Απόψεις...

 

@ Βγαίνει νόμος για υποχρεωτική διενέργεια μοριακού τεστ στους στρατεύσιμους. Τι σημαίνει υποχρεωτικό; Πως αν δεν το κάνεις, θα έχεις συνέπειες. Τι συνέπειες μπορεί να έχει ένας στρατεύσιμος του “αντιτεστικού κινήματος” που παρουσιάζεται και λέει “δεν έχω κάνει τεστ και δεν θα κάνω, ούτε εμβόλιο θέλω να κάνω”. Στρατοδικείο; Αναβολή; Τι; Περιμένεις να το προβλέπει ο νόμος. Όμως ο νόμος πετάει το μπαλάκι στον Υπουργό Εθνικής Αμύνης και του λέει να βγάλει εγκύκλιο. Βγάζει εγκύκλιο ο ΥΕΘΑ και περιμένεις να ορίσει τις συνέπειες. Τίποτε. Σιγή ιχθύος. Δεν διοικείται έτσι η χώρα, σύντροφοι γαλαζαίοι.

@ Κάποιος να τους εξηγήσει ότι ο -φοβικός φοβάται, δεν μισεί. Ο ισλαμοφοβικός φοβάται πως αν το πολιτικό Ισλάμ επικρατήσει, θα βρεθεί σφαγμένος. Δεν θα έπρεπε να φοβάται; Όμως η έννοια ομο/τρανσο/κουήρο/κ.λπ./φοβικός απλώς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Κανένας δεν φοβάται έναν ομοφυλόφιλο.

@ Αν το Ισλάμ έχει ένα πρόβλημα, αυτό είναι ότι δεν αποδέχεται τη διαφορετικότητα. Η ίδια η έννοια της Ούμα, της κοινότητας των πιστών, είναι μια έννοια ολοκληρωτική. Διότι θέλει όλους τους μουσουλμάνους να πιστεύουν τα ίδια, να έχουν την ίδια συμπεριφορά, να ζουν με τον ίδιο τρόπο. Όποιος έχει άλλες επιθυμίες από την πλειοψηφία, όποιος αποκλίνει, όποιος διαφοροποιείται, στιγματίζεται. Στην Ούμα, όπου η θρησκεία ρυθμίζει όλες τις πτυχές του δημόσιου και του ιδιωτικού βίου, δεν υπάρχει χώρος για την ατομικότητα».

@ Οι Τούρκοι έχουν σταθερή πολιτική στην αντιμετώπιση των μειονοτήτων: ξεπάστρεμα. Μετά τη γενοκτονία των Αρμενίων, ο επόμενος στόχος του Κεμάλ ήταν οι πολυάριθμοι Έλληνες του Πόντου, κυρίαρχοι στην οικονομική και πνευματική ζωή της περιοχής: πάνω από 700.000 ψυχές με 1400 περίπου σχολεία και έντονη πολιτισμική δραστηριότητα. 

Οι Νεότουρκοι, αφού στην αρχή ξεγέλασαν τις μειονότητες διακηρύσσοντας ελευθερίες και ισονομία, όταν ξεμπέρδεψαν με τον Σουλτάνο έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Πολύ πριν τον Χίτλερ επινόησαν τα Amele Taburları, τα Τάγματα Εργασίας. Μέχρι το 1918, πάνω από 200.000 Έλληνες εξοντώθηκαν δουλεύοντας κάτω από απάνθρωπες συνθήκες σε λατομεία, ορυχεία ή ανοίγοντας δρόμους στην τουρκική ενδοχώρα. 

Μέσα σε 5 χρόνια, από το 1915 μέχρι το 1920, ο Κεμάλ κατάφερε ό,τι δεν είχαν πετύχει οι Σουλτάνοι σε 5 αιώνες. Επιστρατεύοντας κάθε τρόπο ("στημένες" δίκες με τις οποίες εκτέλεσε τους προκρίτους, καταναγκαστική εργασία για τους άνδρες, εκτοπισμό στα βάθη της Ανατολίας με πορείες “θανάτου” για τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους και δολοφονικές επιθέσεις ατάκτων) οι Νεότουρκοι του Κεμάλ εξόντωσαν 353.000 Ποντίους, σύμφωνα με τη “Μαύρη Βίβλο” του Κεντρικού Συμβουλίου Ποντίων, ενώ όσοι διασώθηκαν βρέθηκαν πρόσφυγες στη Σοβιετική Ένωση και στην Ελλάδα.

@ Με βασιλικό διάταγμα του 1957, επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή, είχε μπει το πλαίσιο του κρατικού δανεισμού. Πρώτον, το κράτος θα μπορούσε να δανείζεται εκδίδοντας έντοκα γραμμάτια διάρκειας ενός έτους το πολύ. Δεύτερον το συνολικό ύψος των γραμματίων που θα ήταν σε κυκλοφορία, δεν θα μπορούσε να ξεπερνάει τα 750 εκατομμύρια δραχμές της εποχής. Τρίτον, ο κρατικός δανεισμός επιτρεπόταν μόνο για επενδυτικούς σκοπούς. “Το προϊόν των δι’ εκδόσεων εντόκων γραμματίων συνομολογουμένων δανείων χρησιμοποιείται υπό του Δημοσίου αποκλειστικώς προς κάλυψη δαπανών των παραγωγικών δημοσίων επενδύσεων, έλεγε ο νόμος. 

Αυτή η αυτοδέσμευση του Δημοσίου κράτησε μέχρι το 1982, οπότε ο μέγας εκμαυλιστής της χώρας, Αντρέας, την κατάργησε με τον νόμο 1266 του 1982 ως εξής: “To προϊόν της εκδόσεως εντόκων γραμματίων χρησιμοποιείται για την κάλυψη εν γένει δαπανών του δημοσίου.” Όλοι ξέρουμε πώς χρησιμοποιήθηκε αυτό το “εν γένει” έκτοτε. Από το 1982 μέχρι το 2010 που χρεοκοπήσαμε, αλλά και μέχρι σήμερα, κανένας δεν επανέφερε το θεσμικό πλαίσιο του 1957.

                                                                                  (Θ. Τζήμερος-Δημιουργία Ξανά)