Τα διαλύσαμε τα σχολεία, πατριώτη...

«Κάνουν καταλήψεις στα σχολεία. Χτες ήταν για τις δαπάνες για την Παιδεία, κάποιες φορές για τις σχολικές εκδρομές. Σήμερα για τις … μάσκες. Αύριο πιθανότατα απαιτώντας την αλήθεια για τους εξωγήινους. Η χώρα αυτή δεν έχει σωσμό. Όχι πριν αποφασίσουμε να κάνουμε κράτος. Θέλουν κατάληψη; Όσοι συμμετέχουν ας περάσουν με τον κηδεμόνα τους να συζητήσουν για την επόμενη χρονιά! Αυτή σίγουρα δεν τους ανήκει. Οι καταλήψεις δεν είναι πράξη επαναστατικότητας. Δεν είναι πράξη ανυπακοής νέων και ελεύθερων παιδιών απέναντι στην «τυραννία του κράτους». Ο αληθινός τύραννος είναι ο ηλίθιος της κομματικής οργάνωσης που τους καταστρέφει με τις ανοησίες του τα εγκεφαλικά τους κύτταρα. Είναι οι καθηγητές και οι γονείς που τους διευκολύνουν -αν δεν είναι εκείνοι που τους παροτρύνουν- να βάλουν το μπάχαλο στην ζωή τους.

Η κατάσταση αυτή είναι αδιέξοδη. Έχει συμβάλει τα μέγιστα στην πολιτισμική κρίση που οδήγησε στην συνέχεια στην χρεοκοπία. Οι καταλήψεις των σχολείων είναι προϊόν του σοσιαλιστικού σουρεαλισμού που έφερε η νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981. Μαζί με τον νέο κανονισμό των μαθητικών κοινοτήτων ήρθε η συνδιοίκηση στα σχολεία με τα 15μελή και η νέα αυτή «κοινωνική συνθήκη» «σφραγίστηκε» με το εθιμικό δίκαιο των καταλήψεων. Οι μαθητές θα επιβεβαίωναν κάθε χρόνο την εξουσία τους με τουλάχιστον μία κατάληψη, αφού οι σύλλογοι των καθηγητών θα δήλωναν «αρωγοί» στα δίκαια αιτήματα και οι διοικήσεις των σχολείων θα προωθούσαν τον «διάλογο» με τους καταληψίες, αποφεύγοντας επιμελώς την τιμωρία τους. 

Το κράτος με την στάση του νομιμοποίησε τις καταλήψεις… Κάποιοι από εμάς πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να εξομολογηθούμε: Τα διαλύσαμε τα σχολεία, πατριώτη! Οι καταλήψεις δεν ξεκίνησαν από παρθενογένεση, με κάποιον δήθεν μαγικό τρόπο. Τις ξεκίνησαν κάποιοι από εμάς, πολύ πριν δοξαστεί μέσα από αυτή την καινοφανή διαδικασία του απόλυτου τίποτα ο μετέπειτα πρωθυπουργός της χώρας Αλέξης Τσίπρας. Ο Αλέξης ήταν παιδί των καταλήψεων και ψηφίστηκε από την γενιά των καταλήψεων. Από την γενιά που πίστευε ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση και ότι θα μπορούσαν να εξαφανίσουν την κρίση αν απλά ακύρωναν τα μνημόνια με ένα άρθρο και ένα νόμο. 

Ο Αλέξης Τσίπρας τούς έλεγε αυτά που ήθελαν να ακούσουν και ήξερε καλά τι θα τους έταζε, αφού και ο ίδιος ήταν ένας από εκείνους. Από τον πολύ σουρεαλισμό στο τέλος χάσαμε την επαφή με την πραγματικότητα, όπως αποδείχτηκε το 2015. Και μπορεί οι ονειρώξεις της κυβέρνησης του δεκαπενταμελούς να χάθηκαν στα χρόνια της αριστερής διακυβέρνησης, αλλά η μαγιά που θρέφει τους επόμενους Τσίπρηδες υπάρχει: Οι καταλήψεις!

Μπορεί ο οποιοσδήποτε να καταλαμβάνει ένα δημόσιο κτίριο; Σίγουρα όχι. Και δεν μπορεί να μην υπάρχουν συνέπειες για μια τέτοια πράξη. Τα σχολεία είναι εργαστήρια γνώσης και όχι εκκολαπτήρια μπαχαλάκηδων. Είναι δύσκολη η άσκηση. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιχειρήσει μια οποιαδήποτε κυβέρνηση να βάλει τάξη στην ζούγκλα και μάλιστα έπειτα από τόσα χρόνια γενικευμένης και νομιμοποιημένης ανομίας. Και συμφωνούμε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει σε μια στιγμή. Αλλά κάπως θα πρέπει να αρχίσει να συμβαίνει. Να αλλάζει κάτι.

Αντί επιλόγου ακολουθεί η ανάρτηση του γιατρού Βαγγέλη Πάλμου:Κατάληψη στο Μουσικό «σχολειό» Λευκάδας. Τα αιτήματα των μαθητών. (Διατηρείται η σύνταξη και οι νεολογισμοί του κειμένου):

«...Καταλήπτουμε λοιπών για τους παρακάτω λόγους :

1)Η χρησιμοποίηση της μάσκας δεν πραγματοποιείται από όλους τους καθηγητές κάτι το οποίο είναι ανεπίτρεπτο αφού οι ίδιοι καλούνται να δώσουν το σωστό παράδειγμα.

2)Η αναπτύξεις διαφόρων θεωριών και δεοντολογιών από καθηγητές περί του ιού είναι επίσης κάτι άκυρο και άτοπο εφόσον όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ότι πρόκειται για έναν ιό και όχι για μια έκθεση ιδεών. Κάτι στο οποίο μας οδηγεί στο να ζητήσουμε σωστή ενημέρωση από ειδικούς επί του θέματος.

3)Τα διαλλείματα στο σχολείο μας πραγματοποιούνται ανά δυο ώρες με υποτιθέμενο σκοπό την επιδίωξη κάθε διαλλείματος από το 50% των μαθητών. Αντιθέτως , στο σχολείο μας το 100% των μαθητών βγαίνει από τις τάξεις την ίδια χρονική στιγμή , κάτι στο οποίο δεν βοηθά σε καμία περίπτωση στην αποφυγή συνωστισμών. Δεν ζητάμε την αύξηση των διαλλειμάτων αλλά την εκμετάλλευση του διαλλείματος ανά δυο ώρες .

4)Τα μουσικά σύνολα δεν έχουν αρχίσει ακόμα, κάτι το οποίο μας λείπει ως μαθητές.

5) (Γνωρίζοντας ότι το παρακάτω αίτημα δεν είναι δυνατόν να γίνει από εσάς δεκτό ) Ζητάμε την πλήρη κάλυψη ύλης η οποία χάθηκε την προηγούμενη χρονιά λόγω της καραντίνας ή έστω μείωση μέρους φετινής ύλης αντίστοιχα με της χαμένης περσινής ύλης».

Το να προσπαθείς να μεταρρυθμίσεις τη δημόσια εκπαίδευση διατηρώντας τον καθηγητικό και μαθητικό συνδικαλισμό,ισοδυναμεί με το να επιχειρείς να αλλάξεις πανιά σ ένα ναυάγιο!Τα υπόλοιπα είναι κουβέντες του αέρα...»

                                                (Αρθρο του Θ. Mαυρίδη από το lιberal.gr)