Απόψεις...

 

 «Η ασυνέχεια, στη δημόσια συζήτηση για ουσιαστικά θέματα είναι ο λόγος που ελάχιστοι πληροφορήθηκαν ότι τελικά φέτος, στα δημόσια ΙΕΚ -μετά τις αλλαγές και τη δυνατότητα του παράλληλου μηχανογραφικού- εγγράφηκαν 12.078 σπουδαστές ηλικίας 18 έως 20 ετών όταν το 2020 και το 2019 είχαν εγγραφεί αντίστοιχα, 6.715 και 7.129. Σχεδόν διπλάσιος αριθμός αποφοίτων λυκείων και νέων παιδιών μέχρι 20 ετών, είδαν την ευκαιρία για απόκτηση γνώσης και γρήγορης επαγγελματικής αποκατάστασης σε κλάδους για τους οποίους διψάει η αγορά, στα δωρεάν δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα. 

Τα δημόσια δωρεάν ΙΕΚ έγιναν η επόμενη καλύτερη εναλλακτική ή και απλώς καλύτερη επιλογή, για συνολικά 21.057 αποφοίτους του λυκείου που εγγράφηκαν το πρώτο εξάμηνο σε διάφορα ΙΕΚ ανά την επικράτεια και μπορεί να γίνουν η μεγαλύτερη απόδειξη ότι βάρβαρη και κυνική ήταν η εμμονή να διοχετεύεται η μερίδα του λέοντος της χρηματοδότησης σε αμφιβόλου ποιότητας δήθεν ΑΕΙ όπου κυριαρχεί η αριστερίζουσα νομενκλατούρα και τα φοιτητικά κινήματα της ακινησίας, αφήνοντας παιδιά και οικογένειες (κυρίως των λαϊκών τάξεων) στην ψευδαίσθηση και στα ψέματα».

                                                                           (Κ. Γαλανού- liberal.gr)

«Μέσα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, η Ελλάδα θωράκισε τον Έβρο, υπέγραψε δυο σημαντικές αμυντικές συμφωνίες, προέβη σε δυο αγορές κύριων οπλικών συστημάτων όπως είναι τα πολεμικά αεροσκάφη Rafale και οι φρεγάτες Belharra, απέκτησε δύο κρίσιμα όπλα για τα μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας όπως είναι οι Rampage και οι Spice, υπέγραψε δυο συμφωνίες χάραξης ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο, συμμετέχει στο κοινό στρατιωτικό φάσμα με το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Εμιράτα και υπογράφει σημαντική ενεργειακή συμφωνία με την Αίγυπτο. 

Και όλα αυτά, που επιτυγχάνονται με μέθοδο και στοχοπροσήλωση, είναι ακόμα πιο σημαντικά, καθώς έπονται μιας παράλογης και εμμονικής εξωτερικής πολιτικής της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, που ξεκινούσε από τις υποκλίσεις πάνω σε τελάρα στη θάλασσα της Σαλαμίνας και κατέληγε σε δηλώσεις όπως «θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία» και η «δεν έγινε και τίποτα, αν χάσουμε ένα δυο νησιά». 

Από την πλευρά του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ ακούσαμε «όχι στον φράχτη του Έβρου», όχι στα Ραφάλ, όχι στους Γάλλους, όχι στις φρεγάτες, όχι στους Αμερικάνους και όχι στη μακροχρόνια συμφωνία στα θέματα των Αμερικανικών βάσεων. Το «όχι», ακούστηκε ακόμα και για την Αλεξανδρούπολη, που μετατρέπεται πλέον σε σημαντικό ενεργειακό κόμβο, αποκτώντας ταυτόχρονα υψηλή στρατιωτική υπεραξία, με ό,τι αυτό σημαίνει για την αμυντική θωράκιση  της Θράκης».

                                                                        (Κ. Χαροκόπος- liberal.gr)