Θύτες και... θύματα

 

«Ας ξεκινήσουμε από το πρόσφατο παράδειγμα της διαπόμπευσης του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είδαμε δεκάδες δημοσιεύματα και καταδίκη από παντού. Είδαμε την αποτρόπαιη φωτογραφία, με τον φόβο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του πρύτανη. Ακόμα, ακούσαμε για την επικήρυξη των 100.000 ευρώ από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Το σημαντικότερο όμως θέμα από το επεισόδιο αυτό πέρασε στα ψιλά. Πληροφορηθήκαμε ότι οι δράστες αναγνωρίστηκαν, συνελήφθησαν και αφέθηκαν ελεύθεροι μέχρι να δικαστούν. Δεν μάθαμε τα ονόματά τους, ούτε είδαμε τα πρόσωπά τους. Το τεκμήριο της αθωότητας ισχύει μόνο για τους μπαχαλάκηδες της Ελλάδας. 

Στις ΗΠΑ, είδαμε τις φωτογραφίες και μάθαμε τα ονόματα των εισβολέων στο Καπιτώλιο. Πριν δικαστούν, αντιμετωπίζουν ήδη τις συνέπειες των πράξεών τους. Απολύθηκαν από τις δουλειές τους. Εκεί δεν υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας; Φυσικά υπάρχει στις ΗΠΑ και εφαρμόζεται. Το τεκμήριο της αθωότητας λέει ότι κάποιος είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί ότι είναι ένοχος. Δεν λέει όμως πουθενά ότι αυτός που φαίνεται στη φωτογραφία να βρίσκεται μέσα στο Καπιτώλιο δεν βρισκόταν στο Καπιτώλιο. 

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των τραμπούκων του πρύτανη.  Αφού τους αναγνώρισαν από τα video και τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες, γιατί δεν πρέπει να μάθουμε ποιοι είναι ώστε να προστατευθούμε από αυτούς; Στο δικαστήριο μπορεί να αθωωθούν για καθαρά τεχνικούς λόγους. Δεν μας φτάνει η δική τους ανάρτηση όπου παραδέχονται ότι έκαναν αυτά που έκαναν στον πρύτανη ώστε να δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία τους;Υπάρχει όμως και κάτι πολύ συγκλονιστικό. 

Εμείς δεν επιτρέπεται να μάθουμε τους «θύτες», αλλά οι θύτες μπορούν δημοσιοποιούν τα στοιχεία των «θυμάτων» τους, ώστε να τους τρομοκρατήσουν. Η αφίσα (φωτ.) με τίτλο «Καταζητούνται» περιλαμβάνει τις φωτογραφίες 16 καθηγητών του Οικονομικού Πανεπιστημίου και είναι χαρακτηριστική της κατάστασης που επικρατεί στα ΑΕΙ της χώρας. Αξίζει την προσοχή σας και η προσφερόμενη αμοιβή: «Πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί σύμφωνα με τις ανάγκες μας και όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς». Το μοναδικό κακό στην περίπτωση των κουφιοκεφαλάκηδων είναι ότι τις δουλείες τις δημιουργεί η αγορά και όχι οι ιδεοληψίες των μπαχαλάκηδων.

Το πρόβλημα δεν είναι η αστυνόμευση και η σύλληψη, αλλά η καταδίκη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτοί που συλλαμβάνονται αθωώνονται, γιατί δεν εμφανίζονται οι μάρτυρες. Μόνο στην περίπτωση του καθηγητή Άγγελου Συρίγου είχαμε την καταδίκη τού ενός σε φυλάκιση 18 μηνών εξαγοράσιμη προς 5 ευρώ την ημέρα, δηλαδή σύνολο 2.700 ευρώ, και του άλλου σε φυλάκιση 12 μηνών με αναστολή. Και στις δύο περιπτώσεις το θύμα αναγνώρισε τους κατηγορουμένους, γι’ αυτό και υπήρξε η καταδίκη. Σιγά την τιμωρία! Αναζήτησα και άλλες καταδίκες, αλλά μάταια. Μόνο λεκτικές καταδίκες βρήκα.

Αλήθεια, σκέφτηκε κανείς μήπως η κατάσταση στην Ανώτατη Παιδεία μας είναι αποτέλεσμα της πλέον ηλίθιας απόφασής μας να βάλουμε στο Σύνταγμα τον περιορισμό μόνο για δημόσια ΑΕΙ; Η πείρα δείχνει ότι όπου δεν υπάρχει ανταγωνισμός, υπάρχει μόνο αδράνεια. Αν υπήρχαν ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι καλοί καθηγητές θα προτιμούσαν να διδάσκουν σε αυτά. Οι φοιτητές θα ήταν πειθαρχημένοι γιατί οποιαδήποτε ζημιά θα είχε επιπτώσεις στα δίδακτρά τους. Μπροστά στον ανταγωνισμό, τα δημόσια πανεπιστήμια είτε θα διορθώνονταν είτε θα μαράζωναν. 

Πάντως δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα.Στην Κύπρο, μια χώρα που απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1959, χωρίς καμία πανεπιστημιακή παράδοση, υπάρχουν 8 πανεπιστήμια, 3 δημόσια και 5 ιδιωτικά. Αν τολμήσετε να μπείτε στο site οποιουδήποτε πανεπιστημίου στην Κύπρο, δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας. Είναι περιποιημένα και πεντακάθαρα. Έλληνες στην Κύπρο, Έλληνες και στην Ελλάδα. Και μόνο η εμφάνιση των κτιρίων είναι όνειδος για την Ελλάδα».

          (Απόσπασμα άρθρου του Α. Δρυμιώτη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)