Απόψεις...

 

«Καθένας από μας μπορεί να έχει μια άποψη για τις πολιτικές ευθύνες για μεγάλες καταστροφές, όπως και μια εντύπωση για τις ποινικές υποθέσεις που σχετίζονται με αυτές. Η εντύπωση αυτή μπορεί να αλλάξει όταν έρθουν στο φως νεότερα στοιχεία. Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι άλλο η παροδική μας εντύπωση και άλλο η δικαστική απόφαση που στηρίζεται σε λεπτομερή αξιολόγηση του αποδεικτικού υλικού, της εξέτασης των μαρτύρων, των αγορεύσεων των παραγόντων της δίκης. Τέλος αξιολογείται και η απολογία των κατηγορουμένων. Η δικαστική απόφαση μπορεί να αναθεωρηθεί από ανώτερο δικαστήριο».

                                                                  (Σπ. Βλέτσας-Athensvoice)

«Ο Κουφοντίνας ζητεί να μεταφερθεί, κατά τον νόμο, στις φυλακές Κορυδαλλού, εκεί που ήταν πριν την μεταγωγή του στις Αγροτικές Φυλακές. Όμως οι φυλακές Κορυδαλλού έχουν πλέον μετατραπεί σε κατάστημα υποδίκων. Έτσι μετατάσσεται στις φυλακές υψίστης ασφαλείας, στον Δομοκό. Από την άλλη όμως, στον Κορυδαλλό βρίσκονται και άλλα μέλη της 17Ν.  Η ιδιαιτερότητα της περίπτωσης Κουφοντίνα σου επιτρέπει να σταθείς στην υπόθεση από διαφορετικές οπτικές γωνίες και, εν τέλει, να δεις αυτό που επιδιώκεις να δεις. Μπορείς να του αναγνωρίσεις δίκαιο, μπορείς συνάμα, επικαλούμενος τη μετατροπή του Κορυδαλλού, να του χρεώσεις το άδικο. 

Όμως το θέμα είναι μεγαλύτερο. Αν ο Κουφοντίνας πεθάνει, η Ελληνική Δημοκρατία θα έχει στα χέρια της ένα νεκρό απεργό πείνας, κάτι πρωτόγνωρο και ανήκουστο για το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Και οι εχθροί της, οι εχθροί της δημοκρατίας, θα αποκτήσουν έναν ήρωα. Ένα σύμβολο. Έναν λόγο για να λερώνουν τείχους με το όνομά του. Η θλιβερή ύπαρξη του θα αποκτήσει νόημα. Η τελευταία του ανάσα θα βγει πίσω από χαμόγελο. Θα έχει πλήξει τη δημοκρατία. Και το κράτος δικαίου».

                                                                   (Κ. Γιαννακίδης-rotagon.gr) 

«Τα τάγματα εφόδου της επαναστατικής αριστεράς ασκούν καθημερινά βία στο όνομα του δολοφόνου Δημήτρη Κουφοντίνα και μάλιστα με την απόλυτη πολιτική κάλυψη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είναι οι ίδιοι μέθοδοι που χρησιμοποιούν τα δύο πολιτικά άκρα όταν θέλουν να επιτεθούν στη Δημοκρατία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την επόμενη φορά θα είναι αλλιώς, όπως έχουν ήδη προαναγγείλει η Ζανέτ Τσίπρα και ο Παύλος Πολάκης. Κάνουν ασκήσεις στο πεζοδρόμιο, όπως έκαναν και το 2008. Είναι επικίνδυνοι. Υπάρχει σοβαρό πολιτικό θέμα και ο πολιτικός κόσμος αρνείται να τοποθετηθεί. 

Αν τα τάγματα εφόδου μπορούν να φτάνουν μέχρι το σπίτι της Προέδρου της Δημοκρατίας και το γεγονός αυτό περνάει απαρατήρητο για την Αξιωματική Αντιπολίτευση, τότε κάτι δεν πάει καλά με το κόμμα αυτό. Να μην ξεχνάμε ότι ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αρνήθηκε να επισκεφτεί το θύμα της τρομοκρατίας πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να επιβάλλει μία ατζέντα που θέλει τον Κουφοντίνα «λαϊκό αγωνιστή» και την 17Ν μία «επαναστατική ανθρωπιστική οργάνωση». Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε μία μη κανονική χώρα. Δίνει μάχη χαρακωμάτων για να θυμίζει η Ελλάδα Λίβανο ή Βενεζουέλα. 

Η σφοδρότητα της «αντιπαράθεσης» δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με ένα οργανωμένο σχέδιο. Μένει να δούμε τους αντικειμενικούς στόχους του. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δε ζητάνε να εφαρμοστεί ο Νόμος. Επειδή δεν παραβιάζεται κάποιος Νόμος. Αυτό που ζητάνε είναι να στραπατσαριστεί το κράτος και κάθε έννοια δικαίου. Αν αυτό δεν αποτελεί μία απρόκλητη επίθεση σε βάρος της Δημοκρατίας, πως αλλιώς μπορούμε να το πούμε;»

                                                                           (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)