Απόψεις...

 

«Θα ήθελα να ξέρω πόσοι γάμοι ομοφυλόφιλων ζευγαριών τελέσθηκαν από την ημέρα που ψηφίσθηκε το νομοσχέδιο έως σήμερα. Υποθέτω ότι στην καλύτερη περίπτωση ο αριθμός είναι διψήφιος. Αν υπήρχε κάτι εντυπωσιακό, θα το είχαμε μάθει. Πράγμα που σημαίνει ότι καμία αλλαγή δεν επέφερε στα κοινωνικά μας ήθη, και βεβαίως στη ζωή μας, ένα νομοσχέδιο που η κυβερνητική πλειοψηφία το παρουσίασε ως την αιχμή του δόρατος της μεταρρυθμιστικής πολιτικής της. 

Ας μην ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση έδωσε προτεραιότητα σε αυτό, αφήνοντας τα μη κρατικά πανεπιστήμια στη δεύτερη θέση των προτεραιοτήτων της. Επί δύο μήνες η πολιτική ζωή αναλώθηκε στις συγκρούσεις για τη μοίρα όσων ομοφυλοφίλων θέλουν να παντρευτούν, ενός σχεδόν μη μετρήσιμου ποσοστού. Και δεν εννοώ τους συμπολίτες μας που δηλώνουν ομοφυλόφιλοι. Εννοώ όσους θέλουν να παντρευτούν. Κι αυτό τραυμάτισε την αξιοπιστία της και τόνωσε την αδιαφορία του εκλογικού σώματος. Αν είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις, τότε καλύτερα να πάμε για μπάνιο».

                                                         (Τ. Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Μόλις το 0,6% των ελευθέρων επαγγελματιών έχει αμφισβητήσει μέχρι σήμερα το νέο τρόπο φορολόγησής που θέσπισε το υπουργείο Οικονομικών, θέλοντας να «ζεστό» χρήμα στον κρατικό κορβανά.Αυτό σημαίνει ότι, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις και τις συνεχόμενες κινητοποιήσεις των επαγγελματιών, μόνο 255 φορολογούμενοι έχουν αμφισβητήσει το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα, ενώ για 24 από αυτούς οι διαδικασίες έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Φαίνεται, λοιπόν, ότι υπό τη δαμόκλειο σπάθη του ελέγχου οι επαγγελματίες κάνουν…πίσω και στην πράξη αποδέχονται τον νέο φορολογικό πλαίσιο.Κι αυτό, γιατί όπως επισημαίνουν  αρκετοί «αν αμφισβητήσουν το τεκμήριο, θα πρέπει να…αντέξουν τον εξονυχιστικό έλεγχο της εφορίας, ο οποίος αποτελεί την πεμπτουσία του νέου νόμου».

                                                                           (Θ.Βγενής-liberal.gr)

«Ας το παραδεχθούμε: Η σταυροδοσία είναι μια ανώδυνη και βολική λύση για τους ηγέτες και γι’ αυτόν τον λόγο, παρά το οφθαλμοφανές μειονέκτημά της, παραμένει εδώ και δέκα χρόνια.Οι ηγεσίες όλων των κομμάτων απαλλάσσονται από το βάρος να επιλέξουν αυτές τους ευρωβουλευτές. Δηλαδή, απαλλάσσονται από πολυποίκιλες πιέσεις για τακτοποίηση «κολλητών». Το έργο των ευρωβουλευτών όμως απαιτεί γνώσεις, απαιτεί ένα πολιτισμικό status, απαιτεί πάνω απ’ όλα επίγνωση των καθηκόντων. 

Αρα οι ηγεσίες θα πρέπει να μπουν στην κοπιώδη διαδικασία των αξιολογήσεων, μια διαδικασία που θέλουν να αποφύγουν για τους λόγους που προανέφερα. Τούτων δοθέντων: Μήπως ο πρωθυπουργός θα πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία για την επαναφορά της λίστας στις ευρωεκλογές; Μια εμβαλωματική λύση που δόθηκε σε ένα εσωκομματικό πρόβλημα το 2014, και αποδείχθηκε ότι πάσχει, δυστυχώς, έχει καταστεί θεσμός».

                                                                       (Σ. Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)