραγε το κράξιμο που ακολουθεί κάθε φορά, αν όχι για τα ορθογραφικά λάθη, για το ύφος και το ήθος του; Δημόσιο πρόσωπο είναι.Δεν είναι βεβαίως μόνο ο Καρανίκας. Ο Πάνος Καμμένος συνέχαιρε κάποτε τα παιδιά της Εθνικής γιατί μας έκαναν «περίφανους» (sic), έγραφε ανορθόγραφα τα ονόματα των «Νταυρή»(sic) και «Κανελάκη»(sic), ακόμη και τους δικούς του «ΑΝΝΕΛ»(sic), ενώ στο tweet της γραβάτας με τα πέη, δεν υπήρχε κόμμα ούτε για δείγμα.

Μην ήταν τέτοια η ορμή, το μένος του Καρανίκα εναντίον της κυρίας που άσκησε κριτική στις κινήσεις του Πρωθυπουργού και δεν κοίταξε τα ορθογραφικά του λάθη; Μην είναι άναρχο και ατίθασο το smart phone του και του στρεβλώνει τα σωστά; Κάτι πάντως τον κάνει να ξεχνάει ότι η ορθογραφία είναι ταυτότητα, απεικόνιση – καθρέφτης εννοιών, Πολιτισμού, Ιστορίας. Δεν συνιστά ούτε ελιτισμό, ούτε νάζι κάποιων που θέλουν να παραστήσουν τους έξυπνους. Είναι σεβασμός σε κοινούς κανόνες, εν προκειμένω σε ένα πλούσιο και πανέμορφο σύστημα, όπως η ελληνική γλώσσα. Είναι σεβασμός προς τον αποδέκτη ενός κειμένου. Είναι πάνω από όλα αισθητική.

Ο Καρανίκας αυτοκαταστρέφεται, αποδομώντας και το τελευταίο επιχείρημα που θα μπορούσε να προτάξει κάποιος για την παραμονή του στο Μέγαρο Μαξίμου. Το υβρεολόγιο και τα ανορθόγραφα μηνύματα στο Μessenger τον μετατρέπουν σε αποτρόπαιο σκέλεθρο, πλάσμα απωθητικό, όπως αυτά των γάλλων μυθιστοριογράφων, πλάι στον ωραίο Αλέξη[..]

Και μπορεί το Διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα να χαρίζουν μια ελευθερία που δεν τη χαρίζουν άλλα περιβάλλοντα (φαντάζεστε τυπωμένα στο χαρτί τα αριστουργήματα του Καρανίκα;), αυτός όμως δεν είναι λόγος ανοχής μιας πραγματικότητας που απαξιώνει γενικότερα τον λόγο. Γιατί απαξιώνει και την καθημερινότητα μας, την ίδια μας τη ζωή. Κι’ άλλο;»
                                          
                                (Απόσπασμα άρθρου της Ελ. Κόλλια από το protagon)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...