Κωδικός:Εκπαιδεύοντας τον Τσίπρα (2)

[...]Η αντιπολίτευση οφείλει να ακούσει τη βάση, τους πολίτες αυτούς που τόλμησαν να βγουν στις πλατείες –σε αυτές τις πλατείες που πριν λίγα χρόνια είχε γεννηθεί το σκοτάδι– και να φωνάξουν «ναι» στην αλήθεια, «ναι» στην λογική, «ναι» στη δημοκρατία. Οι πολίτες αυτοί που αρνήθηκαν να υποκύψουν στην προπαγάνδα, που προέταξαν τη σκέψη και την αλήθεια. Οι πολίτες αυτοί που κράτησαν την ατομικότητά τους. Που κράτησαν το «εγώ» και δεν έγιναν μέλη ενός άμορφου «εμείς». «Το εγώ, αυτό το δημιούργημα της γραμματικής, πολιτικά ύποπτη οντότητα» όπως γράφει ο Καίσλερ στο «Μηδέν και το άπειρο» περιγράφοντας την ανάκριση του Ρουμπάσοφ στις δίκες της Μόσχας που είχε «τολμήσει» να διακρίνει τον εαυτό του από το κόμμα. Αλλά και να προστατεύσει τους πολίτες που εσκεμμένα παραπλανήθηκαν από τον κ. Τσίπρα και πίστεψαν πως το «όχι» θα τους οδηγούσε στη γη της επαγγελίας.

Η ανάγκη για δημιουργία ενός φιλοευρωπαϊκού, δημοκρατικού μετώπου είναι μονόδρομος, προκύπτει ως ανάγκη, αρκεί να κάνουν όλοι οι πολιτικοί ένα βήμα πίσω στις φιλοδοξίες τους. Αλλιώς τι; Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου στις πλάτες των βουλευτών της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ; Κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τον κ. Τσίπρα πρωθυπουργό να συνεργάζεται με αυτούς που έβρισε και συκοφάντησε και τώρα καταστρέφει και κακοαντιγράφει την πολιτική τους; Εκλογές για να έχει ο «αναγεννημένος» κ. Τσίπρας αυτοδύναμη πλειοψηφία ή το βασικό ρόλο σε μια κυβέρνηση στην οποία το μνημόνιο θα εφαρμόζουν από πρόσωπα όπως ο κ. Κατρούγκαλος της Βάρκιζας;

Και σε τελική ανάλυση από πού προκύπτει ότι μπορεί να εκπαιδευτεί (;) ο κ. Τσίπρας στις πλάτες των πολιτών και της χώρας; Έχουμε τέτοια περιθώρια; Έχουμε αυτή την πολυτέλεια; Και αλήθεια, ακόμα κι αν την είχαμε, από που τεκμαίρεται ότι ο κ. Τσίπρας επιδέχεται εκπαίδευσης; Γιατί να μη θεωρήσουμε ότι το «χειρόφρενο» που τράβηξε δεν ήταν απλώς μια τακτικιστική αναδίπλωση ενός ανθρώπου που έχει ως ινδάλματά του τον Κάστρο και τον Μαδούρο;

Η αλήθεια είναι μπροστά μας. Όλα όσα έκανε ο κ. Τσίπρας τα έκανε επειδή δεν μπορεί να λειτουργήσει υπό συνθήκες κανονικότητας. Δεν μπορεί να γίνει κανονικός πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων, μιας δυτικής χώρας της ΕΕ, σε συνθήκες δημοκρατίας, που θα διαχειρίζεται την καθημερινότητα και θα παίρνει το πολιτικό κόστος κρίσιμων και δύσκολων αποφάσεων.

Ο κ. Τσίπρας μπορεί να λειτουργήσει ως «ηγέτης» μιας παράταξης, σε μια διχασμένη Ελλάδα, υπό συνθήκες κοινωνικής αναταραχής, σε μια πλαστο-επαναστατική κατάσταση, περιτριγυρισμένος από κατασκευασμένους εχθρούς για να τους πολεμάει δήθεν κι έτσι να κυβερνά μια χώρα που θα την έχει θέσει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης παραμερίζοντας ή υποβαθμίζοντας στην καλύτερη περίπτωση τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ένας μοιραίος άνθρωπος που για να κρατηθεί πρωθυπουργός πρέπει να φέρει την εμφύλια σύγκρουση ( ελπίζω όχι με την κλασική μορφή) και τη δραχμή, αργά ή γρήγορα.

Αν δεν το αντιληφθούμε εγκαίρως και δεν πράξουμε τα δέοντα τότε... ας ελπίσουμε πως κάποτε... «θα συναντηθούμε εκεί όπου δεν θα υπάρχει σκοτάδι...»

We shall meet in the place where there is no darkness -G. Orwell, «1984»

* Ο Danny και ο Peachy πηγαίνουν στο μακρινό Kafiristan, εμφανίζονται ως θεοί, εκπαιδεύουν τους ντόπιους να αμύνονται, και εκμεταλλεύονται την περιοχή με σκοπό να κλέψουν τον πλούτο της και να επιστρέψουν στην Αγγλία. Όταν όμως μια γυναίκα που θέλησε ο Danny να παντρευτεί ενάντια στη θέλησή της τον δαγκώνει κατά την τελετή του γάμου τους, οι ντόπιοι βλέπουν ότι έσταξε αίμα από το δήθεν αθάνατο σώμα του και καταλαβαίνουν πως δεν ήταν θεός αλλά ένας απατεώνας που θέλησε να τους εκμεταλλευθεί.

                  (Aπόσπασμα άρθρου της Α.Αλ Σαλέχ από την Athens Voice)