Περίεργα πράγματα...

«Το project του Ελληνικού «νίκησε» μέχρι τώρα ομάδες «περιβαλλοντολόγων» που θα προτιμούσαν να επιστρέψουν τα Airbus στο Ελληνικό από το να εξελιχτεί το σχέδιο Λάτση και αρχαιολόγους που «ανακάλυψαν» στο Ελληνικό την χαμένη Ατλαντίδα. Μετά τα όσα συνέβησαν κινδυνεύει το σχέδιο να νικηθεί τώρα κι επειδή ο διαγωνισμός του Καζίνο οδηγείται σε ναυάγιο! Λες και κάποιο «αόρατο χέρι» ανακαλύπτει συνεχώς εμπόδια.

Η αλήθεια είναι ότι ο διαγωνισμός για το Καζίνο βρίσκεται ένα βήμα πριν τιναχτεί στον αέρα. Δύο αμερικανικές εταιρείες αγωνίζονται μέχρι εσχάτων για την απόκτησή της άδειας. Το θέμα είναι ότι η μία από τις δύο προτάσεις έχει σοβαρά προβλήματα. Κι όταν λέμε σοβαρά, εννοούμε σοβαρά. Δεν νοείται να συμμετέχει κάποιος σε έναν διαγωνισμό, όταν η εγγυητική του δεν είναι αυτό που καταλαβαίνουμε όλοι ότι έπρεπε να είναι όταν αναφερόμαστε σε «εγγυητική». Αν η τράπεζα δεν μπορεί επί της ουσίας να εγγυηθεί ότι υπάρχουν τα λεφτά, τότε δεν υπάρχει εγγυητική. Και ο συμμετέχων στον διαγωνισμό παύει έτσι να θεωρείται συμμετέχων.

Στην περίπτωση του Ελληνικού, όμως, δεν συμβαίνει αυτό που θα θεωρούσαμε φυσιολογικό να συμβαίνει σε έναν οποιονδήποτε κανονικό διαγωνισμό. Η Επιτροπή του διαγωνισμού, η οποία ανήκει στη δικαιοδοσία του υπουργείου Ανάπτυξης, αναβάλει από εβδομάδα σε εβδομάδα την σύνταξη του πρακτικού που θα διαπιστώνει τις περίφημες «ελλείψεις». Ή τις μη ελλείψεις, εφόσον το ρεπορτάζ μας δεν είναι… έγκυρο. 

Δεν έχουν παρά οι κύριοι της Επιτροπής και το υπουργείο να βγουν και να μας διαψεύσουν. Μπορούν να επικαλεστούν πολλούς λόγους για αυτή την καθυστέρηση. Την μία μέρα να έπαθε λουμπάγκο το ένα μέλος της Επιτροπής, την άλλη να είχε τις μελαγχολίες του και την τρίτη να χρειαζότανε μία ολόκληρη εβδομάδα για να ξεκαθαρίσει ενστάσεις επί της διαδικασίας.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι ο διαγωνισμός κυλάει έτσι προς τον γκρεμό. Αργά, αλλά σταθερά. Γι' αυτό και οι μπουλντόζες δεν πρόκειται να ξεκινήσουν τον Δεκέμβριο, όπως έλεγε ο Άδωνις. Ούτε τον Ιανουάριο. Και είναι πολύ πιθανό να περιμένουμε μερικούς μήνες ακόμη.Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, το θέμα δεν είναι ποιος θα πάρει τον διαγωνισμό, αλλά πως θα καθυστερήσει κι άλλο το έργο του Ελληνικού. Αυτό, δηλαδή, που ήταν το πρόβλημα από την αρχή. 

Δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε την επιμονή των αρχαιολόγων με τα «αρχαία». Ούτε τις ενστάσεις για τους ουρανοξύστες και την Ακρόπολη, όταν οι ουρανοξύστες θα εμπόδιζαν τη θέα της Ακρόπολης μόνο στους επιβάτες ενός κρουαζιερόπλοιου. Κι αυτό υπό συγκεκριμένη γωνία. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα! Δύσκολα μπορεί κανείς να κατανοήσει τις τόσες καθυστερήσεις μιας Επιτροπής. Εκτός κι αν…

Τι συμβαίνει; Είναι δύσκολο να πει κανείς με σιγουριά τι ακριβώς γίνεται στο παρασκήνιο. Υποθέσεις μόνο μπορούμε να κάνουμε. Τα δεδομένα που έχουμε είναι: 

Πρώτον, για να προχωρήσει το project του Ελληνικού θα πρέπει να προχωρήσει ο διαγωνισμός για το Καζίνο. 

Δεύτερον, στον διαγωνισμό συμμετέχουν δύο εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων. 

Τρίτον, ο φάκελος της μιας από τις δύο εταιρείες δεν είναι και τόσο «πλήρης». Τέταρτον, ισχυροί οικονομικοί παράγοντες δεν ήθελαν να προχωρήσει το σχέδιο Λάτση. 

Πέμπτον, την «αντικανονική συμμετοχή» την στηρίζουν εμμέσως πλην σαφώς Όμιλοι που έχουν κοινά επιχειρηματικά συμφέροντα με τους «παράγοντες» της τέταρτης σημείωσης. 

Μήπως, λοιπόν, συμβαίνει κάτι περισσότερο από μία «αθώα» καθυστέρηση μιας επιτροπής; Μήπως ο στόχος είναι η περαιτέρω καθυστέρηση του έργου του Ελληνικού; Να μπει ένα ακόμη εμπόδιο για μπουν μπροστά οι μπουλντόζες;

Μία τελευταία σημείωση: Η Εθνική Ασφαλιστική θα είχε ήδη πουληθεί αν η αμερικανική πρεσβεία δεν είχε ασκήσει ασφυκτική πίεση στην κυβέρνηση Τσίπρα να γίνει δεκτή η «πρόταση» Ελληνοαμερικάνων, τους οποίους και εκπροσωπούσε επικοινωνιακά ο υιός του γνωστού για τις σχέσεις του με τους Ρεπουμπλικάνους Father Alex. Τελικώς, λεφτά… δεν υπήρχαν, όπως αποδείχτηκε. Απλά, θα τα αναζητούσαν αφού είχαν «κερδίσει» τον διαγωνισμό».

                                                   (Αρθρο του Θ. Μαυρίδη από το liberal.gr)