Απόψεις...

 

 

«Η δίκη για το Μάτι όμως έχει και μια δεύτερη, ίσως πιο ουσιαστική σημασία. Μας υπενθυμίζει ότι πίσω από την τραγωδία βρίσκονται πρόσωπα που το καθένα τους έχει όνομα, και το καθένα τους είχε τη δική του ζωή. Δεν είναι ένας αριθμός που μετράει το μέγεθος της τραγωδίας. Οι συγγενείς των θυμάτων που εμφανίστηκαν μια μέρα στο δικαστήριο με τις φωτογραφίες των νεκρών δεν έχουν απλώς συμβολική σημασία. Οπως ο Σαίξπηρ, στον Ερρίκο Ε΄ παρουσιάζει τον κατάλογο των ονομάτων όσων ευγενών έπεσαν στη μάχη του Αζενκούρ. 

Δεν χάθηκαν «άνθρωποι» γενικά κι αφηρημένα. Χάθηκαν παιδιά, γονείς, αδελφοί, σύζυγοι, οι εκφραστές της ουσίας της ανθρωπιάς. Αυτοί οι άνθρωποι που έχασαν παιδιά, συζύγους και γονείς απαιτούν ηθική δικαίωση. Και τουλάχιστον θα πρέπει να τους την αναγνωρίσουμε εμείς οι υπόλοιποι συναισθανόμενοι τον σπαραγμό τους όταν είναι αναγκασμένοι να βρουν τις λέξεις για να εκφράσουν την οδύνη τους. 

Σεβόμαστε τα θύματα του βιασμού. Το Μάτι ήταν ένας βιασμός. Και για τα θύματα και για τους επιζώντες.Η δίκη για το Μάτι αντιμετωπίζεται ως ρουτίνα της καθημερινότητας. Λες και δεν αντέχουμε να σηκώσουμε το βάρος του εγκλήματος».

                                                               (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Αντιλαμβάνομαι την αγωνία της Νέας Δημοκρατίας για την κατάκτηση της αυτοδυναμίας. Ομως, είναι λάθος να το επιδιώκει αλλάζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού ενώ αυτό βαίνει προς τη λήξη του. Γιατί η απαγόρευση του κόμματος Κασιδιάρη, αυτή την προσπάθεια εξυπηρετεί. 

Αν η απαγόρευσή του ήταν αποτέλεσμα δημοκρατικής ευαισθησίας, η σχετική ρύθμιση θα εισαγόταν στη Βουλή ευθύς ως εμφανίστηκε αυτό το κόμμα και όχι λίγο πριν από τις εκλογές. Πολύ δε περισσότερο όταν υπάρχει πιθανότητα να εκπροσωπηθεί στη Βουλή. 

Θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό και θεσμικά λιγότερο αμφισβητήσιμο αν η κυβέρνηση ανέβαζε τον πήχυ εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 4%. Από τη στιγμή που είναι αποφασισμένη να κάνει μια «ζαβολιά» –αδιαφορώντας για τις συνέπειες που αυτή θα έχει στο φιλελεύθερο προφίλ της– ας την κάνει καλά. 

Και αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, θα πρότεινα στην κυβέρνηση ένα ακόμη πιο αποτελεσματικό μέσο: ας αλλάξει τον εκλογικό νόμο επαναφέροντας το εφάπαξ bonus των 50 εδρών για τις δεύτερες εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική.Νομίζω πως το πλέον φρόνιμο θα ήταν να μην υπάρξει καμιά θεσμική παρέμβαση λίγο πριν από τις εκλογές και οι πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους».

                                                                       (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)