Απόψεις...

 

@ “Προσθέτει λίγους, αφαιρεί πολλούς, πολλαπλασιάζει τα προβλήματα και διαιρεί το κόμμα.” Ήταν η άποψη του Γεωργίου Παπανδρέου για τον Ανδρέα, στην προδικτατορική Ένωση Κέντρου. Σαν σήμερα, αυτός ο εξπέρ των μαθηματικών όπως τον βόλευαν, ίδρυσε το μεγαλύτερο εκμαυλιστήριο συνειδήσεων της σύγχρονης ιστορίας, παράγοντας ανεξάντλητες στρατιές από λαμόγια, μιζαδόρους, κρατικοκηφήνες, θολοκουλτουριάρηδες του φραπέ, μαρξιστές του Κολωνακίου, επαναστάτες της Εκάλης, αντιστασιακούς γεννηθέντες το 1933, διεθνιστές της πάρτης τους, συνδικαλιστές της λούφας, επιχειρηματίες του υποκόσμου και εκατομμύρια δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους. 

Το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε τον νέο, παρακμιακό Έλληνα, ως πρότυπο: κρατικοδίαιτο, τεμπέλη, εφετζή, βολεψάκια, φιλοτομαριστή, κοσμοφοβικό, αμόρφωτο, απολίτιστο, ανήθικο. Το ΠΑΣΟΚ ανήγαγε την απραξία σε ιδανικό, την αργομισθία σε μαγκιά, την εξαπάτηση σε ιδεολογία, τη χυδαιότητα σε αισθητική, την κλοπή (των Ελλήνων και των Ευρωπαίων φορολογουμένων) σε πολιτική πεμπτουσία.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν το Τσερνομπίλ της πολιτικής μας. Μόλυνε το πολιτικό μας σύστημα στο σύνολό του δημιουργώντας αμέτρητες τερατογενέσεις. Τόσες πολλές, που τελικά να θεωρείται φυσιολογική η τερατομορφία και αφύσικη η πολιτική υγεία. Επειδή το ΠΑΣΟΚ έχει εξαφανιστεί όπως όλοι οι απατεώνες, αλλάζοντας ΑΦΜ για να μην πληρώσει τα χρέη του, για τα 47 χρόνια ΠΑΣΟΚ εύχομαι γρήγορη εξαφάνιση και στον ΣΥΡΙΖΑ, την τελευταία μετάλλαξη των πασοκικών τεράτων, επιμολυσμένων επιπλέον με το σταλινικό DNA.

@ Ο μεγάλος πόλεμος είχε τελειώσει. Ο ναζισμός είχε ηττηθεί και οι άνθρωποι παντού στον κόσμο έχτιζαν ξανά, μέσα από τα ερείπια, τις χώρες τους και τις ζωές τους, κάνοντας όνειρα για το μέλλον. Όχι όμως στη Ελλάδα. Οι νέοι της Ελλάδας αναγκάστηκαν να συρθούν σε μια νέα, μεγαλύτερη και αγριότερη αιματοχυσία, που κράτησε άλλα 4 χρόνια, επειδή το ΚΚΕ ήθελε να διαμελίσει τη χώρα και να επιβάλει ως καθεστώς την κομμουνιστική δικτατορία. Απέναντί του είχε τη νόμιμη ελληνική κυβέρνηση που συνέθεταν όλοι οι άλλοι, ακόμα και οι μετριοπαθείς αριστεροί. 20 χιλιάδες στρατευμένοι νέοι και πολλοί περισσότεροι πολίτες έχασαν τη ζωή τους, για να προστατευθεί η χώρα από τον εφιάλτη της σταλινικής προοπτικής. 

Στον Γράμμο και στο Βίτσι νίκησε η Ελλάδα, ο Ελληνικός Στρατός, όχι κάποια παράταξη. Τις εκδηλώσεις τις οργανώνει η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού, όχι κάποια παράταξη. Εάν σεβόμασταν τη μνήμη των νεκρών μας θα έπρεπε οι εκδηλώσεις αυτές να διοργανώνονται από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση και σύμπασα η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία να αποτίνει φόρο τιμής σε όσους κατέβαλαν φόρο αίματος, για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι. Και να δίνουμε όλοι, κάθε χρόνο, την ίδια υπόσχεση: ποτέ ξανά! 

Όμως αυτό ουδέποτε συνέβη στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Οι ήρωες της απελευθέρωσης καταδικάζονται κάθε χρόνο σε θάνατο διά της λήθης. Γιατί; Διότι αυτό θέλει το ΚΚΕ! Το κόμμα που ήρξατο χειρών αδίκων όχι μόνο δεν αναγνωρίζει το λάθος του, αλλά επιδιώκει να το επαναλάβει μόλις βρει ευκαιρία! Στο πρόγραμμά του (σελίδα 7, παράγραφος 4),ανακοινώνει ανερυθρίαστα ότι σε περίπτωση εμπλοκής της Ελλάδας σε πόλεμο “το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής – λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης…”. 

Από τον πρόλογο κιόλας των θέσεών του ξεκαθαρίζει (σελίδα 1, παράγραφος 7) πως “δεν αποκήρυξε ποτέ τη σοσιαλιστική επανάσταση, τη δικτατορία του προλεταριάτου”! Θέση την οποία φροντίζει να επαναλαμβάνει συχνά, όπως στη σελίδα 4, παράγραφο 10: “Ο στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου…”

                                                                  (Θ. Τζήμερος-Δημιουργία ξανά)