Aπραξία, ως πότε;

 

Αυτό το ταλαίπωρο παρκάκι που, όπως και να το κάνει κανείς, είναι μια βιτρίνα για την πόλη καθώς όλη η κίνηση περνάει πια μια ανάσα δίπλα του ως πότε θα μένει έτσι, παρατημένο και άθλιο;

Η Δημοτική Αρχή δείχνει να βολεύεται στην απραξία, απλώς να περνάει ο καιρός. Το έλλειμμα όμως σε αποτελεσματικότητα αρχίζει και φαίνεται καθαρά πια. 

Το κάγκελο που υπήρχε στο πάρκο εξαφανίστηκε, τα χώματα πέφτουν στο καινούριο πεζοδρόμιο, τα τραπέζια του Πινγκ πονγκ άβαφα και ασυντήρητα, φρεάτια ανοιχτά - κανονικοί σκουπιδότοποι και απέναντι τα αυτοκίνητα να καβαλάνε τα πεζοδρόμια, κολωνάκια ανύπαρκτα. Γιατί τόσος πρωτογονισμός; Και είμαστε μια μικρή -σχετικά- πόλη, που δεν μπορεί να βάλει σε σειρά πέντε πράγματα...     

Αλλά και λίγο πιο πέρα να περπατήσει κανείς προς τα Σεισμόπληκτα θα δει μια οπισθοδρόμηση παντού. Η μικρή πλατεία αφέθηκε να ρημάξει, η παιδική χαρά που υπήρχε εκεί εξαφανίστηκε, εκείνο το έρμο το γήπεδο ακόμη παραμένει το χόρτο, απέναντι οι μπασκέτες χάσκουν χρεοκοπία περιμένοντας το αθλητικό κέντρο που είχαν τάξει οι ιθύνοντες. Κι ενώ θα μπορούσε μια μικρή πεζογέφυρα να ενώσει δύο γειτονιές κάτι τέτοιο φαντάζει ...ακατόρθωτο.

Μπροστά στην εκκλησία τα χόρτα κλείνουν τον μισό χώρο αντί να είναι κομμένα και να παίζουν παιδιά, ο κυκλικός κόμβος της πλατείας είναι πια ανοιχτός χώρος αφισοκόλλησης, μια καινούρια στάση αστικού βανδαλίστηκε αμέσως μετά την τοποθέτησή της, τα φωτιστικά των σχολείων σπασμένα, οι οδικές  πινακίδες βανδαλισμένες όλες σε σημείο να μην διαβάζονται πια. 

Αλήθεια, η ιδιωτική εταιρεία που νοικιάζει ποδήλατα και τα βρίσκει αναποδογυρισμένα το σκέφτηκε καλά για το πού ήρθε να κάνει μπίζνες; Τα προηγούμενα όλα ποδήλατα που νοίκιαζε ο Δήμος τι απέγιναν αλήθεια;  

Υπάρχει άραγε βούληση να βελτιωθούν κάποια από τα παραπάνω ή όλοι βολεύονται με την απραξία;

Για του λόγου το αληθές: