Απόψεις...

 «Ποιος πραγματικά πιστεύει ότι στις μέρες μας έχει θέση μία συζήτηση περί βασιλείας; Η βασιλεία υπήρξε ένα ξενόφερτο και μη αποδεκτό καθεστώς. Γι' αυτό και ο ελληνικός λαός αποφάσισε σχετικά. Αλλά η Δημοκρατία μας δεν μπορεί να είναι φοβική!Τα γεγονότα της δεκαετίας του '60 έχουν κριθεί από τον υπέρτατο κριτή, τον ελληνικό λαό. Η Ελλάδα προχώρησε μπροστά, αφήνοντας πίσω της μια μακρά περίοδο που οι τύχες της κρινόντουσαν στις αυλές των βασιλικών οίκων της Ευρώπης. Αυτή είναι Ιστορία. 

Η Ελλάδα έκλεισε οριστικά τους λογαριασμούς της με την βασιλεία με το δημοψήφισμα.  Έκτοτε το πολιτικό σύστημα αντιμετώπισε τον Κωνσταντίνο με φοβικότητα. Λες και οι Έλληνες θα επέστρεφαν ποτέ στον ξενόφερτο θεσμό της βασιλείας. Αν μη τι άλλο οι πολιτικοί μας έδειχναν με αυτή τους την στάση ότι δεν ήξεραν τον λαό τον οποίο εκπροσωπούσαν.Οπαδοί της βασιλείας υπήρχαν και θα υπάρχουν. Εδώ υπάρχουν οπαδοί της χούντας των συνταγματαρχών ή της χούντας του Λένιν και θεωρούμε τους βασιλικούς πρόβλημα; »  

                                                                          (Θ.Μαυρίδης- liberal.gr)

«Συμπαθάτε με, αλλά μπουκώσαμε στο στέμμα και στο παράσημο. Χορτάσαμε χρυσοστόλιστη άμαξα και λευκή στολή γεμάτη από λιλιά. Μπουκώσαμε σε συνοδείες εφίππων και σε πριγκηπικές τουαλέτες. Πάθαμε υπερκορεσμό σε ασπρόμαυρο πλάνο εποχής και σε οικογενειακές φωτογραφίες καθήμενων σε λουδοβίκειες πολυθρόνες. Νισάφι πια, μπάστα, έλεος. Ζαβαρακατρανέμια. Άντε να ταφεί ο άνθρωπος εν ειρήνη, να ησυχάσουμε κι εμείς, γιατί το πράγμα κατάντησε τελείως αηδία».

                                                                        (Δ. Καμπουράκης-liberal.gr)

«Η τιμή δεν αποδίδεται στο πρόσωπο, αλλά στο αξίωμα. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, ο τελευταίος βασιλιάς των Ελλήνων έγινε αρχηγός του κράτους νόμιμα και κατά τη συνταγματική τάξη. Μια κηδεία δημοσία δαπάνη θα θύμιζε σε όλους ότι η Δημοκρατία δεν φοβάται και τιμά την ιστορική μνήμη».

                                                                         (Κ.Γιαννακίδης- protagon.gr)

«Κοντολογίς και πάντα κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, ο Κωνσταντίνος ως το 1974 που έχασε τον θρόνο ήταν ο γιός της αυταρχικής Φρειδερίκης και μετά ως έκπτωτος πορεύτηκε ως άνδρας της ήσυχης και αφανούς Άννας Μαρίας. Ο ίδιος ως προσωπικότητα δεν ήταν ποτέ κάτι σημαντικό. Μας βόλεψε η δεύτερη περίοδος του, μας εξοργίζει έστω και μετά από μισό αιώνα η πρώτη περίοδος της δεκάχρονης βασιλείας του. Αν θέλετε να θυμάστε την πρώτη περίοδο στήστε καυγά με όσους ζήτησαν κηδεία με τιμές αρχηγού κράτους, αν πάλι θέλετε να θυμάστε την δεύτερη, πείτε ένα «συλλυπητήρια» και στείλτε τον ανθρώπινα στο καλό».

                                                                         (Δ.Καμπουράκης- liberal.gr)