Απόψεις...

«Με δέος, σεβασμό, βαθιά συγκίνηση, αλλά και ενοχές στεκόμαστε κάθε χρόνο μπροστά στην Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Συγκλονισμένοι από το αποτρόπαιο έγκλημα της εξόντωσης εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων, που το μοναδικό τους έγκλημα ήταν η θρησκευτική και φυλετική τους ταυτότητα. Και ντροπιασμένοι για τη σιωπή μας τόσα χρόνια. 

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η μνήμη του Ολοκαυτώματος έμενε κλεισμένη στο εσωτερικό της ελληνικής εβραϊκής κοινότητας και των οικογενειών των θυμάτων. Τα στερεότυπα ενός πρωτόγονου αντισημιτισμού και μιας διάχυτης εβραιοφοβίας, που ήταν εδραιωμένα σε ολόκληρο το φάσμα της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και θρησκευτικής ζωής του τόπου, λειτουργούσαν αποτρεπτικά απέναντι στην αποδοχή της αλήθειας πως το Ολοκαύτωμα δεν αφορά μόνο τους Εβραίους, αλλά όλους μας.

Μπορεί να μην υπάρχουν ανθρώπινες λέξεις να περιγράψουν το Ολοκαύτωμα. Όμως υπάρχουν χιλιάδες λέξεις για να περιγράψουν τις καθημερινές μάχες που οφείλουμε να δίνουμε απέναντι στους λαϊκιστές που χρησιμοποιούν το μίσος και την εχθροπάθεια σαν πολιτικά εργαλεία, στους επικίνδυνους αρχηγούς των ομάδων που επιβάλουν και νομιμοποιούν διαχωριστικές γραμμές και σε όσους ιδεολογικοποιούν τις φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις προσφέροντας ένα «ηθικό» εφαλτήριο καταπάτησης της αυτοδιάθεσης, της ισονομίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

                                                                     (Κ. Χαροκόπος-liberal.gr)

«Κάντε εσείς μια προσπάθεια να παρκάρετε στη Στεμνίτσα ή στα Τρίκαλα Κορινθίας Παρασκευή μεσημέρι με Κυριακή απόγευμα κι αν δεν περπατήσετε δυο χιλιόμετρα για να φθάσετε στην κοντινότερη ταβέρνα να μη με λένε Δημήτρη. Στην οποία ταβέρνα, παρά την «νέκρα» του Ιανουαρίου, θα μπείτε σαν καλά παιδιά στην ουρίτσα σας για να φάτε. 

Και αντί για την παλιά χοιρινή μπριζόλα με τηγανητές πατάτες που ήταν γραμμένη για 12 ευρώ στον τιμοκατάλογο, θα σας φέρουν μαύρο χοίρο με σάλτσα τρούφας και μανιτάρια Γρεβενών που κάνουν 30 ευρώ η μερίδα, αλλά εσείς θα τα πάρετε. Όχι διότι δεν θα έχετε άλλη επιλογή, αλλά διότι -παραδόξως για την φτώχεια που δέρνει την ελληνική κοινωνία- θα έχετε την ογδοντάρα στην κάρτα σας για να πληρώσετε ένα δείπνο δύο ατόμων. Και τα μισόκιλα εξαφανίστηκαν ξέρετε, μόνο εμφιαλωμένα κρασιά πλέον δίνουν τα μαγαζιά. 

Και γύρω απ’ την Ακρόπολη χαμός και στο Γκάζι κόλαση, αλλά ούτε στο Παγκράτι βρίσκεις τραπέζι πια τα Σαββατοκύριακα. Και στα Χανιά που πήγα γεμάτη η παλιά πόλη, εκεί που κάποτε τέλος Γενάρη κυκλοφορούσαν μόνο κάτι ψωραλέοι σκύλοι. 

Τι θέλω να πω με όλα αυτά;Ότι εκείνοι που απευθύνονται σε μια φτωχοποιημένη κοινωνία συνδαυλίζοντας την δήθεν οργή της, θα πάθουν την πλάκα τους. Αμ δεν υπάρχει αυτή η κοινωνία την οποία καλούν να τους ψηφίσει για να τους σώσουν. Η συντριπτική πλειοψηφία καμιά οργή δεν έχει, μάλλον προς το ξεφάντωμα την κόβω. Τώρα που είναι Γενάρης - Φλεβάρης. Τον Απρίλη μέσα στα πασχαλιάτικα ανθάκια να δείτε πως θα ‘ναι…»

                                                                      (Δ. Καμπουράκης-liberal.gr)

 «Είναι τραγικό το γεγονός ότι από τις σκαλέτες των ενημερωτικών εκπομπών έχει εξοβελιστεί σχεδόν εντελώς το θέμα του κορονοϊού. Η είδηση για 168 νεκρούς την εβδομάδα δεν συγκινεί κανέναν πλέον, ούτε τους πολίτες, ούτε την Πολιτεία, όπως αποκαρδιωμένος παρατήρησε ο διευθυντής της ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης. 

Κανένας, σύμφωνα με τον καθηγητή, δεν συμμορφώνεται με τις ιατρικές συμβουλές και οδηγίες. Δεν συμμορφώνεται κανείς επειδή η επίσημη και υπεύθυνη ενημέρωση σχετικά με τις ολέθριες βλάβες που προκαλεί ο ιός, έχει συρρικνωθεί στο μηδέν. Ενώ παγκοσμίως, επιστημονικές έρευνες επιβεβαιώνουν ότι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις από τη νόσηση είναι τεράστιες, αυτές μένουν στο μικρό επιστημονικό κύκλο και δεν διαχέονται ως μια σαφής και καθαρή πληροφορία στο γενικό πληθυσμό».

                                                                              (Κ. Γαλανού-liberal.gr)