Έξι δευτερόλεπτα...

 

Έξι δευτερόλεπτα. Ναι. Έξι δευτερόλεπτα και κάτι δέκατα. Μόνο τόσο κρατάει το πράσινο στο φανάρι του πάρκου Πυρσινέλλα που φέρνει την κίνηση από την Ανατολή προς τη Λ. Δωδώνης. Μέχρι ν’ ανάψει πράσινο, γίνεται ήδη πορτοκαλί. Κι ας είναι συχνά ουρές τα αυτοκίνητα. Πόσα χρόνια μένει στην ίδια ρύθμιση; Ποιος ασχολήθηκε ποτέ; Η κίνηση αυξάνεται, τα αυτοκίνητα βελτιώνονται αλλά οι πινακίδες και τα φανάρια …μία από τα ίδια. 

Το άλλο φανάρι, στην κάθοδο της Δωδώνης προς Σεισμόπληκτα- Νεοχωρόπουλο, ενώ πρέπει να είναι πορτοκαλί με ελεύθερη κίνηση δεξιά (αφού δεν εμποδίζει την κίνηση του άλλου ρεύματος) ανάβει μαζί με εκείνο της ευθείας και μάλιστα με καθυστέρηση αρκετών δευτερολέπτων σε σχέση με το απέναντι ρεύμα ανόδου. Για ποιο λόγο; Μήπως γιατί έμεινε έτσι από την εγκατάστασή του, μπορεί και είκοσι χρόνια πριν; Και το άλλο, στην άνοδο από το παλιό Πολυκλαδικό προς Κενάν Μεσαρέ κρατάει επίσης ελάχιστα δευτερόλεπτα. 

Κι αυτές είναι μερικές μόνο περιπτώσεις από τις πολλές που υπάρχουν στην πόλη και όπου η λογική... σηκώνει τα χέρια. Κατά τα άλλα, τοποθετούμε φανάρια με χρονομηχανισμό για τους πεζούς. Κι αν προλάβουν, περνάνε…