Νέα -ευρωπαϊκή- πρωτοβουλία...

Πρωτοβουλία για ίδρυση νέου κόμματος, στελεχωμένο από νέους ανθρώπους και όχι «παρηκμασμένα κατάλοιπα προγενέστερων περιόδων» προανήγγειλε ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος.

Σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο κ. Παπαδόπουλος είπε πως «η ίδρυση του νέου αυτού κόμματος έχει νόημα μόνο εάν θα αιμοδοτήσει το πολιτικό σύστημα με δυναμικούς καινούργιους ανθρώπους από την κοινωνία που έχουν διάθεση να συμβάλουν στους νέους όρους που απαιτούνται για τη διάσωση και τη νέα πορεία της χώρας και όχι παρηκμασμένα κατάλοιπα προγενέστερων περιόδων».

Ο πρώην υπουργός τόνισε ακόμη ότι «θα έχει νόημα εάν το νέο κόμμα είναι απαλλαγμένο από αρχηγίσκους και ιδιοκτήτες».

Διευκρίνισε ότι το κόμμα θα έχει πρόεδρο και γενικό γραμματέα ο οποίος θα είναι ο πολιτικός εκπρόσωπος του κόμματος και ο υποψήφιος πρωθυπουργός.

Σχολιάζοντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ο Αλέκος Παπαδόπουλος επεσήμανε: «Η αρνητική ψήφος των στο δημοψήφισμα ήταν μια συντριπτική απόρριψη όλων εμάς που οδηγήσαμε τη γενιά τους σε προσωπικά και συλλογικά αδιέξοδα και όχι μια επιβεβαίωση του ΣΥΡΙΖΑ». Εκτιμά ακόμη ότι οι εκλογές θα έχουν δευτερεύουσα σημασία αν δεν νιώσουμε σε ποια κατάσταση είναι η χώρα και τι πρέπει να κάνουμε.

Ο Αλέκος Παπαδόπουλος παρατηρεί ακόμη πως η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει την πίεση της εφαρμογής ενός νέου μνημονίου. «Το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν εντοπίζεται μόνο στη φανερή έλλειψη στελεχών με επάρκεια και εμπειρία προκειμένου να διατηρήσουν τη χώρα στην ευρωζώνη εφαρμόζοντας τα συμφωνηθέντα, ούτε στη χαμηλή ποιότητα του πολιτικού της λόγου, ούτε στις αποκλίνουσες και εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις που σπαράσσουν το βασικό κυβερνητικό κόμμα, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι ανέλαβαν να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα το οποίο διακηρύσσουν ότι δεν το πιστεύουν», υπογραμμίζει.

Οπως αναφέρει, τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά προγράμματα απαιτούν πειθαρχία, κοινωνικές συμμαχίες και κυρίως, πολιτικό βολονταρισμό. «Νομίζω ότι τίποτε από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν διαθέτει η κυβέρνηση. Η μόνη μας ελπίδα είναι η εποπτεία, ο έλεγχος και οι ασφυκτικές πιέσεις των εταίρων. Αλλά με το ζόρι δεν εκσυγχρονίζεται ένας λαός».

Προειδοποίησε τέλος πως «εάν εφαρμοστεί το πρόγραμμα ως προϊόν συλλογικής πεποίθησης, του χρόνου τέτοιον καιρό θα μιλάμε με αισιοδοξία για την κατάληξη της εθνικής περιπέτειας. Αν δεν εφαρμοστεί, τότε του χρόνου τέτοιον καιρό η κατάσταση στην Ελλάδα θα είναι τραγικά αδιέξοδη».