Απόψεις...

 

«Η Αριστερά κατάφερε και τούτο. Το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία να το μετατρέψει σε υποχρεωτική συμμετοχή σε αυτήν. Συνεπώς, όποιος διαφωνεί με τα αιτήματα των απεργών οφείλει να πειθαρχήσει, ανεξαρτήτως της άποψης του. Με απλά λόγια η ελευθερία της βούλησης του ατόμου καταργείται μπροστά στην απόφαση πλειοψηφιών, τις περισσότερες φορές κατασκευασμένων. Αυτός που θέλει να εργαστεί δεν εμποδίζει αυτόν που θέλει να απεργήσει. Γιατί να συμβαίνει το αντίθετο; 

Η ισοπέδωση της προσωπικότητας ενός εργαζόμενου, που πολλές φορές μπορεί να είναι πιο μορφωμένος και πιο καλλιεργημένος από τους σύγχρονους ιεροεξεταστές του, είναι πλήρης. Τα κόμματα της Αριστεράς κατόρθωσαν να μεταφέρουν την αρχή της κομματικής πειθαρχίας και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, κατάφεραν την ολοκληρωτική νοοτροπία τους να την καταστήσουν κυρίαρχη στα σωματεία που ελέγχουν, βαφτίζοντας όσους ασκούν το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία αλλά και στη διαφωνία, απεργοσπάστες. Μια λέξη φορτισμένη έντονα με αρνητικό φορτίο».

                                                                       (Σ. Μουμτζής-liberal.gr )

«Δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση αν ο κ. Μπακογιάννης, όπως τώρα αφαιρεί τους φοίνικες και ό,τι προ ελαχίστου χρόνου κατασκεύασε για να στραφεί στα πλατάνια και στα μάρμαρα, ακολούθως ξηλώσει τα πλατάνια, για να στραφεί σε γιαπωνέζικο κήπο ώστε και να στοχαζόμαστε περιπατούντες την Πανεπιστημίου».

                                                                          (Ρέα Βιτάλη- protagon.gr)

«Οσο πιο αναπτυγμένη είναι μορφωτικά και κοινωνικά μία χώρα, τόσο υψηλότερο είναι και το ποσοστό εμβολιασμένων. Στην Ελλάδα η έρευνα μάς δείχνει ότι ΣΥΡΙΖΑ και Ελληνική Λύση είναι τα πρώτα κόμματα στους ανεμβολίαστους, όμως οι αρνητές από τον κάθε κομματικό σχηματισμό έχουν διαφορετική αφετηρία και κίνητρο για να απέχουν από τον εμβολιασμό».

                                                                       (Κ. Γιαννακίδης- protagon.gr)

«Ενα αστραφτερό γλυπτό που στέκει εντελώς παράταιρο σε φόντο γήινο, με ελιές εκατέρωθεν, κάτω από έναν αρχαιοελληνικό ναό, όπου το μάρμαρο κλέβει την παράσταση. Είναι μια Κάλλας τοποθετημένη σε λάθος χώρο, ένα γλυπτό που μοιάζει να προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή μόνο με τη λάμψη του, η οποία όμως δεν φέρει την ανάλογη χάρη».

                                                                 (Λ.Σταμπούλογλου- Prοtagon.gr)