Ακόμη... επιπλέουμε

«Ανάμεσα στη φάρσα, τον αμοραλισμό και τον σκληρό κυνισμό, επιπλέει, ακόμη, η ελληνική κοινωνία. Ακόμη και αν ένα κομμάτι της είναι συνεργό στην άνοδο αυτής της κυβέρνησης, ακόμη και αν τμήμα της κοινωνίας μας σιωπά ή παρακολουθεί παθητικά ή απλώς αδυνατεί να κατανοήσει, αυτό που δείχνει πρωτεύον είναι η πορεία όλων ημών σε ένα τοπίο που ποτέ δεν θα επιλέγαμε.

Πλέον, καθώς ο χρόνος είναι πυκνός, η φαρσοκωμωδία που λέγεται κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οφείλει να δώσει εξηγήσεις. Οχι μόνο για το φέσι των δισεκατομμυρίων που έχει στοιχίσει στη χώρα μία τουλάχιστον διετία σκληρής ύφεσης, αλλά και για τη δηλητηρίαση της ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων, που έχουν συρθεί να ζουν σε ένα κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον απολύτως τοξικό. 

Αν συνυπολογίσει κανείς την ταύτιση πλέον του ονόματος της χώρας με έννοιες αφερεγγυότητας και ανευθυνότητας σε σημείο ακραίο, τότε έχει μπροστά του ένα σκηνικό που κανένας νοσηρός εγκέφαλος δεν θα μπορούσε να διανοηθεί προ ελαχίστων μηνών. Αποτέλεσμα της πλήρους σύγχυσης και της απόγνωσης του κόσμου (ιδίως όσων επιχειρούν στον ιδιωτικό τομέα) είναι ότι μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης εκτιμά τη διαμορφωθείσα κατάσταση εντελώς διαφορετικά.

Μία προσέγγιση θέλει να συνεκτιμά τα νέα δεδομένα ως ενδείξεις (αν όχι πειστήρια) διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ και κατάρρευσης της ρητορικής του. Είναι, βεβαίως, σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται εκ των πραγμάτων να εφεύρει μία νέα συνθηματολογία και νέα επικοινωνιακά τεχνάσματα ώστε να δικαιολογήσει το κενό που αφήνει η ταπείνωσή του. Ωστόσο, και πέραν αυτής της προφανούς παραμέτρου, σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης πιστεύει (ή θέλει να πιστεύει) στο σενάριο του καλού και κακού ΣΥΡΙΖΑ ή, τέλος πάντων, στην αναγκαιότητα που γεννά ο νέος ρεαλισμός και η αποκάλυψη του σκοτεινού ρόλου του Βαρουφάκη. Αυτή η προσέγγιση δείχνει να είναι πρόθυμη να αποδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργό ενός «λογικού» ΣΥΡΙΖΑ στο υπό διαμόρφωση νέο πολιτικό σκηνικό, προκειμένου να σωθεί η χώρα.

Η άλλη προσέγγιση, περισσότερο απαισιόδοξη, χαρακτηρίζεται από πλήρη δυσπιστία απέναντι στις επιδιώξεις της κυβέρνησης. Οσοι αυτοπροσδιορίζονται καχύποπτοι απέναντι στο «μόρφωμα» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αναγνωρίζοντας τη λογική αυτής της συγκατοίκησης ως μέρος σχεδίου για εκτροπή, αδυνατούν να είναι στο ελάχιστο επιεικείς απέναντι στις τεράστιες ευθύνες του Αλέξη Τσίπρα. Διαβλέπουν δόλο και τακτικισμό, ακόμη και τώρα στο κατώφλι της νέας συμφωνίας, και προτάσσουν την άποψη ότι το γενετικό υλικό που ένωσε τις ετερόκλητες συνιστώσες σε αυτό που μάθαμε να αποκαλούμε «ΣΥΡΙΖΑ» είναι εκ φύσεως συγκρουσιακό, αντιευρωπαϊκό και αντίθετο σε κάθε έννοια σύνθεσης, συμβιβασμού και, εν τέλει, ρεαλισμού.

Αυτό που διαμορφώνεται στο κοινωνικό σώμα είναι ένα τοπίο ανησυχίας που σε κάθε περίπτωση περιμένει την ανάπτυξη ισχυρού αντιπολιτευτικού λόγου».

                                   (Άρθρο του Ν.Βατόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)