Νέο Δημαρχείο, λοιπόν...

 

Άναψε για τα καλά η κουβέντα για το παλιό Πανεπιστήμιο στη «μικρή» μας πόλη. Σαν να ξεκόλλησε λίγο το θέμα που είχε για τα καλά βαλτώσει και ακούστηκαν ξανά όλες οι απόψεις συν μια καινούργια, του δημάρχου κ. Ελισάφ, ο οποίος αφού τη συζήτησε και με τον πρωθυπουργό, φαίνεται να πήρε κατ’ αρχήν ένα αχνό πράσινο φως για τη μετατροπή του σε διοικητικό κέντρο.

Από τις κουβέντες, όμως, μέχρι το τελικό αποτέλεσμα υπάρχει μια μεγάλη απόσταση που πρέπει να διανυθεί, με το πιθανότερο να συζητάμε ξανά για το ίδιο θέμα σε καμιά δεκαετία από τώρα. Γιατί αν δεν υπάρξει πραγματική βούληση -με ό,τι αυτό συνεπάγεται- και αν δεν δρομολογηθούν εν τη πράξει οι εξελίξεις, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα, περνώντας κανείς από τη Δομπόλη μετά από καιρό, να μη βλέπει και πάλι τη γνωστή ανατριχιαστική εικόνα που έχουμε όλοι συνηθίσει τα τελευταία πόσα χρόνια.

Το ίδιο βέβαια ισχύει και για το στρατόπεδο Βελισσαρίου όπου φάνηκε ότι ο βασιλιάς είναι ολίγον γυμνός, καθώς η διεκδίκησή του από τους κατά καιρούς άρχοντες της πόλης μόνο διεκδίκηση δεν φαίνεται να ήταν. Αν  και εδώ δεν υπάρξει σχεδιασμένη, συνεχής και ομόθυμη δράση, πολύ φοβούμαστε ότι θα συνεχίσουμε να βλέπουμε άλλες πόλεις να κάνουν κτήμα τους στρατόπεδα που έχουν στον αστικό τους ιστό, ενώ εμείς θα περνάμε και πάλι απ’ έξω.

Συνοψίζοντας, πάντως, τις προτάσεις που ακούστηκαν για το παλιό Πανεπιστήμιο φαίνεται πως έχει προτεραιότητα πια εκείνη που προβλέπει κέντρο διοικητικών υπηρεσιών το οποίο και θα εντάξει κάτω από μία στέγη τις διασκορπισμένες στους πέντε ανέμους υπηρεσίες του Δήμου, με τα υψηλά ενοίκια που καταβάλλονται τώρα. Τα Γιάννενα, άλλωστε, είναι από τις λίγες πόλεις της χώρας που δεν διαθέτουν ένα σύγχρονο και λειτουργικό Δημαρχείο.

Σε πόλεις βέβαια όπου τα νέα δημαρχεία  βρίσκονται σε κάποια απόσταση από το κέντρο, έχουν εξασφαλιστεί μεγάλοι χώροι για στάθμευση. Το παλιό Πανεπιστήμιο όμως, αν μπορεί και στην πράξη να μετεξελιχτεί σε σύγχρονο Δημαρχείο δεν διαθέτει καθόλου πάρκινγκ. Ακόμη και η Εφορία που στεγάζεται εκεί τα τελευταία χρόνια, δίνει το μέγεθος του προβλήματος με την οδό Δομπόλη να γεμίζει ασφυκτικά από αυτοκίνητα που καβαλάνε ακόμη και τα στενά πεζοδρόμια, κάτι που είναι από κάθε άποψη απαράδεκτο. Και αλήθεια, γιατί δεν γίνεται χρήση του παρακείμενου οικοπέδου το οποίο μένει στην κατάσταση που είναι τώρα πάνω από μισό αιώνα; Γιατί να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν παρατημένα και απερίφρακτα  οικόπεδα (όπως και το άλλο μπροστά στο ΒΥΖΑΝΤΙΟ) για κοινωφελείς χρήσεις;   

