Αναξιολόγητη εκπαίδευση...

«Στην πρόταση του Υπουργείου Παιδείας για το Νέο Δίκτυο Δομών Υποστήριξης του Εκπαιδευτικού Έργου υπάρχει μια σύντομη φράση – κλειδί, που συμπυκνώνει τις πολιτικές επιδιώξεις της πολιτικής ηγεσίας του: Οι εκπαιδευτικοί της τάξης δεν αξιολογούνται. 

Βέβαια, το γεγονός ότι «αμφίδρομα», σημαίνει αξιολογώ και αξιολογούμαι, αποτελεί «λεπτομέρεια» για το Υπουργείο. Σκοπός είναι  να παρουσιαστεί στους «θεσμούς» ως δήθεν αξιολόγηση Εκπαιδευτικών αυτή των στελεχών κι αν τελικά αποτύχει, να φορτωθεί στους «κακούς δανειστές» η απαίτηση αξιολόγησης του συνόλου των εκπαιδευτικών. Εξάλλου, η αξιολόγηση των υπαρχόντων στελεχών υλοποιείται εύκολα και δεν έχει αξία. Αμέσως μετά την ψήφιση των νέων δομών, το Υπουργείο θα «επιλέξει» νέα στελέχη της αρεσκείας του, ενώ μέσω του συστήματος στελέχωσής τους με αποσπάσεις, θα δουλέψει άριστα η μηχανή «βολέματος» των «δικών μας παιδιών».

Δεν πρέπει να μας διαφύγει το γεγονός ότι η νέα «φτηνή» δόμηση των θεσμών στήριξης του εκπαιδευτικού έργου (εξοικονόμηση θέσεων και επιδομάτων) προσφέρεται στους προσκείμενους ιδεολογικά στην Κυβέρνηση εκπαιδευτικούς ως παραδειγματική τιμωρία των Σχολικών Συμβούλων. Αυτοί αποτελούν και τη μόνη κατηγορία στελεχών που καταργούνται, επειδή την περίοδο 2011-2014 τόλμησαν να τοποθετηθούν υπέρ της Αξιολόγησης Εκπαιδευτικών, όπως εξάλλου προβλέπει το καθηκοντολόγιό τους. 

Στη θέση τους ξεφυτρώνει ένας περίεργος «Περιφερειακός Συντονιστής του Εκπαιδευτικού Έργου και της Επιμόρφωσης», αφού είναι γνωστό πως ό,τι δεν μπορείς να ορίσεις, το περιγράφεις. Μάλιστα, όταν κατά το Φεβρουάριο τα στελέχη αυτά (πολύπειρα και πολυπροσοντούχα) επιστρέψουν στα σχολεία ως δάσκαλοι – αφού η Κυβέρνηση φρόντισε να μην μπορούν να διεκδικήσουν θέσεις διευθυντές σχολείων για τα δύο επόμενα σχολικά έτη -, ο κ. Γαβρόγλου θα θριαμβολογήσει, γιατί «στέλνει εκπαιδευτικούς στα Σχολείο», ενώ η πράξη του αποτελεί μνημείο  ρεβανσισμού.

Όμως ο βαθμός που η νέα δομή στηρίζει το έργο του Σχολείου, δεν ενδιαφέρει τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ξέρουν ότι πολλοί εκπαιδευτικοί χορταίνουν εύκολα με ανέξοδες ρητορείες, ιδιαίτερα αν αυτές ικανοποιούν εκδικητικά ένστικτά τους για τα στελέχη εκπαίδευσης, ενώ οι αντιστάσεις των «θεσμών» εύκολα κάμπτονται, όταν τους προσφερθούν οικονομίες κλίμακας. Εξάλλου, σιγά μην απασχολήσει Κυβέρνηση και θεσμούς η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Οι δεύτεροι αρκούνται στις εξαγωγές έτοιμων επιστημόνων στις πατρίδες τους, ενώ η πρώτη διαχειρίζεται πιο άνετα ντιλιβεράδες, γκαρσόνια και πωλήτριες, παρά μορφωμένους πολίτες.

                           (Απόσπασμα άρθρου του Ν.Σαλτερή από το protagon)