Παραμένει... αλώνι

 

Ένα καλοκαίρι ακόμη χάθηκε για το Γιαννιώτικο Σαλόνι. Οι εικόνες προκαλούν θλίψη. Έπεσαν και οι φράχτες που το οριοθετούσαν από την πλευρά του δρόμου και τώρα,... μπάτε, σκύλοι, αλέστε. Μουντζούρωσαν και οι χουλιγκάνοι το αρχοντικό και τα υπόλοιπα κτίσματα και η εικόνα είναι... τραγική. 

Εν τω μεταξύ, για ποια ανάπλαση μιλούν και με ποιο -άγνωστο ακόμη- χρονοδιάγραμμα; Ο χώρος είναι μισός Αμαζόνιος από τα άκοφτα χόρτα αλλά και επικίνδυνος από τα αδέσποτα σκυλιά που κινούνται ανεξέλεγκτα. Έτσι, μόνο για πάρκο δεν μοιάζει όλο αυτό. 

Ο τρόπος, πάντως, με τον οποίο η Δημοτική Αρχή προσεγγίζει τα προβλήματα της πόλης δεν πείθει. Κάτι που θα έπρεπε να είναι πρώτη προτεραιότητα μένει να περιμένει το «όταν και αν». Και αν μεν η Δ. Αρχή σκέφτεται να το αναπλάσει  λίγο πριν τις επόμενες εκλογές (γιατί μάλλον προς τα εκεί πηγαίνει το πράγμα) πρέπει να ξέρει ότι και οι πολίτες δεν τρώνε πια κουτόχορτο. 

Εκείνη η παλαιοκομματική αντίληψη να κόβουμε κορδέλες λίγο πριν την κάλπη,  ενώ ο χρήσιμος και ωφέλιμος  χρόνος της πενταετίας περνάει με …δηλώσεις, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.  Η σύγχρονη πρακτική απαιτεί να γίνεται κάτι στην ώρα του προς όφελος των πολιτών. Αν κρίνει πάντως κανείς από το πώς κατασκευάζεται ο κόμβος μπροστά στο Πολυκλαδικό...  

                Έπεσαν τα φυσικά όρια του πάρκου και τώρα... μπάτε σκύλοι  

                        Βανδαλισμένα τα κυρίως κτίρια, σπασμένα τζάμια κτλ.

                          Τα πέτρινα πεζούλια ούτε που φαίνονται από τα χόρτα

                         Διαβάσεις και περάσματα... Αμαζονίου

 

                         Κάποιοι φέρνουν τα σκυλιά τους για... προπόνηση

Ο κισσός έχει πνίξει πολλά κωνοφόρα.... ποιος θα ασχοληθεί;