Ο Ραχόι και... εμείς

«Ένας πολιτικός είναι σοβαρός όταν αναλύει άριστα τον συσχετισμό των δυνάμεων, όταν έχει επίγνωση του ρόλου που του έχει ανατεθεί και όταν έχει κατανοήσει πως μπροστά στην υλική δύναμη ενός δημοκρατικού κράτους τα πάντα μπορεί να σαρωθούν.

Ένας πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του, σέβεται πάνω από όλα το Σύνταγμα, τους νόμους και τους θεσμούς της Πολιτείας που υπηρετεί. Ένας ηγέτης με πολιτικό αισθητήριο, αφουγκράζεται ακαριαία την συγκυρία και τις συνέπειες της δράσης του ή της αδράνειας του, και αναλόγως επιχειρεί. Το πρώτιστο καθήκον του είναι ο έλεγχος των εξελίξεων. Να μην αφήσει τα γεγονότα να τον «πάρουν από κάτω».

Όλα αυτά, ακριβώς, έπραξε ο Ισπανός πρωθυπουργός, που ας σημειώσω, δεν ανήκει στην κατηγορία των χαρισματικών πολιτικών.Ο M. Rajoy είναι όμως ένας μεθοδικός πολιτικός, με στρατηγική σκέψη, που αποδεικνύεται και από το γεγονός πως παραμένει πρωθυπουργός από τον Δεκέμβριο του 2011, μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και πετυχημένους πολιτικούς ελιγμούς. Και αν λάβουμε υπ΄όψη και τις επιδόσεις της κυβέρνησης του είναι και καλός πρωθυπουργός.

Τι έπραξε στην περίπτωση της απόσχισης της Καταλονίας; Τήρησε την νομιμότητα. Σεβάστηκε το Σύνταγμα της χώρας του και την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου και προς τούτο έλαβε όλα τα απαραίτητα μέτρα, όσο σκληρά και αν ήταν. Εκπροσωπούσε την συντριπτική πλειοψηφία του Ισπανικού λαού, συνολικά, που στάθηκε ενάντια στο πραξικόπημα ενός εθνικιστή ηγέτη και δύο ακροαριστερών κομματιδίων.

Εκείνες τις στιγμές, όταν απειλείτο η αρτιμέλεια της χώρας του, δεν δίστασε να κινητοποιήσει όλον τον κρατικό μηχανισμό κατά των πραξικοπηματιών. Κατέστειλε την στάση με την βία και κατέστησε ουσιαστικά το δημοψήφισμα χωρίς καμία αξία.

Επικρίθηκε από τους απανταχού αριστερούληδες, από τους «ναιμεναλλάδες», που υποκριτικά διαφωνούσαν με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Καταλονίας, αλλά επικέντρωναν το βάρος των σχολίων τους στην επίσημη κρατική βία που ασκήθηκε για να μην πραγματοποιηθεί αυτό με το οποίο διαφωνούσαν, όπως υποστήριζαν.ιατί ο M. Rajoy αντιλήφθηκε πως σε τέτοιας κρισιμότητας ζητήματα δεν χωρούν συναινετικές λύσεις, όταν άβυσσος χωρίζει τις θέσεις των δύο στρατοπέδων. Επικρατεί πάντα ο ένας από τους δύο. Και, ως σοβαρός πολιτικός, φρόντισε αυτός να είναι ο νικητής.

Έδρασε αστραπιαία και αποφασιστικά, όταν διαπίστωσε πως με την αδράνεια του ή –ακόμα χειρότερα—με την υποχωρητικότητα του, θα γινόταν όμηρος των εξελίξεων. Θα έχανε το έλεγχο τους.Ενεργοποίησε το άρθρο 155 του Ισπανικού Συντάγματος και ήρε προσωρινά την αυτονομία της Καταλονίας, φροντίζοντας συγχρόνως για την ουδετερότητα των περιφερειακών θεσμών και προασπίζοντας τα πολιτικά δικαιώματα όλων, ανεξαιρέτως, των Καταλονών. 

Και για να προσδώσει δημοκρατικότητα σε αυτά τα μέτρα, προκήρυξε εκλογικές στην περιφέρεια, που υπάγεται πλέον στον πλήρη έλεγχο της Μαδρίτης.Τα γράφω όλα αυτά για να δείξω πως ένας πολιτικός, χωρίς να είναι χαρισματικός, μπορεί να επιτελέσει με επιτυχία τα καθήκοντα του και να επιλύσει τα πιο ευαίσθητα προβλήματα, αν διαθέτει αποφασιστικότητα.

Στα καθ΄ημάς, εδώ και χρόνια παρακολουθούμε την αυτονόμηση συγκεκριμένων περιοχών της Αθήνας και την πολιτική τάξη της χώρας, περιδεή και άτολμη, να μην πράττει το αυτονόητο. Να εφαρμόσει τον νόμο και να προασπίσει τα δικαιώματα όλων των πολιτών που προσβάλλονται από τις έκνομες δράσεις των «αυτονομιστών». Κυριάκο, ο Rajoy σου δείχνει τον δρόμο!»

                                                 (Αρθρο του Σ.Μουμτζή από το liberal.gr)