Κάνουν για τη δουλειά;

[...]Δεν κάνει για τη δουλειά ένας πρωθυπουργός με μηδενικό κύρος στο εξωτερικό που οι θεσμικοί παράγοντες αλλά και τα πρωτοσέλιδα των πιο σοβαρών ΜΜΕ αποκαλούν «ψεύτη», «αλήτη», «αγύρτη» και «σαλτιμπάγκο». 

Δεν κάνει για τη δουλειά ένας ανεπάγγελτος που δεν έχει μανουβράρει ούτε παιδική φουσκωτή βάρκα και νομίζει ότι είναι ικανός να οδηγήσει κρουζιερόπλοιο σε τυφώνα. Και παρ’ ό,τι το έχει κατατσακίσει στα βράχια και είναι μισοβουλιαγμένο, δεν παραιτείται, αλλά «αναλαμβάνει την ευθύνη» συνεχίζοντας την εφιαλτική πορεία του. Δεν κάνει για τη δουλειά ένας που υπογράφει μια συμφωνία για να έρθει να δηλώσει στο κομματικό του κοινό «δεν την πιστεύω». Τότε γιατί την υπέγραψες;

Δεν κάνουν για υπουργοί άνθρωποι που είναι πρόθυμοι, για να μην χάσουν την καρέκλα τους και τον μισθό που την συνοδεύει, να κάνουν στροφή 180 μοιρών από τις προεκλογικές τους εξαγγελίες και κανενός να μην ιδρώνει το αυτί.

Δεν κάνουν για βουλευτές άνθρωποι που είναι πρόθυμοι, για να μην χάσουν την καρέκλα τους και τον μισθό που την συνοδεύει, να υποστηρίζουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έλεγαν πριν λίγες μέρες και να υπερψηφίζουν το 3ομνημόνιο.

Δεν κάνουν για βουλευτές άνθρωποι που είναι πρόθυμοι, για να μην χάσουν την καρέκλα τους και τον μισθό που την συνοδεύει, να το παίζουν εκ τους ασφαλούς αντάρτες, στηρίζοντας δήθεν μια κυβέρνηση αλλά υπονομεύοντας το έργο της και να καταψηφίζουν το 3ο μνημόνιο.

Και φυσικά, last but not least, δεν κάνει για πρόεδρος της Βουλής, ένα πρόσωπο με εμφανή, δια γυμνού οφθαλμού, επικίνδυνα (και για την ίδια) διαταραγμένο ψυχισμό, που θα έπρεπε, εδώ και χρόνια, να δέχεται τη φροντίδα των προνοιακών δομών της χώρας.

Από ηθικής πλευράς, η κυβέρνηση έχει πέσει όταν ακύρωσε όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες της. Χθες, αυτό επικυρώθηκε στην κάλπη της Βουλής. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα δεν είναι ανασχηματισμός. Είναι αποσχηματισμός. ΟΛΩΝ. Πλανώνται όσοι νομίζουν ότι αυτός ο αλληλοσπαρασσόμενος αχταρμάς θα ψηφίσει και, το κυριότερο, θα εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις. 

Η χώρα χρειάζεται ανθρώπους που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή της προοπτική, ξέρουν και θέλουν να κάνουν μεταρρυθμίσεις, χτυπώντας το τέρας του κρατισμού, του συνδικαλισμού, των νεποτισμού, της πελατειακής λογικής. Αλλιώς θα σερνόμαστε, γελώντας και κλαίγοντας με τα καμώματα του κυβερνητικού τσίρκου, χωρίς να κάνουμε τίποτε, για να φτάσουμε μετά από μερικούς μήνες σε χειρότερο σημείο από αυτό που είμαστε τώρα».

(Απόσπασμα άρθρου του Θ.Τζήμερου , προέδρου της Δημιουργίας ξανά")