«Η κυβέρνηση μπορεί να καλύψει το ενεργειακό κόστος των νοικοκυριών για ένα μήνα. Για δύο μήνες. Για τρεις μήνες. Δεν μπορεί όμως να το κάνει για πάντα! Δεν ξέρουμε πόσο καιρό θα διαρκέσει αυτή η κρίση. Για την ακρίβεια, για πόσους χειμώνες. Λείπει μια προσπάθεια εξοικείωσης του κόσμου με τη νέα κατάσταση. Το δημοσιονομικό κόστος είναι τεράστιο και το όφελος των οριζόντιων επιδοτήσεων αμφισβητήσιμο.
Ναι, να βοηθηθούν οι πολίτες. Αλλά δεν έχει νόημα αυτή η βοήθεια αν κινδυνεύσουν τα δημόσια οικονομικά μας. Μια νέα χρεοκοπία δεν θα λύσει τα προβλήματά μας. Και εν πάση περιπτώσει τι είναι αυτό που σήμερα επιδοτείται; Ένα νοικοκυριό που έχει ανοικτά όλα τα φώτα του σπιτιού και καίει τον θερμοσίφωνα από το πρωί μέχρι το βράδυ για να έχει μόνιμα ζεστό νερό ή ένα νοικοκυριό που ζει στα όρια της φτώχειας;
Το ζητούμενο δεν είναι να πληρώνουμε όλοι χαμηλά τιμολόγια, αλλά να συνεχίσει να είναι όρθια η χώρα και οι άνθρωποί της. Να πληρώνουμε όλοι με βάση τα εισοδήματά μας είναι το πιο τίμιο. Και ταυτόχρονα να εξασφαλίσουμε ότι θα έχει ρεύμα για να καλύψει τις ανάγκες του και ο πιο φτωχός άνθρωπος σε αυτή τη χώρα.
Άρα, το ορθότερο, κατά την κρίση μας, θα ήταν να χαραχτούν αυτές οι
δύο γραμμές: Να οριστεί μία κλίμακα επιδότησης με βάση τα εισοδήματα και να
καθοριστεί ένα κατώτερο όριο κατανάλωσης για την εξασφάλιση των αναγκών του
κάθε πολίτη. Δεν θα χρεοκοπήσουμε τη χώρα για να έχει η βίλα στην Κηφισιά ή στο
Ψυχικό αναμμένα όλα τα φώτα της για όλη τη νύκτα!».
(Απόσπασμα άρθρου του Θ. Μαυρίδη από το liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου