Δεν είπαμε... αυτό που είπαμε

«Τον τελευταίο χρόνο έχουν ειπωθεί μαζεμένα τα πιο πολλά και τα πιο χοντρά ψέματα και έχουν δοθεί οι πιο ανεφάρμοστες υποσχέσεις. Και τους τελευταίους πέντε μήνες έχουν γίνει μαζεμένοι οι πιο επιπόλαιοι, ανερμάτιστοι και εγκληματικοί χειρισμοί πολιτικής.Ακόμα και τώρα προβάλλονται εξωφρενικοί ισχυρισμοί.Και για όλα αυτά δεν έχει ακουστεί ούτε μια συγγνώμη…

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση δεν άφησε υπόσχεση που να μη δώσει.

Έσκισε τα Μνημόνια και τα κατάργησε με έναν νόμο. Κατάργησε τους φόρους με πρώτον τον ΕΝΦΙΑ. Ανακοίνωσε το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης με παροχές πολλών δισεκατομμυρίων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση τα γύρισε όλα τούμπα. Φέρνει το δικό του Μνημόνιο. Δεν καταργεί κανέναν φόρο και επιβάλλει νέους.

Ζητεί "ΟΧΙ στη λιτότητα" από το δημοψήφισμα, το παίρνει και το μετατρέπει σε ΝΑΙ, σε μια πρωτοφανή επίδειξη ζαμανφουτισμού και άμετρου κυνισμού[...]

Τα ψέματα και οι υποσχέσεις και οι κωλοτούμπες δεν είναι, ασφαλώς, σημερινό φαινόμενο.Όμως, οι προηγούμενοι έκαναν κάπου-κάπου και μια αυτοκριτική. Ακόμη και ο μετρ του λαϊκισμού και της υποσχεσιολογίας Ανδρέας Παπανδρέου είχε αισθανθεί την ανάγκη να πει κάποτε το περίφημο "mea culpa". Πιο πρόσφατα ο Σαμαράς των Ζαππείων είχε πει «ουδείς αναμάρτητος» και ο Βενιζέλος είχε ζητήσει «συγγνώμη» για επαχθή μέτρα που επέβαλε.

Ο Τσίπρας και ο Καμένος κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Υπογράφουν το Μνημόνιο και το ρίχνουν στην κλάψα («τι να κάναμε, μας εκβίασαν»). Εξαπολύουν δε την ανεκδιήγητη Ζωή να καταγγέλλει τους «πραξικοπηματίες», που "επέβαλαν" σε 250 βουλευτές να ψηφίσουν τα μέτρα τους. Και οι βουλευτές της αντιπολίτευσης κάθονται και την ακούνε να τους λοιδορεί, κάνοντας «αντίσταση» με τις δικές τους ψήφους, αντί να απαιτήσουν από τον Τσίπρα να την πετάξει από την έδρα, στην οποία όλοι μαζί την έβαλαν.

Οι πολιτικοί λένε ψέματα, δίνουν υποσχέσεις και είναι θρασείς. Σήμερα όλα αυτά έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Τόσο και τέτοιο θράσος μέσα σε πέντε μήνες δεν ξανάγινε. Όλα έχουν την πρώτη τους φορά. Μπορεί να ισχύει ότι «η επιτυχία είναι τέκνο της θρασύτητας», όπως έλεγε ο Άγγλος πολιτικός Μπέντζαμιν Ντισραέλι. Αλλά οι θρασύτατοι σημερινοί κυβερνώντες πρέπει να έχουν υπόψη τους και τη ρήση του Ναπολέοντα Βοναπάρτη ότι «με το θράσος μπορεί να αναλάβει κανείς τα πάντα, αλλά δεν μπορεί να κάνει τα πάντα».

Γιατί το θράσος, όπως και το ψέμα, έχει κοντά ποδάρια».

                      (Απόσπασμα άρθρου του Γ.Καρελιά από το protagon.gr)