"Βιασμός"... της λογικής

 

«Η Μενδώνη βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Ειδικά όταν καταφέρνει να παρακάμψει τις ενστάσεις του ΚΑΣ για τα… δάση και τους αρχαίους θησαυρούς του Ελληνικού, το μπλόκο για την Cosco στο λιμάνι του Πειραιά το οποίο αίφνης βρέθηκε σε αρχαιολογική ζώνη μαζί με την μισή πόλη και να ξεμπλοκάρει τις επενδύσεις στις Σκουριές Χαλκιδικής. Τρία project που εκτός από επιχειρηματικό ενδιαφέρον έχουν – με τη σπουδή της προηγούμενης κυβέρνησης – αποκτήσει πολιτικό πρόσημο. Τα πρώτα βέλη, αμήχανα – και μάλλον για αφελείς – δημοσιεύματα σχετικά με τις ανασκαφές στην Αμφίπολη και τον τύμβο Καστά, μοιάζουν με προειδοποιητικές βολές μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία για να σερβιριστεί το κυρίως πιάτο.  

Τον Αύγουστο του 2020  μια φωτιά στον αργολικό κάμπο πλησιάζει στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών. Μερικά σάιτ αρχίζουν να γράφουν ότι καίγονται τα αρχαία και τα σόσιαλ μίντια για ανεπανόρθωτη καταστροφή. Την επόμενη μέρα η Μενδώνη σπεύδει στον χώρο και οι φωτογράφοι αποτυπώνουν την πραγματικότητα. Η φωτιά έκαψε μερικά χόρτα γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο. Η τοπική εφορεία είχε λάβει τα μέτρα της. Ακόμα και οι ξύλινες ράμπες για τα ΑΜΕΑ ήταν στη θέση τους. Για τα σόσιαλ μίντια αυτά είναι ψιλά γράμματα. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι οι Μυκήνες κάηκαν και μάλιστα από το χέρι της Μενδώνη. 

Μερικούς μήνες αργότερα και εν όψει της ολοκλήρωσης των έργων του νέου ανελκυστήρα για τα ΑΜΕΑ, η «είδηση» ότι έστρωσαν τσιμέντο στην Ακρόπολη σαρώνει τον ελληνικό κυβερνοχώρο. Οι πρώτες φωτογραφίες δείχνουν πράγματι κάποιες επιφάνειες με σκυρόδεμα και παντού σαν σύνθημα αναπαράγεται ο τίτλος «Τσι-Μενδώνη την Ακρόπολη». Μια αρχαιολόγος; Είναι δυνατόν; Η πραγματικότητα ήταν, φυσικά, διαφορετική. Επρόκειτο για επισκευή των διαδρόμων που υπήρχαν στον Ιερό Βράχο από την δεκαετία του ’70 και είχαν μερικώς καταστραφεί. Φτιάχτηκαν με νέα μελέτη και καλύτερα υλικά με την ευκαιρία του νέου ανελκυστήρα. Τι νόημα θα είχε το ένα έργο χωρίς το άλλο; 

Κι έπειτα ήρθαν οι βροχές. «Πλημμύρισε την Ακρόπολη η Μενδώνη» έγραφαν τα έντυπα του αντιπολιτευτικού φάσματος και φαντάσματος. Επίσημα και ανεπίσημα. Έτσι, χωρίς εξηγήσεις. Αρκούσε μια φωτογραφία από την νεροποντή. Το σχέδιο σε πλήρη εξέλιξη. Θέατρο του παραλόγου. 

Και ερχόμαστε στο τελευταίο και πιο σοβαρό. Το ελληνικό #meeToo ξεσπά. Οι αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου γίνονται η σπίθα που βάζει φωτιά στο ελληνικό θέατρο. Οι πρώτες καταγγελίες προκαλούν σοκ αλλά όχι σε εκείνους που γνωρίζουν. Τα παρασκήνια έχουν κι αυτιά και μάτια. Ταυτόχρονα, φήμες αρχίζουν να κυκλοφορούν στα θεατρικά στέκια και να διοχετεύονται στα δημοσιογραφικά γραφεία. Για τα αρρωστημένα βίτσια και τα περίεργα γούστα του καθενός. Η αξιοπρέπεια πολλών ανθρώπων γίνεται φέιγ βολάν. Ουδείς γνωρίζει που αρχίζει η αλήθεια και που τελειώνει το ψέμα. 

Μέχρι που έρχεται στο φως η πρώτη καταγγελία, ανώνυμη, η οποία σκιαγραφεί πρόσωπα και πράγματα. Την επομένη, με ημερομηνία 6/2 φτάνει στο γραφείο της Μενδώνη η επιστολή παραίτησης του Λιγνάδη από το Εθνικό Θέατρο. Και γίνεται δεκτή. Την ίδια ημέρα. Τρεις εβδομάδες αργότερα η αντιπολίτευση κατηγορεί την Μενδώνη και τον Μητσοτάκη, ότι επιχείρησαν να συγκαλύψουν την υπόθεση. Δηλαδή τι έπρεπε να κάνουν; Να πάνε να τον συλλάβουν οι ίδιοι; Μήπως να τον εκτελέσουν; Κάποτε γίνονταν αυτά, όχι πια».

                            (Απόσπασμα άρθρου του Γ. Μπαλγκά από το protagon.gr)