Αν ο κ. Ελισάφ έχει κατά νου εικόνες σαν κι αυτές που βλέπουμε στην κάθοδο της Δωδώνης με τα χωμάτινα ή διαλυμένα πεζοδρόμια και τα αυτοκίνητα πάνω τους να μην αφήνουν χώρο ούτε για πεζούς τότε… να λείπει το βύσσινο. Τι θα γίνει λοιπόν στην περίπτωση που το παλιό Πανεπιστήμιο μετεξελιχτεί σε νέο δημαρχείο;

Από την άλλη πάλι, μήπως το γιγάντιο αυτό κτίριο με τις τεράστιες αίθουσες κοστίσει περισσότερο (σύμφωνα και με τις νέες οικολογικές και βιοκλιματικές απαιτήσεις) να διαμορφωθεί σε σύγχρονο διοικητικό  κέντρο από το να κατασκευαζόταν από την αρχή;

Σχολιάζοντας -εν τάχει- τις υπόλοιπες προτάσεις, θα λέγαμε ότι εκείνη για μετατροπή του κτιρίου σε φοιτητικές εστίες με εμπορικές χρήσεις έχει ξεπεραστεί από τα πράγματα. Εστίες υπάρχουν και μάλιστα αρκετές και με τις υποδομές που πρέπει να έχουν. 

Το άλλο πρότζεκτ για μετατροπή του παλιού Πανεπιστημίου σε κτίριο μοντέρνας τέχνης νομίζουμε ότι δεν αντέχει σε κριτική. Μια μικρή πόλη σαν τη δική μας θα διαθέσει το πιο μεγάλο δημόσιο κτίσμα της αφού το ανακατασκευάσει για να το κάνει, τι ακριβώς; Πώς θα το συντηρεί; Με τι πόρους; Ποιος θα το επισκέπτεται, με δεδομένη την απόσταση που κρατούν οι νεοέλληνες από μουσεία και αίθουσες τέχνης; Κι έπειτα, η πόλη διαθέτει αρκετά μουσεία και χώρους πολιτισμού για να προσθέσει ακόμη έναν και μάλιστα σε γιγάντια εκδοχή.

Η πρόταση του κ. Μπέγκα για Δημαρχείο στο ΚΕΠΑΒΙ θα μπορούσε κατά τη γνώμη μας να έχει τύχη καθώς το κτίριο βρίσκεται σε καλή θέση και με θέσεις στάθμευσης γύρω του αρκετές. Τι κρίμα όμως που στην πενταετία της δικής του θητείας ο πρώην δήμαρχος ούτε ανέδειξε ούτε προχώρησε το θέμα αυτό όπως και διάφορα άλλα θέματα τα οποία έπρεπε να έχουν πάρει τη σειρά τους. Αν όμως γίνει εκεί το Δημαρχείο, τι θα γίνει με το παλιό Πανεπιστήμιο; Και… άντε πάλι απ’ την αρχή.

Αφήσαμε τελευταία την πρόταση για κατεδάφιση του υφιστάμενου κτιριακού σκελετού (έστω στο ένα του κομμάτι) η οποία είναι μια ρηξικέλευθη εκδοχή που θα μπορούσε ίσως να δώσει διέξοδο σε μια πολυδάπανη και αμφισβητούμενης προοπτικής δράση.

Επειδή όμως όλα τα προηγούμενα σχέδια είναι μετρήσιμα πια και ως προς το κόστος αλλά και τη βιωσιμότητά τους, πριν γίνει οτιδήποτε, καλό είναι να βεβαιωθούν οι αρμόδιοι για το εφικτό ή μη των μελλοντικών τους δράσεων ώστε να αποφευχθεί  κάποια λάθος κίνηση που δεν θα μπορεί μετά να αναιρεθεί…   

Τελευταία εξέλιξη στο σήριαλ είναι η διεκδίκηση από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τμήματος του κτιριακού συγκροτήματος ώστε να στεγαστούν εκεί οι συλλογές του Μουσείου Ιστορίας της Ιατρικής και του Μουσείου Τυπογραφίας, ενώ ζητάει και έναν εκθεσιακό  χώρο για το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών!

Έχουμε την εντύπωση ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δύσκολο να γίνει καθώς οι χώροι υπάρχουν και θα εμπλουτισθεί έτσι και η μουσειακή συλλογή της πόλης.