Καιρό τώρα, πλατάνια στον παραλίμνιο που έχουν επαφή με τα διπλανά τους μένουν στη θέση τους χωρίς να απομακρύνονται. Τι συμβαίνει και δεν βιάζονται καθόλου οι αρμόδιοι; Ήδη έχουν αραιώσει επικίνδυνα στον φημισμένο παραλίμνιο δρόμο μας. Πόσα πρέπει να χάσουμε ακόμη, με δεδομένο ότι ο μύκητας μεταδίδεται με την επαφή, ακόμη και από τις ρίζες;
Κάποια δέντρα είναι ήδη ξερά, έχοντας επαφή με τα γύρω τους και δεν κόβονται. Σε πολλά από τα υπάρχοντα υπάρχει εδώ και καιρό ένα κόκκινο «Χ» χωρίς όμως να γίνεται κάτι περαιτέρω. Έτσι, όμως, δεν αυξάνεται ο κίνδυνος να μολυνθούν κι άλλα; Το μεταχρωματικό έλκος δεν ξεγελιέται...
ΥΓ 1. Γιατί, άραγε, δεν φύτεψαν νέα πλατάνια σε όλα τα σημεία όπου κόπηκαν τα παλιά; Το έκαναν μόνο από την πλευρά του Κατσάρη όχι όμως και της Μαβίλη...
Σημ. Η ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους του πλατάνου αποτελεί όχι απλώς μια ασθένεια που πλήττει τα πλατάνια αλλά μια καταστροφική και θανατηφόρα αρρώστια για τα πλατανοδάση παγκοσμίως. Το αποτέλεσμα είναι δέντρα ακόμη και αιωνόβια (και πολλών εκατοντάδων ετών) να ξεραίνονται και να μολύνουν σε πολλές περιπτώσεις τα κοντινά τους.
Και μπορεί να μην αποτελεί μια πρόσφατα
εμφανιζόμενη ασθένεια καθώς πρωτοεμφανίστηκε στην Αμερική το 1935 και
ανιχνεύθηκε στην Ελλάδα το 2003, ωστόσο τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει
επιδεινωθεί. Στην Ευρώπη θεωρείται ότι ο μύκητας που ευθύνεται για την μόλυνση
(Ceratocystis fimbriata f. sp. Platani) ήρθε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου
Πολέμου και τείνει να πάρει με γεωμετρική πρόοδο εκτεταμένες διαστάσεις.
(notospress.gr)
Αυτός ο στραβός κορμός που ανεβαίνει περίεργα στο πουθενά, γιατί μένει άραγε στη θέση του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου