Η συνηθισμένη ιστορία...

«Η ​​συνηθισμένη ιστορία: αφού πέρασε ο πρώτος πανικός και αυξήθηκε ο ΦΠΑ (ακόμη και στα μακαρόνια των φτωχών), άρχισαν οι κλαυθμοί για τα διαρθρωτικά μέτρα, εκείνα που αν εφαρμόζονταν την προηγούμενη πενταετία, δεν θα χρειάζονταν οι φτωχοί να πληρώσουν κι άλλα από το υστέρημά τους για να έχουν τη βολή τους διάφορες προστατευμένες συντεχνίες.

Ετσι, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα έβαλε την παλιά πλάκα του γραμμοφώνου να παίζει. Ακούμε θρήνους για τους αγρότες, επειδή θα φορολογηθούν όπως οι υπόλοιποι Ελληνες και «δεν θα έχουμε επισιτιστική αυτάρκεια». Ομως, παρά τα φορολογικά κι άλλα προνόμια -και ίσως λόγω αυτών- ο αγροτικός τομέας στην Ελλάδα είναι βαθιά ελλειμματικός σε όλα σχεδόν τα προϊόντα. 

Ουδείς έχει λόγο να εκσυγχρονίσει την παραγωγή, αφού πάντα κάποιοι βουλευτές θα ανταγωνίζονται στα καφενεία για το ποιος θα προτείνει την πιο γενναιόδωρη ρύθμιση. Να σημειώσουμε ότι το καφενείο στο χωριό ήταν το συντριπτικό επιχείρημα των γαλάζιων βουλευτών, για να υπονομεύσουν τη φορολογική δικαιοσύνη μεταξύ των παραγωγικών τομέων της οικονομίας. Επειδή οι «ανεύθυνοι του ΣΥΡΙΖΑ» δεν θα ψήφιζαν τα μέτρα, οι «υπεύθυνοι της Ν.Δ.» αναρωτιόντουσαν: «Και πώς θα πάμε εμείς στα καφενεία των χωριών;».

Βεβαίως είναι άδικο να φορολογούνται οι αγρότες με 26% από το πρώτο ευρώ. Αλλά είναι εξίσου άδικο να φορολογούνται με τον ίδιο συντελεστή και οι νέοι που τρέχουν με το μπλοκάκι για το μεροκάματο. Πρέπει να υπάρχουν και πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες που τα φέρνουν δύσκολα πέρα. Κανονικά οι μικροεπαγγελματίες θα έπρεπε να έχουν τη φορολογική μεταχείριση των μικροαγροτών. Αλλά στον πρωτογενή τομέα δεν υπάρχει μόνο ο παππούς που καλλιεργεί το χωραφάκι. Υπάρχουν και οι φραουλοπαραγωγοί της Μανωλάδας, όπως κι άλλοι επιχειρηματίες που κρύβουν τα φορολογικά τους προνόμια, πίσω από την εικόνα του ρυτιδιασμένου γέροντα.

Γενικώς, οι φόροι στην Ελλάδα είναι υψηλοί και θα συνεχίσουν να αυξάνονται, όσο υπουργοί σαν τον κ. Νίκο Βούτση κάνουν όρκους ότι «δεν θα απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος». Τώρα γίνονται ακόμη υψηλότεροι μετά την αλλοπρόσαλλη διαπραγμάτευση που έκανε ο κομψευόμενος κ. Γιάνης Βαρουφάκης και στοίχισε στην εθνική οικονομία δεκάδες δισ.

Αυτό θα πληρώσουν όλοι: πρώτα οι πιο ευάλωτοι, εκείνοι που δεν έχουν λεφτά ούτε για μακαρόνια, διά του ΦΠΑ, μετά οι μικροεπιχειρηματίες (όχι μόνο του αγροτικού, αλλά όλων των τομέων), οι επιχειρήσεις με αύξηση του συντελεστή στα κέρδη, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι με τις αυξημένες εισφορές αλληλεγγύης. Δυστυχώς στη ζωή δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα, ούτε τσάμπα φιγούρα στα Eurogroup.

Τα προηγούμενα χρόνια ακούγαμε για το δημοσιονομικό success story. Γίνονταν οριζόντιες περικοπές εισοδημάτων και οριζόντιες αυξήσεις φόρων και οι αριθμοί διορθώνονταν προσωρινώς. Επειδή όμως υπήρχαν σφοδρές αντιστάσεις των συντεχνιών, οι δομές της οικονομίας έμεναν ανέπαφες και μετά λίγο καιρό χρειάζονταν επιπλέον μέτρα.

Στο ίδιο έργο είμαστε και σήμερα θεατές. Οι συντεχνίες προβάλλουν πολλούς μπαμπούλες, για να μην αλλάξει τίποτε στους αρμούς της οικονομίας και κάποιοι να πληρώνουν, ενώ άλλοι να διατηρούν ανέπαφα τα φορολογικά ή άλλα προνόμιά τους».

                     (Άρθρο του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)