Απόψεις...

 

«Είναι κουραστικό πολίτευμα η δημοκρατία. Σου ζητάει να σκεφτείς για να επιλέξεις και μάλιστα, στη χειρότερη περίπτωση, απαιτεί από σένα να δικαιολογήσεις, ει δυνατόν με επιχειρήματα, την ψήφο σου. Στη γενέτειρά της την Αθήνα μπορεί να άντεξε μερικούς αιώνες, ακόμη και μετά την ήττα της από τη Σπάρτη, όμως η μεγάλη Ιστορία την μετέτρεψε σε μουσειακό είδος, μαζί με τα έργα τέχνης και τις ένδοξες αναμνήσεις. 

Η Ρώμη την παρέλαβε και την μετέφρασε στη δική της γλώσσα. Κυρίαρχος δεν ήταν ο δήμος. Ηταν η Res Publica, το δημόσιο αγαθό, το οποίο ανήκε και στον δήμο και στους πατρικίους. Η λέξη Republica παραμένει αμετάφραστη στη γλώσσα μας. Mε μια πρόχειρη αναδρομή στους αιώνες της Ιστορίας που μεσολαβούν από τη Ρώμη ώς τη σύγχρονη εποχή, διαπιστώνεις πως η δημοκρατία μάλλον αποτελεί εξαίρεση στη συλλογή των πολιτευμάτων.Το ίδιο ισχύει κατ’ αναλογίαν και στον κόσμο μας. 

Αλήθεια έχουμε υπολογίσει πόσα από τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ σήμερα είναι δημοκρατίες; Μετράει ότι δύο από τις τρεις υπερδυνάμεις, η Κίνα και η Ρωσία, είναι αυταρχικά καθεστώτα που εχθρεύονται τη Δύση, άρα εχθρεύονται τη δημοκρατία;»

                                                              (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Όταν άκουσα τον Στέφανο με τα κολλητά ρούχα να λέει πόσο συγκινήθηκε όταν είδε τη φωτογραφία του Μπελογιάννη με την Αυγή κάπως απογοητεύτηκα. Ως θαυμαστής της ασχετοσύνης, της τσαπατσουλιάς και της ευκολίας του ηγέτη της Τζάκρη να λέει ψέματα περίμενα κάτι πιο δυνατό από άλλη μια απόδειξη του πόσο βαριέται να δουλέψει και να μελετήσει ακόμα και τα στοιχειώδη της παράταξης της οποίας θέλει να παριστάνει τον αρχηγό. Το ότι δεν ξέρει ποιος είναι o Μπελογιάννης, ποιος είναι ο Πλουμπίδης και πότε κυκλοφόρησε η Αυγή έχει πλάκα, αλλά κάποιος σαν τον άνθρωπο που συστήθηκε ως γκέι εκδοχή ήρωα ταινίας με τον Νίκο Ξανθόπουλο είναι λίγο. Γι' αυτό σκέφτηκα μερικά άλλα παραμύθια τα οποία θα μπορούσε να διηγηθεί ο Στέφανος προκειμένου να συγκινήσει τους κομμουνιστές της παράταξής του.

Verbatim η φράση του ήταν «Όταν πήγα στο σπίτι του Μπελογιάννη… στην Πελοπόννησο νομίζω;… είχα πραγματικά συγκινηθεί όταν είδα την Αυγή να την κρατάει σε μια φωτογραφία του», αλλά είμαι σίγουρος ότι μπορούσε (και θα ήταν πολύ καλύτερο, δηλαδή ακόμα πιο αστείο) αν έλεγε:

«Όταν πήγα στο σπίτι του Μπελογιάννη… στην Πελοπόννησο νομίζω;… είχα πραγματικά συγκινηθεί όταν είδα μια φωτογραφία του στην οποία κρατούσε στο ένα χέρι το Μπλεκ και στο άλλο τη Σούπερ Κατερίνα κάνοντάς με να αναλογιστώ το χρέος μου απέναντι στην παράταξη που πάντα πάλευε για συμπεριληπτικότητα».

                                                                    (Μ.Βουλαρίνος -ΑΤΗensvoice)

«Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη αποτελεί μια ευθεία απειλή για την ελεύθερη αγορά. Πολύ σωστά οι επενδυτές θεωρούν ότι εισερχόμαστε σε μία μακρά περίοδο αβεβαιότητας. Η ακροδεξιά μοιράζεται το ίδιο μίσος με την αριστερά για τον καπιταλισμό και τον ίδιο έρωτα για τον Πουτινισμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλες οι ωραίες ιστορίες έχουν ένα τέλος. Κι όπως συμβαίνει συνήθως, οι πολύ ωραίες ιστορίες που δεν βρίσκουν πεδίο εφαρμογής, όπως ήταν αυτή της μεγάλης και ενιαίας Ευρώπης, τελειώνουν με δάκρυα και αίμα».

                                                                           (Θ.Μαυρίδης- liberal.gr)