Ο πατριωτισμός και οι ψευτομαγκιές…

«Μάθημα πρώτο (θεωρητικό): 

Τι είναι πατριωτισμός; Πατριωτισμός είναι να υπερασπίζεσαι την πατρίδα σου, όταν αυτή απειλείται ή κινδυνεύει. Πατριωτισμός δεν είναι να κάνεις ψευτομαγκιές.

Μάθημα δεύτερο (πιο πρακτικό): 

Πατριωτισμός είναι οι αναχαιτίσεις, που κάνουν οι πιλότοι με κίνδυνο της ζωής τους και με εντολές των αρμοδίων ανωτέρων τους. Πατριωτισμός δεν είναι να παίζεις με σκάφη και σημαιάκια, για να κάνεις φιγούρα στο Facebook. Αυτό είναι -στην πιο αθώα εκδοχή- επιπολαιότητα και βλακεία.

Μάθημα τρίτο (με ονόματα): 

Τον πατριωτισμό ενσάρκωνε ο σμηναγός Μπαλταδώρος, που έχασε τη ζωή του (έστω από λάθος χειρισμό, αλλά) επιστρέφοντας στη βάση του από αναχαίτιση, εξ ορισμού επικίνδυνη δραστηριότητα. Ο σμηναγός δεν έκανε του κεφαλιού του, είχε εντολές των ανωτέρων του. Πατρωτισμός δεν είναι αυτό που έκαναν αυτόκλητοι οι τρεις νεαροί από του Φούρνους, επειδή έτσι τους ήρθε «πάνω στον καφέ», για να «τιμήσουν» τον σμηναγό.

Αφήνουμε κατά μέρος όλες τις άλλες εκδοχές (πολιτικά κίνητρα κτλ), τις οποίες διαψεύδει ο ένας εξ αυτών (εδώ). Και παίρνουμε την πιο απλή -και αθώα- εκδοχή, αυτήν που οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι ισχύει. Εδώ, όμως, τίθεται ένα άλλο μεγάλο θέμα. Ο «παλικαρισμός» των τριών νεαρών δεν έγινε νύχτα και εν κρυπτώ. Οπως είπε δημοσιογράφος από την Σάμο το πρωί στον ΣΚΑΪ, έφυγαν με ταρατατζούμ από το λιμάνι. Ολοι το ήξεραν. Και δεν βρέθηκε ένας, πιο νουνεχής και υπεύθυνος (ο δήμαρχος, ο τοπικός πρόεδρος, κάποιος από το Λιμενικό ή την Αστυνομία), να τους πει: «Παιδιά, πριν το κάνετε, να ρωτήσουμε κάποιον πιο υπεύθυνο; Μήπως είναι επικίνδυνο;». 

Ουδείς. Ο επιπόλαιος πατριωτισμός επιβλήθηκε.Υπενθυμίζουμε ότι και τα Ιμια κάπως έτσι ξεκίνησαν. Σύμφωνα με την πιο αθώα εκδοχή, Ελληνες πατριώτες της εποχής έστησαν μια σημαία, Τούρκοι δημοσιογράφοι την κατέβασαν, κάποιοι δικοί μας την ανέβασαν ξανά και ακολούθησαν όσα ακολούθησαν. Μπορεί η Τουρκία να επιδίωκε από χρόνια το «γκριζάρισμα» νησιών του Αιγαίου, που δεν αναφέρονται ρητά ως ελληνικά στη Συνθήκη της Λωζάνης, αλλά η αφορμή δόθηκε τότε, με την στιγμιαία εκδήλωση της πατριωτικής βλακείας.Προλαβαίνω την, δήθεν αθώα, ένσταση: «Μα, δεν μπορεί κάθε Ελληνας πολίτης να ανεβάζει την ελληνική σημαία οπουδήποτε σε ελληνικό έδαφος;». 

Η απάντηση είναι απλή, όση απλότητα εμπεριέχει η λογική: όταν καθημερινά γίνεται της κακομοίρας στο Αιγαίο, όταν είναι αυτονόητο ότι οι απέναντι εκμεταλλεύονται κάθε αφορμή για τους δικούς τους σκοπούς, τότε δεν δικαιούται κανένας να τους δίνει τέτοια αφορμή. Υπάρχουν αρμοδιότεροι, από τον πρώτο τυχόντα, για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής.

Οι «παλικαρισμοί», άλλως ψευτομαγκιές, απαγορεύονται. Κανένα πρόσχημα δεν μπορεί να τις δικαιολογήσει. Η επίκληση της «απόδοσης τιμής» στον νεκρό σμηναγό είναι απαράδεκτη επιπολαιότητα. Ο σμηναγός Μπαλταδώρος υπεράσπιζε την πατρίδα ακολουθώντας κανόνες και εντολές ανωτέρων του. Δεν έκανε του κεφαλιού του. Ηταν πατριώτης με υπευθυνότητα, γιατί είχε διδαχθεί ότι άλλο ο πατριωτισμός και άλλο επιπολαιότητα και ανοησία. 

Το εμπόριο της εθνικοφροσύνης μας έχει στοιχίσει ακριβά. Και αυτό το εμπόριο έχει ξεκινήσει πολύ πιο πριν δυστυχώς από πιο υπεύθυνα πρόσωπα, τα οποία γίνονται αντικείμενο μίμησης. Καιρός να σταματήσουν. Οπως είχε πει ο Δημόκριτος, «για τους ανόητους δάσκαλος δεν είναι η λογική, αλλά η συμφορά». Κάποιοι έχουν ευθύνη να αποτρέπουν τις ανοησίες, προλαβαίνοντας τα χειρότερα».

 

                                                   (Αρθρο του Γ.Καρελιά από το protagon.gr)