Πανηγυρίζουμε... γενικώς

«Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν δεν πρόκειται να αλλάξουν. Θα συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο. Και με τον ίδιο ρυθμό θα πανηγυρίζουν ακόμη και όταν θα έχουν πλήρως καταρρεύσει. Δεν τους πτοεί τίποτε απολύτως. Ούτε καταγγελίες για σκάνδαλα, ούτε διαμαρτυρίες για προκλητικές συμπεριφορές. 

Είναι γνωστό το ανέκδοτο που περιγράφει το πανηγύρι που έστησαν οι παίκτες μιας ομάδας υδατοσφαίρισης στο τέλος ενός αγώνα στον οποίο είχαν κατανικηθεί με 15-0.  Η εξήγηση που έδωσε ο προπονητής τους για τους πανηγυρισμούς ήταν ότι «σε έναν προηγούμενο αγώνα δεν είχαν χάσει απλώς κατά κράτος, αλλά είχαν πνιγεί και οι μισοί παίκτες».

Το επανέφερα στη μνήμη μου με αφορμή τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για την απώλεια ενός ακόμη πολυδιαφημισμένου στόχου που είχε τεθεί μετά το Brexit και αφορούσε τη διεκδίκηση από στη χώρα μας της έδρας ενός από τους ευρωπαϊκούς οργανισμούς που θα μετακομίσουν στην ηπειρωτική Ευρώπη μετά την αποχώρηση της γηραιάς Αλβιόνας από την Ένωση. 

Όλους τους προηγούμενους μήνες χύθηκε πολύ μελάνι και καταναλώθηκε πολύ σάλιο από τα κάθε είδους φερέφωνα που διακινούσαν πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα θα ήταν από εκείνες τις χώρες που θα επωφελούνταν τα μέγιστα από τις μετακομίσεις των οργανισμών.

Χάριν, βεβαίως στις ανυπέρβλητες «διαπραγματευτικές ικανότητες του Αλέξη που είχε κάνει ισχυρή συμμαχία με τη Μέρκελ». Και που, έτσι, τουλάχιστον τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΜΑ) «τον είχαμε στο τσεπάκι». Αυτά μέχρι και το περασμένο Σαββατοκύριακο, γιατί τη Δευτέρα που ήταν η μέρα των αποφάσεων, οι υπερφίαλες αυτές διαδόσεις όχι μόνον δεν επιβεβαιώθηκαν, αλλά διαψεύστηκαν οικτρά. Από ένα tweet του αναπληρωτή υπουργού Γιώργου Κατρούγκαλου, έγινε γνωστό ότι στην πραγματικότητα πατώσαμε στην ψηφοφορία που έγινε και στην οποία κινδυνέψαμε να μη βρούμε… ούτε την ψήφο μας.

Παρά ταύτα, ο… φοβερός και τρομερός κ. Κατρούγκαλος δεν το έβαλε κάτω. Όπως μαρτυρά το ίδιο του το «τιτίβισμα» στο οποίο έγραψε επί λέξει τα εξής: «Η Αθήνα κατατάχθηκε 7η στον Α’ Γύρο της ψηφοφορίας για τη διεκδίκηση της ΕΜΑ. Στηρίζουμε στους επόμενους γύρους Μιλάνο, την πόλη του Ευρωπαϊκού Νότου που πέρασε στις 3 πρώτες, μαζί με Άμστερνταμ και Κοπεγχάγη». Με λίγα λόγια καταταγήκαμε τελευταίοι, χάνοντας πανηγυρικά. 

Αλλά εμείς εκεί. Όχι μόνον δεν το βάλαμε κάτω, αλλά -για να τους… εκδικηθούμε (;)- θέσαμε νέο στόχο που, σύμφωνα με τον αρμόδιο για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, ήταν να νικήσει ο Νότος. Μια ώρα αργότερα, ωστόσο, βρεθήκαμε ξανά στην πλευρά των χαμένων, όπως μάθαμε από νεότερη ανάρτηση του κ. Κατρούγκαλου.

Λίγο μετά το κάζο, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων έβλεπε το φως «ειδησάριο» με τίτλο: «Ικανοποίηση για την απήχηση της ελληνικής πρότασης για τη διεκδίκηση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων»!

Δυστυχώς, το φαινόμενο των αναίτιων και άσκοπων πανηγυρισμών είναι γενικευμένο σε όλο το εύρος των κυβερνητικών δραστηριοτήτων. Από τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης τους οποίους επικαλούνται και που στην πραγματικότητα είναι οι μικρότεροι σε όλη την Ευρώπη, έως την υποτιθέμενη υποχώρηση της ανεργίας που στην πραγματικότητα δεν προέρχεται παρά από αντικατάσταση θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης με περισσότερες συμβάσεις μερικής απασχόλησης, ο κατάλογος είναι μακρύς.

Κάνουν σε όλους τους τομείς τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που υπόσχονται.Και μετά όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα στήνουν χορούς και πανηγύρια σαν να μη συμβαίνει τίποτε με τις ατελείωτες κωλοτούμπες.

Από τις σχέσεις με την Μέρκελ και τον Τραμπ ως τα «πάρε δώσε» με τον Πούτιν και τον Ερντογάν, πανηγυρίζουν όταν τα έχουν καλά μαζί τους και δηλώνουν ικανοποίηση όταν τους καθυβρίζουν.Μιλούσαν για «ψίχουλα» και χαρακτήριζαν «σεσημασμένο» το μέρισμα που μοίρασε η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά τώρα αποκαλούν χλευαστικά «πορφυρογέννητους» όσους λένε ότι δεν ρεφάρεται η φτωχοποίηση με ψηφοθηρικά επιδόματα.

Απειλούσαν ευθέως τους επενδυτές όταν ήταν στην αντιπολίτευση και τώρα κατασκευάζουν θεωρίες συνωμοσίας ότι άνθρωποι της αντιπολίτευσης δεν επιτρέπουν τον επαπειλούμενο συνωστισμό στα σύνορα από τους κεφαλαιούχους που τάχατες προστρέχουν να φέρουν τα χρήματά τους στη μοναδική χώρα του δυτικού κόσμου –ή μήπως όλης της υφηλίου;- που ισχύουν capital controls».

                                      (Αρθρο του Γρ. Τζιοβάρα από το “Πρώτο Θέμα”)