Πίσω από τις λέξεις...

 

«Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας κήρυξε παράνομο, το νόμο που είχε περάσει η τοπική κυβέρνηση των Σοσιαλδημοκρατών, των Πράσινων και της Αριστεράς στο Βερολίνο, επιβάλλοντας πλαφόν στα ενοίκια από το 2020. Η τοπική κυβέρνηση στο Βερολίνο, είχε επιβάλλει πενταετές πάγωμα ενοικίων, που σήμαινε ότι τα ενοίκια στο 90% των διαμερισμάτων έπρεπε να παραμείνουν στάσιμα, ενώ όσα υπερέβαιναν το όριο αυτό έπρεπε να μειωθούν.

Η απάντηση θα έπρεπε να είναι η ανέγερση νέων κατοικιών και νέων οικιστικών συγκροτημάτων και η ανακαίνιση παλαιών διαμερισμάτων και κατοικιών. Η μόνη λύση επομένως για την τοπική κυβέρνηση θα ήταν η δημιουργία συνθηκών, που θα επέτρεπαν την ανέγερση κατοικιών και όχι η στρέβλωση της αγοράς που θα αποθάρρυνε την ανάπτυξη. Διότι με καθαρά οικονομικούς όρους, ουδείς επενδύει με γνώμονα μόνο το κοινό καλό, ούτε ρισκάρει για να κρίνεται το μέλλον του από το αφηρημένο γενικό κοινωνικό συμφέρον. 

Το ξεπέρασμα του προβλήματος απαιτούσε νέα πολεοδομικά σχέδια, ευέλικτη νομοθεσία, αλλαγή των χρήσεων γης και επιτάχυνση των αδειοδοτήσεων και των εγκρίσεων. Όμως η «οικολογική ευαισθησία» της τοπικής κυβέρνησης των Σοσιαλδημοκρατών, των Πράσινων και της Αριστεράς, δεν επέτρεψε τη επέκταση της πόλης. Οι ίδιοι που διαδήλωναν για την ανεπάρκεια κατοικιών και υψηλών ενοικίων, αντιτίθεντο στην επέκταση της Γερμανικής πρωτεύουσας. Οι ίδιοι που κόπτονταν για το περιβάλλον, αντιτίθεντο στην κατασκευή νέων κατοικιών χαμηλής οικολογικής επιβάρυνσης. 

Έτσι στις αρχές του 2020, επελέγη ως λύση στο υπαρκτό στεγαστικό πρόβλημα, η ρύθμιση των ενοικίων και ο έλεγχος των μισθώσεων. Η επιλογή αυτή, μπορεί να φάνηκε στην αρχή, κοινωνικά δίκαιη και να ανακούφισε προσωρινά όσους πλήττονταν. Όμως, σε βάθος χρόνου, οι σταθερές και πλαφοναρισμένες τιμές των ενοικίων ήταν σίγουρο ότι θα μετέτρεπαν την οικιστική ανάπτυξη από κερδοφόρα σε ζημιογόνα δραστηριότητα. Και θα δημιουργούσαν μια ανισορροπία. 

Διότι δεν θα ήταν πολλοί οι επενδυτές, που θα επιθυμούσαν να επενδύσουν σε έναν τομέα που είναι κρατικά ελεγχόμενος. Μόνοι κερδισμένοι ήταν προσωρινά οι υπάρχοντες ενοικιαστές, που είχαν εξασφαλισμένη στέγη, σε αντίθεση με τους δυνητικούς ενοικιαστές, που δεν θα έβρισκαν νέα ακίνητα προς ενοικίαση».

                         (Απόσπασμα άρθρου του Κ. Χαροκόπου από το liberal.gr)