Σκηνές καθημερινότητας...

«Σ​​κηνή πρώτη. Υποκατάστημα μεγάλης τράπεζας στο κέντρο της Αθήνας. Συνωστισμός, μέσος όρος αναμονής κάνα δίωρο. Οι μεγαλύτεροι περιμένουν για τα εξήντα ευρώ. Επικρατεί εκκωφαντική ησυχία, και εκθαμβωτική ηρεμία. Λες να έχει δίκιο ο Λαπαβίτσας; Το συνήθισαν τα άτιμα και τους αρέσει; Υπάρχει όμως και το δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης του φαινομένου. Στη διάρκεια της νύχτας της παραμονής, στη Βουλή, μίλησε ο πρωθυπουργός της χώρας και αφού διαβεβαίωσε το δημοκρατικό ποίμνιο πως έκανε λάθη, το καθησύχασε εξηγώντας του γιατί δεν μετανιώνει για τα λάθη που έκανε. «Γιατί οι δρόμοι των ευρωπαϊκών πόλεων γέμισαν με ελληνικές σημαίες για να υπερασπιστούν τα ελληνικά δίκαια». Αξίζουν η ταλαιπωρία και οι θυσίες για έναν τέτοιο θρίαμβο. Ονειρο ζω, μη με ξυπνάτε.

Σκηνή δεύτερη. Σε παρακείμενο της τραπέζης κατάστημα ανδρικής και γυναικείας ένδυσης, οι δύο εμποροϋπάλληλοι τελούν σε υποχρεωτική άδεια εθνικού συμφέροντος. Κατά τον κ. Φίλη, δεν θα το καταλάβουν διότι, ούτως ή άλλως, δεν έπαιρναν και κάνα σπουδαίο ποσό. Το καταλαβαίνει όμως ο ιδιοκτήτης, ο οποίος δεν έχει να τους το δώσει και τώρα λύνει το πέμπτο σταυρόλεξο της ημέρας. Οι πελάτες απέχουν σε ένδειξη συμπαράστασης. Ο ιδιοκτήτης στενοχωρείται μεν, υπομένει δε, διότι γνωρίζει πως η αποχή από τις αγορές συνιστά μια πρώτης τάξεως αποτοξίνωση του πληθυσμού. Επιτέλους, βρέθηκε το εμβόλιο για την επιδημία καταναλωτισμού, που τόσο ταλαιπώρησε αυτήν την χώρα. «Καιρός να καλλιεργήσουμε το πνεύμα μας», αποφαίνεται ο ιδιοκτήτης και ετοιμάζεται για ηλεκτρονική πασιέντζα.

Σκηνή τρίτη. Πεδίον του Aρεως, οπίσθια του έφιππου Κωνσταντίνου Α΄, βασιλέως των Ελλήνων. Καταυλισμός μεταναστών με σκηνές. Τα ίδια και στον δρόμο με τις προτομές των ηρώων. Aνδρες και γυναίκες ταλαιπωρημένοι και παιδάκια που παίζουν. Ο ιδιοκτήτης περιπτέρου στην έξοδο δεν έχει υπαλλήλους, οπότε δεν τους έδωσε υποχρεωτική άδεια. Eνα παιδάκι από τον καταυλισμό επιμένει να του πληρώσει το μπουκαλάκι το νερό, που εκείνος θέλει να του το προσφέρει. Ο ιδιοκτήτης αποφαίνεται: «Τους προτιμώ αυτούς από τα πρεζόνια και τις συμμορίες που κλέβουν ό,τι βρουν, ακόμη και τα καλώδια του τηλεφώνου». Ιστορική σοφία. Στην καθ’ ημάς Ανατολή, τα προβλήματα λύνονται διά της δημιουργίας νέων προβλημάτων.

Σκηνή τέταρτη. Βουλή των Ελλήνων. Στις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες, οι νυσταγμένοι και καταπονημένοι βουλευτές ξαγρυπνούν παλεύοντας να εξημερώσουν τη Ζωή των Ελλήνων. Εκείνη λίγο πριν έχει αμφισβητήσει τον δημοκρατικό χαρακτήρα του Κοινοβουλίου στο οποίο προεδρεύει. Την καλούν να παραιτηθεί μπας και ηρεμήσουμε λίγο, αλλά εκείνη αρνείται. Εντέλει υπερισχύει το εθνικό συμφέρον, που στην περίπτωση ταυτίζεται με τη διατήρηση της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα γίνει το Eθνος χωρίς την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς την πολυφωνία που καταθέτει ο κυρ Παναγιώτης ο κομμουνιστής;

Ο ευρωπαϊκός θρίαμβος που εμψυχώνει όσους συνωστίζονται στις τράπεζες, ο θρίαμβος κατά του καταναλωτισμού, η απώθηση των ταλαίπωρων ναρκομανών από ταλαίπωρους μετανάστες και η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ φτάνουν, νομίζω, για να βαφτίσουμε την περίοδο που διανύουμε Νέα Ελληνική Αναγέννηση. Αυτά για να σταματήσετε την γκρίνια. Αμάν πια. Μη δείτε κάτι καλό και αμέσως αρχίζετε τα μα και τα μου».

                    (Άρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)