Απόψεις...

«Είναι απίστευτο ότι το ΚΚΕ, ένα σταλινικό κόμμα που εχθρεύεται την αστική δημοκρατία, χαίρει τόσο μεγάλου σεβασμού στην ελληνική κοινωνία. Ακόμα κι αν η ιδεολογία του δεν προκαλεί αποστροφή σε κάθε δημοκρατικό πολίτη, το γεγονός ότι  έχουμε ένα κόμμα κανονικό παράσιτο του πολιτικού συστήματος που απομυζά την αστική δημοκρατία ενώ δηλώνει ότι θέλει να την καταλύσει, θα έπρεπε να προκαλεί την απόλυτη περιφρόνηση.

Κι όμως. Πρώην στελέχη του αντί να ντρέπονται να δηλώνουν ότι υπήρξαν μέλη του, αντί να το έχουν αποκηρύξει με κατηγορηματικό τρόπο, προβάλλουν στα βιογραφικά τους το γεγονός ως τεκμήριο στρατηγικής σκέψης και δεινότητας. Πώς γίνεται κάποιος να θέλει να τον αντιμετωπίζουμε ως «δαιμονικό» ή έστω στοιχειωδώς έξυπνο ενώ έχει περάσει από τις τάξεις του ΚΚΕ; Τι δεν είχε καταλάβει δηλαδή και ήταν στο ΚΚΕ; 

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν συμπαθούσε το ΚΚΕ. Τους συμπολεμιστές του στην Αντίσταση κατά των Γερμανών που ανήκαν και στο ΚΚΕ είναι που εκτιμούσε. Αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.Δεν είναι ποτέ δυνατόν ένα φιλελεύθερος να επιδεικνύει ανοχή απέναντι σε μια αυταρχική και ανελεύθερη ιδεολογία. Και δεν χρειάζεται να πάμε πίσω στο χρόνο για να θυμηθούμε τα αίσχη του κομμουνισμού, μπορούμε να δούμε τι συμβαίνει σήμερα στην κομμουνιστική Κίνα. 

Μόλις προχθές, η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, σε αποκλειστικό της ρεπορτάζ, καταγράφει καταγγελίες για την ύπαρξη ναζιστικού τύπου στρατοπέδων συγκέντρωσης όπου πάνω από 1.000.000  άνθρωποι που είναι φυλακισμένοι εκεί υφίστανται μεσαιωνικά βασανιστήρια (μέχρι που τους βγάζουν και τα νύχια) και γίνονται πειραματόζωα σε κλινικές δοκιμές. Υπαρκτός κομμουνισμός. Συνώνυμο της αποκτήνωσης του ανθρώπου. 

Ο Πρωθυπουργός αν και ακραιφνής φιλελεύθερος ο ίδιος δεν κρατάει από το ΚΚΕ τις αναμενόμενες αποστάσεις. Δεν πολέμησε κάποιον κατακτητή μαζί με κομμουνιστές ώστε να αισθάνεται οποιοδήποτε συναισθηματικό δέσιμο μαζί τους. Η στάση του είναι ακατανόητη. «Κουκουεδολαγνεία και η «κομμουνιστολαγνεία» θα πρέπει, επιτέλους, να σταματήσουν. 

Ένας ολόκληρος κόσμος παλεύει εδώ και χρόνια με τις αριστερές δεισιδαιμονίες στην κοινωνία και την πολιτική για να αποκτήσει η χώρα τη φιλελεύθερη, προοδευτική κυβέρνηση που θα τη βγάλει από τα χρόνια αδιέξοδά της. Από τις 13 Οκτωβρίου 1993 μέχρι και τις 7 Ιουλίου 2019 κάποιοι αγωνίζονται ασταμάτητα κατά των ιδεολογιών της ανελευθερίας και της ήττας που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία. Το να συρθεί η κυβέρνηση πίσω από το ΚΚΕ για οποιονδήποτε λόγο, για τον φιλελεύθερο κόσμο της χώρας θα μείνει εσαεί ασυγχώρητο».

                         (Απόσπασμα άρθρου της B. Ευθυμιοπούλου από το Liberal.gr) 

«Ξαναγράφουν την Ιστορία φανατίζοντας τα νέα παιδιά που εντάσσονται στη νεολαία τους. Κάνουν ανακαταλήψεις πόλεων που έγιναν πεδία μαχών κατά τον εμφύλιο. Προσπαθούν να «βιώσουν» στο φαντασιακό επίπεδο, κατά τον 21ο αιώνα, αυτά που έγιναν πριν από 70 χρόνια. 

Απεναντίας η γενιά των κομμουνιστών που πολέμησε στον εμφύλιο, που έζησε στο πετσί της τις συνέπειες του και βίωσε την ήττα και την προσφυγιά, ήταν πολύ προσεκτική στο τι έλεγε και πώς το έλεγε. Η δε ιστορική ηγεσία του ΚΚΕ της Μεταπολίτευσης επεδίωκε τις συνεργασίες και την παρουσία του κόμματος στην κεντρική πολιτική σκηνή, μακριά από πολιτικές απομονωτισμού. Κάπως έτσι προέκυψε και η συγκυβέρνηση του 1989.

Ερώτηση: αυτές τις επαναστατικές ανοησίες που λένε σήμερα, τις πιστεύουν; Πιστεύουν όντως πως «ο λαός ετοιμάζεται για την αντεπίθεσή του;». Εκμεταλλεύονται δε και την πρωτοφανή ασυλία που απολαμβάνουν από όλα τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Δημοκρατίας. 

Οι μόνοι ηγέτες αυτής της παράταξης που ουδέποτε δήλωσαν το «τιμάμε την Αριστερά και τους αγώνες της» ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς. Προφανώς, κάποιοι πιστεύουν πως αφήνοντας αναπάντητες τις προκλήσεις των στελεχών του ΚΚΕ καταθέτουν τα προοδευτικά διαπιστευτήρια τους. Και αυτοί βεβαίως αποθρασύνονται.Ο κάθε Παφίλης κάνει τη δουλειά του. Η άλλη πλευρά τι κάνει;»

                              (Απόσπασμα άρθρου του Σ. Μουμτζή από το liberal.gr)