Απόψεις...

 

 «Το καλοκαίρι που πέρασε δεν είχαμε φωτιές. Είχαμε υποκλοπές. Δε θέλω να σκεφτώ πως επειδή είχαμε το ένα δεν είχαμε το άλλο. Μακριά από εμένα τέτοιες πονηρές σκέψεις. Συγχρόνως είχαμε - τις ίδιες ημέρες - και τη «νεκρή» Μαρία του Έβρου. Συνεπώς η κυβέρνηση ήταν περικυκλωμένη και αναγκασμένη να δαπανά εργατοώρες και πολιτικό κεφάλαιο στην αντιμετώπιση αυτών των δύο θεμάτων.

Αν δε δημαγωγούν και δε λαϊκίζουν, πετούν λάσπη και όποιος λασπωθεί. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα το οποίο από το 2012 κινείται στα όρια του δημοκρατικού τόξου. Το κυβερνητικό παρελθόν του είναι γνωστό, τιμωρήθηκε γι΄αυτό από τους πολίτες, αλλά μυαλό δεν έβαλε γιατί απλούστατα εξακολουθεί και θεωρεί πως ό,τι έκανε ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση, απλώς απέτυχε γιατί δεν έλεγχε πλήρως τους αρμούς της εξουσίας. Και σήμερα απειλεί πως η «δεύτερη φορά Αριστερά θα είναι αλλιώς». Αυτοί τα λένε. Εγώ απλώς τα γράφω».

                                                                     (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)

«Χθες, Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, ο πρωθυπουργός ξεκίνησε την ομιλία του στη Βουλή αποτίοντας φόρο τιμής στη μνήμη των Εβραίων συμπατριωτών μας που έχασαν τη ζωή τους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως της ναζιστικής βαρβαρότητας. Απέτισε και φόρο τιμής στα έξι εκατομμύρια των Εβραίων που έχασαν τη ζωή τους στα στρατόπεδα των οποίων τα τοπωνύμια έχουν μείνει ανεξίτηλα στη συλλογική μας μνήμη «Πώς είναι δυνατόν ο ίδιος άνθρωπος να στέλνει στον θάνατο τόσες ψυχές και το βράδυ να παίζει Σούμαν στο πιάνο;», αναρωτήθηκε ο Τζορτζ Στάινερ. 

Οταν τέλειωσε την ομιλία του ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολούθησε χειροκρότημα. Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης δεν χειροκρότησαν. Και βέβαια γι’ αυτό ευθύνεται ο κ. Τσίπρας. Αν αυτός χειροκροτούσε, οι υπόλοιποι θα ακολουθούσαν. Ξέρει άραγε ότι ο πρώτος συμπολίτης μας που ίδρυσε το ΣΕΚΕ, τον πρόγονο του ΚΚΕ, ήταν Εβραίος, ο Αβραάμ Μπεναρόγια;»

                                                           (Τ. Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Εδώ και τρεις εβδομάδες εκατοντάδες χιλιάδες ισραηλινοί διαδηλώνουν κάθε Σάββατο εναντίον της προσπάθειας της νέας υπερδεξιάς κυβέρνησης Νετανιάχου και της προσπάθειάς της να καταργήσει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, ώστε να κυβερνήσει ανεξέλεγκτη. Ως γνωστόν η κυβέρνηση είναι ένας συνασπισμός του δεξιού Λικούντ του πρωθυπουργού με όλα τα ούλτρα συντηρητικά, υπερ-ορθόδοξα και εθνικιστικά κόμματα και απειλεί, πέραν της καθυπόταξης της Δικαιοσύνης, να αλλάξει άρδην τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους και να ακυρώσει κάθε προηγούμενη συμφωνία για τις σχέσεις με τους Παλαιστινίους. 

Την παραμονή, λοιπόν, της τρίτης διαδήλωσης του Σαββάτου, η οποία αναμενόταν ακόμα πιο μαζική, σημειώθηκε η πολύνεκρη επίθεση σε συναγωγή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, την οποία υποστήριξαν αμέσως η Χαμάς, η ισλαμική Τζιχάντ και η Χεζμπολάχ. Είναι άλλο ένα κλασικό παράδειγμα πως το ένα χέρι (άκρο) νίβει το άλλο (άκρο), ώστε να μη βρεθεί ποτέ μια λύση που θα φέρει ειρήνη στην περιοχή. Όλα, άλλωστε, έχουν ξεκινήσει πριν πολλά χρόνια από την έμμεση πριμοδότηση της Χαμάς εκ μέρους των ακραίων του Ισραήλ, έναντι της πιο κοσμικής και ρεαλιστικής Φατάχ. Ξορκίστε λοιπόν και πάλι τη "θεωρία των άκρων" και πως αυτά, σε τελική ανάλυση συνεργάζονται».

                                                   (Θ.Γεωργακόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)