Αλήθειες που... πονάνε

«Το μόνο ερώτημα είναι πόσο «μακροχρόνια» έρχεται η ώρα της αλήθειας. Όπως θα δούμε, σε μας τώρα τελειώνουν τα ψέματα. Οι προηγούμενες δύο γενιές στην Ελλάδα, πίστεψαν πως η συνεχής επέκταση των «παροχών» και της κατανάλωσης, με ταυτόχρονα συρρίκνωση της παραγωγής, θα εξασφάλιζε απρόσκοπτη «κοινωνική ευημερία» και «ανάπτυξη», μόνο και μόνο επειδή ήμασταν πλήρες μέλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και κάπως έτσι οδηγήθηκε η χώρα, τελικά, στην χρεοκοπία. Μόνο που της πήρε καμιά 30αριά χρόνια να το καταλάβει.

Στη συνέχεια οι περισσότεροι Έλληνες πίστεψαν πως με το πρώτο μνημόνιο θα έβγαιναν από την κρίση μέσα σε 2-3 χρόνια, με ένα απλό «δημοσιονομικό συμμάζεμα». Αυτό προέβλεπε το πρώτο μνημόνιο - που ήταν λάθος. Είχε λάθος πολλαπλασιαστές, είχε λάθος μείγμα πολιτικής (περισσότερους φόρους, μικρότερη περιστολή σπατάλης), δεν προέβλεπε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, δεν προέβλεπε αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, δεν προέβλεπε αποτελεσματικό χτύπημα του κρατισμού.

Ο Σαμαράς εντόπισε εγκαίρως από την πρώτη στιγμή αυτά τα σφάλματα! Είπε ξεκάθαρα τότε, ότι το (πρώτο) μνημόνιο ΔΕΝ βγαίνει - και διαπραγματεύθηκε την αλλαγή του.Τα αποτελέσματα της πρώτης διετίας (2010-12) τον δικαίωσαν πλήρως!  Και το 2012 κλήθηκε να διαπραγματευθεί το δεύτερο (βελτιωμένο) μνημόνιο και στη συνέχεια να το εφαρμόσει. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Και να τον δικαίωσαν ξανά. Στα δυόμιση χρόνια (Ιούλιος 2012-Δεκέμβριος 2014) η Ελλάδα κατάφερε:

- τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έχει γίνει ποτέ (μείωση ελλείμματος από το 9,5% στο 2,6% του ΑΕΠ) μέσα σε δυόμιση χρόνια - και χωρίς υποτίμηση,

-την ταχύτερη επιστροφή στην ανάπτυξη που έχει υπάρξει ποτέ (από ύφεση 7,2% που παρέλαβε, σε ανάπτυξη 0,7% δύο χρόνια αργότερα!)

-τις περισσότερες αποκρατικοποιήσεις που έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα (3,6 δισεκατομμύρια είσπραξη στη διετία και συμφωνίες για άλλα τόσα στα επόμενα χρόνια),

-τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις και την ταχύτερη βελτίωση ανταγωνιστικότητας που έχει υπάρξει ιστορικά οπουδήποτε (κατά 41 θέσεις τουλάχιστον στη διεθνή κατάταξη – πάντα μέσα σε δυόμιση χρόνια)

-και να μειώνει φόρους την ώρα που προχωρούσε και στη μείωση του ελλείμματος (και ληξιπροθέσμων οφειλών του δημοσίου), πράγμα που επίσης δεν έχει συμβεί ποτέ!

Και τα κατάφερε μέσα σε δυόμιση χρόνια, ενώ οι αντίπαλοί του δεν έδιναν στην κυβέρνησή του πάνω από έξη μήνες ζωής όταν πρωτο-αναλάμβανε. Όμως μια κοινωνία συνηθισμένη να ζει στα «βολικά ψέματα» δεν μπορούσε να μάθει να ζει με την αλήθεια. Ακόμα κι όταν η αλήθεια αυτή την έβαζε σε ένα δρόμο ανάπτυξης και επιστροφής στην κανονικότητα. Γιατί η Ελληνική κοινωνία ήταν μαθημένη σε μιαν άλλη «κανονικότητα» – να ζει με κρατισμό και παροχές από δανεικά!  Αλλά και οι εταίροι μας ήταν μαθημένοι πια, σε μιαν Ελλάδα μονίμως «προβληματική». Και δεν ήταν έτοιμοι κι εκείνοι να της δώσουν την ευκαιρία να σταθεί στα πόδια της χωρίς τον ζουρλομανδύα μιας επ’ άπειρον «εποπτείας».

