Πολιτικός ...μαζοχισμός

 

«Το λάθος του Κωνσταντίνου Μπογδάνου είναι πως παίρνει στα σοβαρά τον Παφίλη. Έναν τύπο που παραληρεί σα να βρίσκεται υπό επήρεια. Αυτά που λέει, ειδικά τον τελευταίο καιρό, χρήζουν ψυχιατρικής αντιμετωπίσεως και ουχί πολιτικής. Αυτό το έγραψα και πριν από λίγες ημέρες. (βλ. άρθρο μου «δεν είναι ο Παφίλης, είναι το ΚΚΕ).

Αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα όσα είχε πει το 2018 ο συγκεκριμένος βουλευτής, δηλαδή πως το ΚΚΕ σε περίπτωση Ελληνοτουρκικού πολέμου θα στραφεί και κατά της ελληνικής αστικής τάξης για να την ανατρέψει, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πώς θα γίνει αυτό; Έχουν κρυμμένα όπλα; Έχουν εκπαιδευμένα στη χρήση τους στελέχη; Δηλαδή έχουν έναν αόρατο στρατό;

Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης τη γελοιότητα των όσων υποστηρίζει ο Παφίλης και ο κάθε Παφίλης και το πολιτικό λάθος όσων προσπαθούν να αντιτάξουν σε αυτή τη γελοιότητα ιστορικά επιχειρήματα. Τα ιστορικά επιχειρήματα τα αναπτύσσουν οι ιστορικοί με βάση τα ιστορικά τεκμήρια. Ιδεολογικός αγώνας δε γίνεται επικαλούμενοι και καταδικάζοντας τις ανοησίες των Παφίληδων. Οι άνθρωποι έχουν πάθει ομαδική παράκρουση και η κατάσταση τους επιδεινώνεται αργά αλλά σταθερά από το 1991. Θα έλεγα μάλιστα πως το τελευταίο χρονικό διάστημα η παράκρουση καλπάζει.

Βέβαια, αυτές οι παραληρηματικές δηλώσεις προκαλούν. Και κάποιοι αψίκοροι από την άλλη πλευρά «τσιμπούν» και ανταπαντούν, πυροδοτώντας περαιτέρω την πολιτική όξυνση.Το ΚΚΕ και υπό την ηγεσία του Χ. Φλωράκη είχε την ίδια στρατηγική θέση, δηλαδή να ανατρέψει την αστική τάξη και να εγκαθιδρύσει ένα σοσιαλισμό σοβιετικού τύπου. 

Αυτή η θέση ήταν σύμφωνη με τις θέσεις των κλασσικών του μαρξισμού-λενινισμού, δηλαδή τη μετατροπή ενός εθνικού πολέμου σε εμφύλιο πόλεμο, τις οποίες το ΚΚΕ δεχόταν ανεπεξέργαστες και γι' αυτό το θεωρούσαμε κόμμα δογματικό. Τότε ουδείς ασχολείτο με αυτές τις καταστατικές θέσεις του, γιατί η ιστορική ηγεσία του δεν τις πρόβαλλε. Άλλωστε, μετά τη Μεταπολίτευση και στη δεκαετία του 80, δεν υπήρχαν περιθώρια για τέτοιες πολιτικές «μαγκιές» και ο Χ. Φλωράκης, σοφός ων, το γνώριζε.

Σήμερα το ΚΚΕ αποτελεί μια ακίνδυνη ψηφίδα του πολιτικού διάκοσμου που τυγχάνει μιας ασυλίας γι' αυτά που λέει και αυτά που κάνει. Βέβαια, άλλο πράγμα είναι να μην ασχολείσαι καθόλου μαζί του και άλλο να το τιμάς για τους αγώνες του που ουσιαστικά στρέφονται εναντίον σου. Πολιτικός μαζοχισμός. Οι δε έκνομες δράσεις, δηλαδή οι τραμπουκισμοί των μελών του, κακώς δεν αντιμετωπίζονται ποινικά, όπως επιβάλλει η ελληνική νομοθεσία. Άλλο πράγμα να τηρείς προς πάσα κατεύθυνση τους νόμους και άλλο να παίρνεις στα σοβαρά τις παλαιοκομμουνιστικές αντιλήψεις του ΚΚΕ. 

Όταν προσπαθούμε να αποδείξουμε τον «προδοτικό-αντεθνικό» ρόλο του, γιατί υποστηρίζει θέσεις που διατυπώθηκαν πριν από 120 χρόνια, κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Σήμερα αποτελούν γραφικές νότες στο πολιτικό οικοδόμημα. Επίσης, είναι εξίσου γραφικοί όσοι υποστηρίζουν πως το κοινωνικό καθεστώς κινδυνεύει από το ΚΚΕ. Το τι έκανε πριν από 75 χρόνια αυτό, όπως προανέφερα, είναι έργο των ιστορικών και όχι της Βουλής.Ο δε Παφίλης σπάει την καθημερινή πλήξη μας, σαν τους γελωτοποιούς».

                                                  (Αρθρο του Σ. Μουμτζή από το Liberal.gr)