Αυτό είναι η Ελλάδα;

«Πόσο μας εκφράζει και πόσο μας τιμάει το διεθνές πλασάρισμα της χώρας μας ως μια πίστα με κακές μουσικές και θεάματα; χώρας μας ως μια πίστα με κακές μουσικές και θεάματα; Πόσο σουρεαλιστικό είναι κάνουν κάποιοι σκι έχοντας πληρώσει μια περιουσία και να ακούν το «Κομμένα πια τα δανεικά»;

Τα τελευταία καλοκαίρια σχολιάσαμε πολύ τις εμφανίσεις του Αντώνη Ρέμου στην Μύκονο, όπου το τσιφτετέλι συναντούσε την πιο ακριβή σαμπάνια και ο δημοφιλής τραγουδιστής, ως πρεσβευτής της νεοελληνικής διασκέδασης, βροντοφώναζε: «Fuck Ibiza, only Mykonos» και «Mykonos fuck all the world! Ok, I love this!». Συμμετείχε και εκείνος, με τον τρόπο του, στη διεθνή διαφήμιση μιας χώρας με κυριότερο αξιοθέατο το… ξεσάλωμα. 

Μιας Ελλάδας που καλεί τον επισκέπτη της να διασκεδάσει ακούγοντας φτηνή μουσική (την οποία όμως σε περιπτώσεις όπως του Ρέμου θα ακριβοπληρώσει), να πιει μέχρι τελικής πτώσεως ανακατεύοντας τσίπουρο με ουίσκι και έπειτα να ξεράσει «στο περιγιάλι το κρυφό και άσπρο σαν περιστέρι». Το κύμα θα ξεπλύνει την αηδία και αυτός, πίσω στην πατρίδα, θα διηγείται πόσο έντονα διασκεδάζουν οι Ελληνες.

Αυτή τη διασκέδαση την εξάγουμε κιόλας: «Ο Ρέμος θα κάνει την Κουρσεβέλ Μύκονο» διαβάζουμε, γιατί ναι, ο δημοφιλής διασκεδαστής θα δώσει στις 29 Δεκεμβρίου στο γνωστό θέρετρο (για την ακρίβεια στο σαλέ που φιλοξενεί το μυκονιάτικο «Nammos») μεγάλη συναυλία. Για να ξανά…«fuck all the world»; 

Δεν γνωρίζω αν είναι αλήθεια όσα γράφτηκαν, μεταξύ άλλων πως στην αυλή του σαλέ θα στηθούν ηχεία ώστε η μουσική να φτάνει ως τις κορυφές των βουνών, θα είναι πάντως σουρεαλιστικό να κάνεις σκι έχοντας πληρώσει μια περιουσία και να ακούς το «Κομμένα πια τα δανεικά» να αντιλαλεί στις λαγκαδιές των γαλλικών Αλπεων. Αν όμως αυτό «It’s all Greek» για τους τουρίστες, πόσο ελληνικό είναι για εμάς; Πόσο μας εκφράζει και πόσο μας τιμάει το διεθνές πλασάρισμα της χώρας μας ως μια πίστα με κακές μουσικές και θεάματα;

Παλαιότερα ήταν η Αντζελα Δημητρίου, που έκανε… διεθνή καριέρα στην Τουρκία και στις αραβικές χώρες. Τώρα γίνονται ουρές στη Βουλγαρία και όχι μόνο, για τον Βασίλη Καρρά και για τον Γιώργο Μαζωνάκη. Η Αννα Βίσση τραγουδάει στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, ο Ρέμος δίνει συναυλίες όπου παρίστανται πάμπλουτοι πετρελαιοπαραγωγοί και σταρ του Χόλιγουντ… 

Δεν είναι τα πρόσωπα που ενοχλούν, είναι το προϊόν που συνήθως παρέχουν απαράδεκτο. Μουσική χαμηλής ποιότητας που λειτουργεί δυσφημιστικά για μια χώρα με τόσο πλούσια και τόσο σημαντική παράδοση όπως η Ελλάδα.

Υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις, καλλιτέχνες που υπηρετούν το καλό τραγούδι και το ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο, εκείνοι όμως που κυρίως προβάλλονται, είναι οι δήθεν λαϊκοί που στην πραγματικότητα είναι οι άνθρωποι που με τις επιλογές τους σκότωσαν το λαϊκό τραγούδι. Τη δική τους Ελλάδα εξάγουμε όταν ρίχνουμε όλους τους προβολείς σε εμφανίσεις όπως αυτές που κάνουν ο Ρέμος στη Μύκονο και ο Καρράς στη Σόφια.

Κάτι τέτοιο πήγε, νομίζω, να πει προ μηνών η Ελένη Βιτάλη όταν δήλωνε: «Δεν μου αρέσει καθόλου η σημερινή λαϊκή σκηνή. Κινδυνεύει να χαθεί τελείως η ελληνική μουσική. (…) Η Πάολα βγάζει τον πισινό της… Βγαίνει ο Ρέμος και τα ρεμάκια του… Δεν έχω τίποτα με το παλικάρι αλλά κακά τα ψέματα, ούτε καλός τραγουδιστής είναι, τίποτα δεν είναι!».

Οι δηλώσεις της παρεξηγήθηκαν _ όχι άδικα, ξέφυγε, έγινε υπερβολικά προσβλητική _ γι΄ αυτό και μόλις της δόθηκε η ευκαιρία επιχείρησε να τα μαζέψει: « Ό,τι είπα, αφορούσε καθαρά τον πολιτισμό μας, όσον αφορά το λαϊκό τραγούδι με την ευρύτερη έννοια. Δεν είχα απολύτως τίποτα προσωπικά με κανέναν. (…) Τον Αντώνη Ρέμο δεν ήθελα να τον στεναχωρήσω. Όλη αυτή η γκλαμουριά δεν μου κάνει εμένα».

Αυτού του είδους όμως τη γκλαμουριά εξάγουμε ξανά, και στην Κουρσεβέλ, ως ελληνική διασκέδαση. Γιατί, κακά τα ψέματα, με όχημα την ελληνικότητά τους κάνουν τις εξόδους τους στο εξωτερικό οι Ρέμοι αυτής της χώρας. Μια ελληνικότητα διαστρεβλωμένη, που μεταφράζεται σε βλαχοπόπ τραγούδια, λουλουδοπόλεμο, σπασίματα και έξαλλο κέφι. Τους ίδιους αυτό τους βολεύει. Γιατί αυτό έμαθαν, πάνω σε αυτό έστησαν τις καριέρες τους, πιθανώς και γιατί στη δική τους ψυχή αυτό είναι η Ελλάδα. Αυτό, όμως, είναι η Ελλάδα;»

                                                (Αρθρο του Κ.Βίδου από το protagon.gr)