Ανισότητες...

 

«Ενας καθηγητής οικονομικών, λοιπόν, σε ένα τοπικό κολέγιο των ΗΠΑ δήλωσε ότι δεν είχε αποτύχει ποτέ κάποιος σπουδαστής του, αλλά άφησε μετεξεταστέα πρόσφατα μια ολόκληρη τάξη. Αυτή η τάξη επέμενε ότι ο σοσιαλισμός θα λειτουργούσε και ότι αν κανένας δεν ήταν φτωχός και κανένας δεν ήταν πλούσιος, το σύστημα θα λειτουργούσε ως ένας μεγάλος εξισωτής. 

Ο καθηγητής είπε «Ο.Κ., θα κάνουμε κι εμείς ένα πείραμα σε αυτήν την τάξη με βάση τον σοσιαλισμό. Ολοι οι βαθμοί στα γραπτά διαγωνίσματα θα υπολογίζονται κατά μέσο όρο και ο καθένας θα λάβει τον ίδιο βαθμό – έτσι κανένας δεν θα αποτύχει αλλά και κανένας δεν θα πάρει Α (άριστα)».Μετά το πρώτο τεστ, οι βαθμοί υπολογίστηκαν κατά μέσο όρο και ο καθένας πήρε ένα Β (λίαν καλώς). Οι σπουδαστές που μελέτησαν σκληρά στενοχωρήθηκαν και οι σπουδαστές που μελέτησαν λίγο ήταν ευτυχείς.

Καθώς το δεύτερο τεστ διεκπεραιώθηκε, οι σπουδαστές που μελέτησαν ελάχιστα είχαν μελετήσει ακόμα λιγότερο και αυτοί που μελέτησαν σκληρά μελέτησαν λιγότερο.Ο δεύτερος μέσος όρος των διαγωνισμάτων ήταν ένα Γ (βάση)!Μετά το τρίτο τεστ, ο μέσος όρος ήταν ένα Δ (κάτω από τη βάση). Κανένας δεν ήταν ευτυχής.Καθώς τα τεστ προχωρούσαν, τα αποτελέσματα δεν βελτιώνονταν.Ξεσπούσαν μικροκαυγάδες, οι μαθητές κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο και όλο αυτό το κακό κλίμα οδήγησε στο να μη διαβάζει κανένας για το όφελος του άλλου.

Προς μεγάλη τους έκπληξη, ΟΛΟΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΕΤΕΞΕΤΑΣΤΕΟΙ και έτσι ο καθηγητής τους απέδειξε ότι ο σοσιαλισμός είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Αυτές είναι ενδεχομένως οι 5 καλύτερες προτάσεις που θα διαβάσετε και είναι εφαρμόσιμες στο παραπάνω πείραμα:

1. Δεν μπορείς να οδηγήσεις τους φτωχούς σε ευημερία, με το να θέσεις εκτός ευημερίας τους πλούσιους.

2. Για να λάβει οτιδήποτε ένα άτομο που δεν εργάζεται, πρέπει κάποιο άλλο άτομο να εργάζεται χωρίς να λαμβάνει.

3. Για να δώσει κάτι η κυβέρνηση σε κάποιον, πρέπει πρώτα να το πάρει από κάποιον άλλο.

4. Δεν μπορείτε να πολλαπλασιάσετε τον πλούτο διαιρώντας τον!

5. Οταν οι μισοί νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να δουλέψουν γιατί θα τους φροντίσουν οι άλλοι μισοί, και όταν οι μισοί που δουλεύουν καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται να προσπαθούν γιατί τον κόπο τους θα τον καρπωθούν άλλοι, τότε πλησιάζει η αρχή του (οικονομικού) τέλους για οποιοδήποτε Κράτος».

Ας το αποδεχτούμε. Οι ανισότητες δεν μπορούν να εκλείψουν ούτε να περιοριστούν. Από καταβολής κόσμου υπήρχαν παντού και πάντοτε ανισότητες. Μάλιστα κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι οι σημερινοί «φτωχοί» ζουν πολύ καλύτερα από τους φτωχούς των περασμένων χρόνων. Αυτό που έχει σημασία είναι να δημιουργείται πλούτος σε μια χώρα. Μπορεί να μην κατανέμεται «δίκαια», αλλά αυτό δεν εμποδίζει την άνοδο του βιοτικού επιπέδου μιας χώρας. 

Δυστυχώς τίποτα στη ζωή και στη φύση δεν κατανέμεται «δίκαια». Το κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων, άλλος ένας μέσος όρος, ανεβαίνει και έτσι βελτιώνεται η ζή περισσότερων ανθρώπων.  Θα ολοκληρώσω το σημερινό κείμενό μου με ένα απόφθεγμα του Mark Twain που βρήκα ότι είναι πολύ αληθινό: «Το πρόβλημα της αριστεράς είναι ότι οι περισσότεροι που έγιναν κομμουνιστές το διάλεξαν από μίσος για τους πλουσίους και όχι από αγάπη για τους φτωχούς».

(Απόσπασμά άρθρου του Α.Δρυμιώτη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)