Ο ίδιος ο Σαμαράς κατάφερε να διατηρήσει ακέραιο το κόμμα του σε κοινοβουλευτική δύναμη, καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησής του. Ουσιαστικά –τέλειωσε με όσους βουλευτές ξεκίνησε (129 - συν ένα που κέρδισε μετά την προκήρυξη εκλογών, τον Βασίλη Οικονόμου).Ενώ, θυμίζω ότι ο ΓΑΠ είχε χάσει πάνω από 30 βουλευτές στα δύο χρόνια διακυβέρνησης. Και ο Τσίπρας έχασε 43 βουλευτές στους 6 πρώτους μήνες διακυβέρνησης!

Κι ακόμα, μετά από δυόμιση χρόνια μιας δύσκολης διακυβέρνησης, ο Σαμαράς συγκράτησε την εκλογική του δύναμη με την οποία είχε κερδίσει - έχασε μόλις 1,83% από «φθορά διακυβέρνησης», κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ! Ενώ ο Τσίπρας χάνει ήδη σχεδόν τη μισή εκλογική του δύναμη και θα είναι πολύ τυχερός αν περιορίσει τις απώλειες στο 40% (σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2015, το ΠΑΣΟΚ στα δυόμιση χρόνια διακυβέρνησης του ΓΑΠ έχασε το 72% της εκλογικής του δύναμής!).

Για να μη μιλήσουμε για τους «έξω»: Που κυνηγούσαν τον Σαμαρά για «κενό μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων» στην τελευταία αξιολόγηση, ενώ τώρα έχουν επιβάλει στον Τσίπρα μέτρα 14,5 δισεκατομμυρίων και αποδέχονται να εμφανίζει ως «πλεονάσματα» φανερά και αφανή «ληξιπρόθεσμα» άνω των 5 δισεκατομμυρίων!  

Kαι είχαμε και μιαν Ευρωπαϊκή ηγεσία σαφώς κατώτερη των περιστάσεων.Κι αυτό φάνηκε από την κρίση στο μεταναστευτικό, για την οποία είχε προειδοποιήσει τους ξένους ο Σαμαράς! Κρίση που έχει ήδη πυροδοτήσει τεράστιες μετατοπίσεις σε όλη την Ευρώπη και πέραν αυτής. Προκαλώντας καθίζηση παραδοσιακών κομμάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη, ανατροπές συσχετισμών, ακόμα και κίνδυνο ακυβερνησίας στην ίδια τη Γερμανία.Όταν ο Σαμαράς άνοιγε την «Αμυγδαλέζα» και σφράγιζε τα ανατολικά θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο, έβλεπε μακριά.

Τώρα η Ελλάδα νομίζει ότι έχει ευρώ! Έχει τράπεζες που δεν δίνουν δάνεια, που πάνε για νέα ανακεφαλαίωση και που βέβαια, τους έχουν επιβληθεί capital controls επ’ αόριστον.

Νομίζει ότι ανήκει στο Σένγκεν. Αλλά στην πραγματικότητα, όσοι Έλληνες ταξιδεύουν στην Ευρώπη, αρχίζουν να αντιμετωπίζονται ως κάτοικοι τριτοκοσμικών χωρών – εκτός Ευρώπης.

Νομίζει ότι «βγαίνει από τα μνημόνια» του χρόνου τον Αύγουστο. Στην πραγματικότητα, έχει υπογράψει πρόσθετα και πολύ οδυνηρά μέτρα και για το 2019 και για το 2020, έχει υπογράψει «εποπτεία» και «πλεονάσματα» ως το 2060, και υποθήκευση της περιουσίας της για 99 χρόνια!

Όλα αυτά ήταν αδιανόητα, όταν έβγαινε από το μνημόνιο η κυβέρνηση Σαμαρά το 2014».

                                     (Απόσπασμα άρθρου του Θανάση Κ. - antinews.gr)