Απόψεις...

 

«Χρειάστηκε η ενεργειακή κρίση για να περάσει ως πρώτη είδηση η πληροφορία ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εξαρτάται κατά 90% από εισαγόμενα ορυκτά καύσιμα. Και όπως είναι φυσικό όσο το μερίδιο των ορυκτών καυσίμων παραμένει υψηλό στο ενεργειακό μείγμα των κρατών- μελών, τόσο η εξάρτηση από τους παρόχους αυξάνεται.Το σοκ στην Ευρωπαϊκή αγορά αλλά και στην Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή είναι ωστόσο πραγματικά αδικαιολόγητο. Είναι η δεύτερη φορά μέσα στη δεκαετία που ο Πούτιν οπλοποίησε την παροχή φυσικού αερίου στην ΕΕ και πλέον θέτει συνολικά το δίλημμα: Μακροπρόθεσμα δεσμευτικά συμβόλαια με τις ρωσικές εταιρείες που προμηθεύουν φυσικό αέριο ή χάος; 

Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας σε συνδυασμό με εγκαταστάσεις για την αποθήκευση ανανεώσιμης ενέργειας είναι η απάντηση στο δίλημμα «στην αγκαλιά του Πούτιν ή στο χάος».Πλέον επιχειρηματικά η τεχνολογία, και μάλιστα αυτή που αναπτύσσεται στην Ευρώπη κυρίως με χρηματοδότηση από τους φορολογούμενους, δίνει τη δυνατότητα για μεγάλης κλίμακας βιώσιμες επενδύσεις σε αιολικά πάρκα στην ξηρά και στη θάλασσα, φωτοβολταϊκά για κάθε καταναλωτή οικιακό ή βιομηχανικό, ενέργεια από τα κύματα αλλά και από τα απορρίμματα.

Η απάντηση της ΕΕ στο δίλημμά που απροσχημάτιστα πλέον θέτει ο Ρώσος πρόεδρος, είναι η επιτάχυνση των επενδύσεων στην ανανεώσιμη ενέργεια με συνέργειες μεταξύ του ιδιωτικού τομέα και των κρατών μελών και με διακρατικά έργα, με όλα τα διαθέσιμα μέσα. Μόνο έτσι η ενεργειακή αγορά της ΕΕ θα μπορεί να προσφέρει προσβάσιμη ενέργεια στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις της και η ΕΕ θα κάνει ένα πρώτο ουσιαστικό βήμα προς τη στρατηγική αυτονομία της».

                                                                    ( Μ.Σπυράκη από το liberal.gr)

«Η άδολη απλή αναλογική δεν είναι ούτε άδολη ούτε απλή υπόθεση. Σε ότι αφορά την ελληνική πραγματικότητα πρόκειται για μία δόλια πράξη που στόχο έχει να καταστήσει την πολιτική σκηνή όμηρο των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Οι κυβερνήσεις θα συμφωνούνται στο εξής στα γραφεία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Το κόστος δημιουργίας μιας «σημαίας ευκαιρίας» για τις εκλογές είναι αστείο μπρος στο πιθανό όφελος των ολιγαρχών. Όποιος αγαπάει τη χώρα πρέπει να «σκοτώσει» άμεσα την απλή αναλογική. 

Κι επειδή όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, σκεφτείτε τις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν μετά από τις εκλογές για την συγκρότηση της κυβέρνησης. Διαπραγματεύσεις που δεν θα γίνουν με όρους προγραμματικών θέσεων, αλλά με όρους επιβολής θέσεων από την ολιγαρχία. Σήμερα ένας ολιγάρχης μπορεί να ελέγχει έναν όμιλο εταιρειών, ένα κανάλι και μερικές εφημερίδες. Αν του δοθεί η δυνατότητα θα προσθέσει στην αλυσίδα των κατακτήσεων του και ένα πολιτικό κόμμα. Δεξιό, αριστερό, φιλελεύθερο, δεν έχει σημασία η ταμπέλα. Σημασία θα έχει η ιδιοκτησία».

                                                                         (Θ. Μαυρίδης- Liberal.gr)