Απόψεις...

 

«Η Αριστερά δεν διαθέτει μόνον το ηθικό πλεονέκτημα. Διαθέτει και το διανοητικό πλεονέκτημα. Στις τάξεις της φύονται πνευματικοί άνθρωποι σαν τις παπαρούνες την άνοιξη. Πανεπιστημιακοί, όπως ο Γαβρόγλου, ο Τσουκαλάς και εκατοντάδες άλλοι έτοιμοι να αναδείξουν τις αξίες της με το κύρος τους. Συγγραφείς, όπως ο Βασιλικός, η Μάρω Δούκα ή η Ρέα Γαλανάκη. Ποιητές όπως ο Νίκος Ξυδάκης και ο Τάσος Κουράκης. Σκηνοθέτες, ηθοποιοί, μουσικοί ων ουκ έστι αριθμός. Εκδότες, βιβλιοπώλες, δημοσιογράφοι. 

Όλοι αυτοί, ασχέτως ταλέντου, δεν φροντίζουν μόνον για την παραγωγή των ιδεών και την επανανακάλυψη της Αμερικής διορθώνοντας τα λάθη του Κολόμβου. Φροντίζουν και για τη διακίνησή τους. Υπερασπίζονται το πανεπιστημιακό άσυλο και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου όταν η αυταρχική Δεξιά προσπαθεί να το ορίσει. Δεν διαμαρτυρήθηκαν όταν Κνίτες απαγόρευσαν στον Στεφάν Κουρτουά, εκ των συγγραφέων της Μαύρης Βίβλου του Κομμουνισμού, να μιλήσει στο Αριστοτέλειο. Ούτε όταν μερικοί αλήτες μπαχαλάκηδες τραμπούκισαν στην Πάτρα τον βιολόγο Γουότσον, τον νομπελίστα που ανακάλυψε το DNA. Δεν αναφέρομαι στους εντοιχισμούς καθηγητών ή στον προπηλακισμό του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου. Δεν φθείρουν τα επιχειρήματά τους μες στην πολλή συνάφεια. Τα κρατούν για τα ουσιώδη, τον νόμο Κεραμέως, την απεργία πείνας του Κουφοντίνα, και τον Λιγνάδη».

                                                        (Τ. Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Για όσους δεν το γνωρίζετε, οι καθηγητές βρίσκονται αυτό τον καιρό σε «αγωνιστική κινητοποίηση». Η ΟΛΜΕ έχει κηρύξει «απεργία-αποχή διαρκείας» από τη διαδικασία αξιολόγησης των σχολικών μονάδων που ξεκινά το υπουργείο Παιδείας σε εφαρμογή του νόμου 4692 / 2020. Βέβαια, αυτό το «απεργία-αποχή» είναι κομματάκι ακατανόητο. 

Η αποχή είναι χαμηλότερο μέσο πάλης σε σύγκριση με την απεργία, έτσι γράφουν τα κλασικά συνδικαλιστικά εγχειρίδια. Ξεκινάς με αποχή, αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά σου πηγαίνεις σε απεργία, κλιμακώνεις σε κατάληψη και καταλήγεις σε ανατίναξη τύπου Αρκαδίου ή Κουγκίου (που λέει ο λόγος). Αλλά απεργία και αποχή μαζί; Μυστήριο. (Το γεγονός ότι ο απεργός δεν πληρώνεται, ενώ όποιος απλώς απέχει παίρνει τον μισθό του κανονικά, θεωρώ ότι είναι εντελώς τυχαίο.) Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι μόνες χώρες που δεν κάνουν αξιολόγηση είναι η Ελλάδα και η Βουλγαρία».

                                                                      (Δ. Ευθυμάκης–protagon.gr) 

«Η μέθοδος παλιά και δοκιμασμένη. Εκατοντάδες λογαριασμοί trolls ξεχύνονται στο διαδίκτυο και επιτίθενται σε συγκεκριμένους στόχους. Από κοντά «φιλικά» μέσα ενημέρωσης και δηλώσεις «επωνύμων». Ο τραμπισμός ήρθε για να μείνει! Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, στις αναμετρήσεις μεταξύ του χάους και των άλλων, κερδίζει συνήθως το χάος και η αλητεία. Οι «άλλοι» μπορούν να περιμένουν την δικαίωση μετά θάνατον. Η Δικαιοσύνη δεν είναι μόνο τυφλή. Στην Ελλάδα είναι και εξωφρενικά αργή.

Στην υπόθεση Λιγνάδη υπάρχουν πολλές αλήθειες. Η πρώτη  είναι ότι οι καταγγελίες σε βάρος του σοκάρουν. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πει κανείς σχετικά με αυτό. Από εκεί και πέρα, είναι γεγονός ότι ο καλλιτεχνικός κόσμος δεν τρέφει τα καλύτερα των συναισθημάτων για την κυρία Μενδώνη. Αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι βρήκαν τώρα την ευκαιρία για να ζητήσουν την παραίτησή της. Θα μπορούσε να έχει βρεθεί μία άλλη ευκαιρία, αλλά δεν βρέθηκε. Αλήθεια είναι ακόμη ότι η κυρία Μενδώνη δεν μπορούσε να γνωρίζει. Και απορίας άξιο είναι πως βγαίνουν τώρα διάφοροι και λένε «ήξερα αλλά δεν μιλούσα». Μπράβο τους! 

Και αλήθεια επίσης είναι ότι το θέμα αυτό επιλέχτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για πολιτική αντιπαράθεση. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την στήριξή της στην κυρία Μενδώνη. Πολύ σωστά! Αυτό έπρεπε να κάνει. Η κυρία Μενδώνη από την πλευρά της έχει να αντιμετωπίσει μία κατάσταση που δεν είναι ευχάριστη. Θα μπορούσε ίσως να παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας και να εκτονωθεί έτσι η κατάσταση. Ναι, θα ήταν άδικο! Δεν της αξίζει αυτή η τύχη, όπως δεν της αξίζει και αυτή η άνανδρη επίθεση. Είναι μία εξαιρετική κυρία, με προσφορά στον χώρο του Πολιτισμού. Είχε την «ατυχία» να μην είναι αρεστή στο αριστερό κατεστημένο».

                                                                            (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)