Απόψεις...

 

«Ένας καθηγητής, από τους παριστάμενους στο αμφιθέατρο Νομικής, δήλωσε χθες πως οι επιδρομείς δεν ήταν αριστεριστές, αλλά είχαν νεοναζιστική συμπεριφορά. Ένας άλλος θέλησε να κάνει επιτόπου μια κοινωνιολογική ανάλυση της συμπεριφοράς τους, ενώ ένας τρίτος—αυτός είναι ο καλύτερος—στη Θεσσαλονίκη, πρόταξε τα στήθη του για να υπερασπιστεί τους καταληψίες του Φυσικού. 

Κάποιος θα μου πει «προς τι η έκπληξη; Τι περίμενες, να βγουν και να κατονομάσουν τον ιδεολογικό χώρο των τραμπούκων; Άλλοι φοβούνται και άλλοι, όπως αυτός της Θεσσαλονίκης, είναι ομοϊδεάτες. Το ότι δε γίνεται τίποτα στα πανεπιστήμια στο ζήτημα της βίας εδώ και 40 χρόνια, οφείλεται και στη νοοτροπία ενός σημαντικού κομματιού του διδασκόντων, όλων των βαθμίδων. Είναι κοινός τόπος ότι κανένα μέτρο δεν υλοποιείται αν δε βρει στηρίγματα μέσα στον κοινωνικό χώρο που αφορά. 

Έτσι, για πολλοστή φορά, η Πρυτανεία έριξε τις ευθύνες στην ΕΛΑΣ, αν και η ίδια ουδέν έπραξε για να ελέγχει το ποιος μπαίνει στους πανεπιστημιακούς χώρους. Αν υπήρχε αυτός ο έλεγχος οι δέκα τραμπούκοι είτε δε θα μπορούσαν να μπουν μέσα στο αμφιθέατρο είτε αν παραβίαζαν τα τουρνικέ θα εντοπιζόταν πριν δράσουν. Ήταν επόμενο, ώσπου να φτάσει η ΕΛΑΣ, οι δράστες να έχουν γίνει καπνός».

                                                                        (Σ. Μουμτζής- liberal.gr) 

«Πολλοί των καθηγητών, των εχόντων δημοσίας θέσεις και διδασκόντων ιδίως εις τας πόλεις, διαθέτουσι συνήθως τόσας πολλάς εις ιδιωτικήν διδασκαλίαν ώρας, ώστε ολίγος ή ουδόλως απομένει εις αυτούς καιρός, όπως προετοιμάζωνται πρεπόντως και διδάσκωσι μετά της απαιτουμένης εμβριθείας και ηρεμίας». Το παράθεμα είναι από την εφημερίδα «Ακρόπολις» της 7ης Σεπτεμβρίου 1888 και το χρωστάω στον αναγνώστη Γιάννη Π., συνταξιούχο εκπαιδευτικό. 

Συνεχίζω με την παρέμβαση του Αντώνη Α., επίσης εκπαιδευτικού: «Σε νέα επιστολή που μου έστειλε η υπηρεσία μου –από τοπική ΕΛΜΕ αυτή τη φορά– στην ίδια πρόταση υπήρχαν οι φράσεις “όχι στην αξιολόγηση” και “λευτεριά στην Παλαιστίνη” μαζί με φράσεις που ζητούν αύξηση μισθών, διορισμούς, αγώνες κατά του διεθνούς ιμπεριαλισμού και χίλια δυο άλλα…». Και ο ίδιος συμπληρώνει: «Aρα, τι αξιολογείται τώρα; Η συμμόρφωσή μας προς ένα σχήμα που κανείς δεν δύναται να εφαρμόζει καθημερινά στην πράξη; »

                                                             (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Ο ευρωπαίος καμπερίστας όταν ταξιδεύει στην χώρα του και στα πέριξ, όπου παράβαση νόμου δεν νοείται, συμμορφώνεται πλήρως. 110% ένα πράμα.Όταν ο ίδιος αφιχθεί στη νεοελλαδάρα του μπάχαλου και της -κακώς εννοούμενης- αναρχίας, τα κάνει σκ@τ@ κυριολεκτικά. 

Ο απλούστατος λόγος είναι ότι επιλέγει την χώρα που θα επισκεφθεί και βάσει της ελευθερίας που του προσφέρει (νόμιμα ή παράνομα ή του γκρικ στιλ δεν βαριέσαι).εν είναι κακό να ελεγχθεί και αυτή η δραστηριότητα οριζοντίως αλλά μάλλον θα γίνει μόνο καθέτως, όταν και όπου δεν βολεύει τον... γείτονα.Τελικά, ας αναλογιστούμε αν θέλουμε αυτό τον τουρισμό στην γειτονιά μας».

                                                                               (Γ.Λιάλιος- protagon.gr)