Ξεκολλάτε...

«Η Ελλάδα έχει περάσει σε μια περίοδο συντηρητισμού.

Αντιδρά στην όποια αλλαγή: από το να ανοίγουν τα μαγαζιά τις Κυριακές μέχρι το να πουλιούνται τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα από τα σούπερ μάρκετ, κι όλα αυτά πιστεύοντας ότι το λάθος ήταν πως δεν μείναμε σε μια κάψουλα χρόνου που να λέει «2007» ή ακόμα καλύτερα πιο πίσω. Να ντυθούνε λοιπόν οι μισοί γερμανοτσολιάδες και οι άλλοι μισοί μαυροσκούφηδες του Βελουχιώτη και να δώσουν ραντεβού στα γουναράδικα, που είπε και η Ραχήλ, να καθαρίσουν. Το μέλλον, όμως, εξ ορισμού είναι μπροστά και η Ελλάδα πρέπει να ξεκολλήσει από την ευρωφοβία και να προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης.

Το πρώτο βήμα θα είναι η ψήφιση μιας φιλοευρωπαϊκής κυβέρνησης. Ο,τι και να λέει, η σημερινή κυβέρνηση είναι βαθύτατα αντιευρωπαϊκή. Ακόμα και όταν ο Τσίπρας λέει ότι είναι με την Ευρώπη, εννοεί μια υποθετική Ευρώπη όπου οι πολίτες θα έχουν ψηφίσει σοσιαλιστικές κυβερνήσεις και ο ίδιος θα είναι ηγέτης τους. Για την ώρα, δεν υπάρχει ούτε μια χώρα που να το έχει κάνει, με αποτέλεσμα ο Τσίπρας να είναι ηγέτης μιας επανάστασης χωρίς επαναστάτες. 

Ας πούμε, όμως, ότι στις επόμενες εκλογές οι ψηφοφόροι θα βγάλουν ένα κόμμα φιλοευρωπαϊκό. Φιλοευρωπαϊκό όχι επειδή το λέει το ίδιο, αλλά επειδή έτσι το αντιλαμβάνονται οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Το φιλοευρωπαϊκό κόμμα θα πρέπει να βγει με την προεκλογική δέσμευση να εφαρμόσει το μνημόνιο. Οχι αν στη Λήμνο ο ΦΠΑ θα είναι 13% και στη Ρόδο 23%, αλλά στη θεσμική πλευρά του. Αν δηλαδή οι αποφάσεις των δικαστηρίων πρέπει να βγαίνουν μέσα σε έναν χρόνο αντί σε μια δεκαετία και αν η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να είναι ουσιαστική. Να αποδεχθεί την ανάγκη της αλλαγής, που από σύνθημα της δεκαετίας του ’80 έγινε βρισιά, και να την εφαρμόσει. Και ταυτόχρονα να ζητήσει από την Ενωση ένα σχέδιο ανασυγκρότησης της Ελλάδας σε μέγεθος αντίστοιχο της δεκαετίας του ’50, αλλά με διαφορετικούς στόχους, αφού σήμερα η λύση στο πρόβλημα δεν είναι ο εξηλεκτρισμός και η αλιεία. Το πιο δύσκολο, όμως, θα είναι να πείσει τους εταίρους ότι τα λεφτά τους δεν θα πάνε στον βρόντο και να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις. Εδώ νομίζω ότι η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει τη συνδρομή της Γαλλίας.

O Τσίπρας και ο Τσακαλώτος κατάφεραν να φέρουν συμφωνία χάρη σε ένα team Γάλλων ειδικών που επί ένα τριήμερο αυτόματα διαμόρφωνε τους όρους στο χαρτί ώστε να υπογράφονται. Κάτι αντίστοιχο να συμβεί και με το πρόγραμμα της ανασυγκρότησης: να αναλάβει την πραγματοποίησή του ένα team Γάλλων ή άλλων Ευρωπαίων που να είναι συμπαθείς στην Ελλάδα. Τα projects, δημόσια ή ιδιωτικά, να παίρνουν πρώτα την έγκρισή τους και μετά με διαδικασίες-εξπρές να πραγματοποιούνται. Με αυτόν τον τρόπο και τα λεφτά που χρειάζονται θα πέσουν στην αγορά και οι Ευρωπαίοι θα έχουν την ασφάλεια ότι δεν θα τα φάει το θεριό της γραφειοκρατίας. Τίποτα περισσότερο από μια ιδέα σε μια χώρα που πιστεύει ότι τα προβλήματα θα τα λύσουν υπουργοί που στις πλάτες τους έχουν φωτογραφίες του Αρη.

                   (Απόσπασμα άρθρου του Α.Πανούτσου από το Πρώτο Θέμα)