Τόσο δύσκολο είναι;

@Πόσα χρόνια έμεναν σπασμένες οι πλάκες της κεντρικής πλατείας; Στην αρχή λιγότερες, αλλά όσο περνούσε ο καιρός όλο και πιο πολλές. Και αφήνονταν έτσι να δυσφημείται η πόλη αλλά και η κοινή μας λογική. Σε λίγες ώρες αντικαταστάθηκαν, επιτέλους. 

Πόσο ωραία θα ήταν αν λειτουργούσαν και τα συντριβάνια; Αλλά τι ζητάμε τώρα θα πείτε… Εδώ για να κλείσει η μεταλλική πόρτα που οδηγεί στις κατακόμβες του παραλιμνίου έπρεπε να συσταθεί επιτροπή και να περάσει μισός χρόνος και βάλε…

 

@ Κάπως έτσι κατήντησαν, δυστυχώς, λίγους μήνες μετά την τοποθέτησή τους, κάποιες από τις νέες στάσεις του αστικού ΚΤΕΛ της πόλης μας. Και πιστεύουν στ’ αλήθεια αυτοί οι νέοι που βανδαλίζουν ατιμώρητα τα πάντα στο πέρασμά τους, αναρτώντας πολιτικά ή αθλητικά ιδεολογήματα ότι η “άλλη” κοινωνία που προτείνουν θα πείσει πολλούς για τις προθέσεις τους; 

Από την άλλη, η ελλιπής αστυνόμευση, η μη επιβολή προστίμων -εφόσον στις πιο πολλές αφίσες υπάρχει και «υπογραφή»-, αλλά και η αδιαφορία αποκατάστασης των βανδαλισμένων μνημείων στην προτέρα τους κατάσταση δίνουν έναν λόγο παραπάνω στους νέο-βανδάλους να πραγματοποιούν άκοπα και ανενόχλητα το ρυπαρό τους έργο.   

 

 

@ Ούτε δυο σανίδες δεν βρήκαν οι αμειβόμενοι υπάλληλοι της καθαριότητας για να καλύψουν τα κενά στο παγκάκι της παιδικής χαράς στα «παλιά σφαγεία». Εκτός κι αν τους άρεσε η ιδέα του κάδου απορριμμάτων και τον αφήνουν έτσι, μήνες τώρα, ώστε να το εμπεδώσουν περισσότεροι.Το πολύ πολύ να αφαιρέσουν ακόμη κανα δυο σανίδες όταν οι υπάρχουσες τιγκάρουν από σκουπιδαριό. 
Ετσι, χιλιάδες ακόμη επισκέπτες -περιπατητές ή γονείς που θα πάνε τα παιδιά τους να παίξουν στην -κατ’ ευφημισμόν- παιδική χαρά, θα θαυμάσουν τον καθημερινό μας πολιτισμό…