Πεζοδρόμια-μια πονεμένη ιστορία...

 

Για κάποιες πόλεις αποτελούν πρώτη προτεραιότητα. Πριν απ' όλα η ασφάλεια και η άνετη μετακίνηση των πεζών. Δεν ανήκουμε, δυστυχώς, σ' αυτές. Είμαστε από τις τελευταίες πόλεις στη χώρα που άρχισε να δίνει βάση -κι αυτό τα τελευταία μόλις χρόνια- στους πεζούς. Εδώ, προτεραιότητα είχε -και έχει- το αυτοκίνητο. «Καβάλα πάν' στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε». Toυς οδηγούς μάλιστα δεν φαίνεται να τους απασχολούν ούτε οι ατελείωτες ουρές ούτε οι τιμές των καυσίμων. Ανά ένας στο ΙΧ και... από δω παν κι οι άλλοι. Φυσικά υπάρχουν και εκείνοι για τους οποίους το αυτοκίνητο είναι εργαλείο δουλειάς. Δεν μιλάμε γι' αυτούς. 

Αλλά και σε σχέση με τα ίδια τα πεζοδρόμια θα δει κανείς πολλές διαβαθμίσεις. Υπάρχουν περιοχές όπου τα πεζοδρόμια είναι σκεπασμένα με χαλίκι κι ας έγιναν πρόσφατα οι ασφαλτοστρώσεις των δρόμων, υπάρχουν άλλες όπου τα πεζοδρόμια χρησιμοποιούνται ως πάρκινγκ αυτοκινήτων και υπάρχουν κι εκείνες που δεν διαθέτουν ακόμη πεζοδρόμιο!

Στη Μ. Αλεξάνδρου, για παράδειγμα (κοντά στου Χατζηκώστα), οι πεζοί βγαίνουν κυριολεκτικά στο δρόμο ανάμεσα από νταλίκες και οχήματα. Λίγο πιο πέρα, στους Αμπελόκηπους, τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια χορτάριασαν με τους δημότες να κινούνται εντός του οδοστρώματος. Απέναντι από το αεροδρόμιο τα πρωτόγονα πεζοδρόμια είναι ακόμη στρωμένα με χαλίκι και χώμα! Και στην κάθοδο της Δωδώνης οι πεζοί κάνουν σλάλομ ανάμεσα από τα παρκαρισμένα, πάνω στο πεζοδρόμιο, αυτοκίνητα. 

Εκεί όπου θα έπρεπε να κατασκευαστούν νέα πεζοδρόμια (απέναντι πλευρά της Μιαούλη) που θα εξυπηρετούσαν πολύ κόσμο, δίνοντάς του την ευκαιρία να περπατάει υπό σκιά δεν κινείται τίποτα. Ούτε εκεί που θα έπρεπε να ενωθεί ο παραλίμνιος πεζόδρομος με τον άλλο που πηγαίνει προς Ανατολή-Κατσικά κινείται κάτι. 

Παρεμβάσεις που θα άλλαζαν την καθημερινότητα χιλιάδων δημοτών αλλά και επισκεπτών στην πόλη μας προς το καλύτερο μένουν μετέωρες. Αντ' αυτών βλέπουμε αμφίβολα έργα βιτρίνας, χωρίς επαρκή σχεδιασμό και με αμφίβολα αποτελέσματα που επιβαρύνουν κι άλλο το κυκλοφοριακό.

Διαλέξαμε ενδεικτικά κάποιες από τις προβληματικές περιοχές για να δείξουμε το αυτονόητο. Ότι δεν νοείται πόλη χωρίς επαρκή και ασφαλή πεζοδρόμια. Είναι κάτι που κατασκευάζεται γρήγορα, εύκολα, δίνει δουλειά σε εργαζόμενους και ωφελεί πολύ κόσμο. Όταν μάλιστα η Δημοτική Αρχή εκτοξεύει το κόστος της κεντρικής πλατείας (με μειωμένα μάλιστα τετραγωνικά) στα πέντε εκατομμύρια  διακόσιες χιλιάδες ευρώ (5.200.000 ευρώ!)  δεν μπορεί να μην θέλει να τοποθετήσει ούτε πλάκες στα πεζοδρόμια...     

Η παρακώλυση της ελεύθερης χρήσης και προσπέλασης πεζοδρομίων και διαβάσεων σε κοινόχρηστους χώρους μέσα στον οικιστικό ιστό ανήκουν αποκλειστικά στην αρμοδιότητα του Δήμου και οι πολίτες-δημότες διεκδικούν το αυτονόητο δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή μετακίνηση. Ας μην τους υποτιμούν τόσο οι τοπικοί μας «άρχοντες»...

 Η Μ. Αλεξάνδρου προς Χατζηκώστα. Οι δημότες περπατούν μέσα στο δρόμο... 

Αμπελόκηποι-ο κόσμος μέσα στο δρόμο τα πεζοδρόμια σχεδιασμένα, αλλά χωρίς πλακόστρωση

                                                            Εντός πόλης... 

                    ...και εκτός-απέναντι το αεροδρόμιο (!)

Είσοδος πόλης (Λ. Δωδώνης)-ούτε στο Μπαγκλαντές (που λέει ο λόγος)...

Αμπελόκηποι-ό,τι πρέπει για ΑμΕΑ, μητέρες με καροτσάκι ηλικιωμένους κτλ. 

             Παραλλήλως της Λ. Νιάρχου-άσφαλτος μεν, χαλίκι δε...

                  

   Aνατολή-δρόμος με άσφαλτο, πεζοδρόμιο με χαλίκι

Το πράγμα μιλάει από μόνο του. Θα έπρεπε να υπάρχει ήδη (και από την απέναντι πλευρά της Μιαούλη) κανονικό πεζοδρόμιο... 

Φυσικά και θα έπρεπε να έχει ήδη συνδεθεί ο παραλίμνιος της Μιαούλη με τον άλλο προς Ανατολή-Κατσικά με κανονική πλακόστρωση...