«Το «φοιτητικό κίνηµα» είναι το σοβαρότερο κληροδότημα της δικτατορίας στη δημοκρατία. Κράτησε ζωντανή την ανάμνηση της δικτατορίας πιο αποτελεσματικά κι από τους ίδιους τους νοσταλγούς της. Η χούντα είχε αποδημήσει εις τας αιωνίους μονάς, όμως το φοιτητικό κίνημα εξακολουθούσε να τη βλέπει παντού και να την πολεμάει. Η επιβίωσή του στηριζόταν στην ανιστόρητη εντύπωση πως τη χούντα την έριξε το Πολυτεχνείο. Είχε τη χρησιμότητά του: προμήθευε με έμψυχο υλικό τα κόμματα της Αριστεράς.
Γι’ αυτό και η Αριστερά το αντάμειψε. Με τον νόμο-πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ το έχρισε συνδιαχειριστή στη λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Κοινώς, επισημοποίησε τη δυνατότητά του να συνδιοικεί, κάτι που είχε αρχίσει με την περίφημη αποχουντοποίηση. Τομείς ολόκληροι των πανεπιστημίων πέρασαν στα χέρια της Αριστεράς.
Ο κόσμος γύρω μας άλλαζε,
κυβερνήσεις ανέβαιναν και κατέβαιναν, η οικονομία κατέρρευσε, όμως το φοιτητικό
κίνημα δεν ξέχασε τα κεκτημένα δικαιώματά του. Το φοιτητικό κίνημα, τρόπος του
λέγειν: ό,τι έχει απομείνει από αυτό, κάτι μικροομάδες που επαναλαμβάνουν με
απελπιστική μονοτονία τα ίδια σουξέ. Και οι υποστηρικτές τους, ο Φίλης, ο
γραφικός Κλέων Γρηγοριάδης και κάποιος Παπακωνσταντίνου, που νόμιζα πως ήταν ο άλλος».
(Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Τα όσα ανέφερε ο πρόεδρος των εργαζομένων των ΗΣΑΠ για την απεργία στα ΜΜΜ, δείχνουν πόσο θεωρούν τις εταιρείες δικές τους –και όχι του κράτους. Και όταν οι συνδικαλιστές ζητάνε στήριξη από αυτούς που μποτιλιαρίστηκαν δεν ψάχνουν για συμμάχους αλλά για θύματα του Συνδρόμου της Στοκχόλμης.
Οι ΔΕΚΟ δεν ανήκουν
στους συνδικαλιστές. Οπως τα πανεπιστήμια δεν ανήκουν στις συλλογικότητες και
τα ΕΑΑΚ. Ανήκουν στο κράτος. Χρηματοδοτήθηκαν από τους φόρους και η διαχείριση
τους γίνεται από την εκάστοτε κυβέρνηση που δημοκρατικά εκλέχθηκε. Αν οι
συνδικαλιστές ζητάνε στήριξη από αυτούς που έκλεισαν το πρωί της Τετάρτης στις
κεντρικές αρτηρίες της Αθήνας, ψάχνουν όχι για συμμάχους αλλά για θύματα του
Συνδρόμου της Στοκχόλμης».
(Α.Πανούτσος- protagon.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου