« Μέλος της Επιτροπής για τον εορτασμό των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821, ανέλαβε να… “αποδομήσει” τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας, τον Ιωάννη Καποδίστρια. Και απαντώντας στις έντονες αντιδράσεις που προκάλεσε αυτό, η Πρόεδρος της Επιτροπής, κα Γιάννα Αγγελοπούλου, δήλωσε ότι η Επιτροπή της θα προβάλλει όλες τις απόψεις για τους πρωταγωνιστές της Παλιγγενεσίας.
Κάτι δεν κατάλαβε η κα. Αγγελοπούλου. Ο εορτασμός για τα 200 χρόνια της Επανάστασης, ΔΕΝ είναι Συνέδριο Ιστορικών! ΔΕΝ είναι συμπόσιο “ειδικών” περί πάντων και άλλων τινών. Είναι επετειακή εκδήλωση για τους μεγάλους συμβολισμούς του Ιδρυτικού γεγονότος της σύγχρονης Ιστορίας μας. Αφορά όλους τους Έλληνες και το νόημα που δίνουν στην κοινή τους ταυτότητα. Σε ό,τι τους ενώνει και σε ό,τι τους κάνει υπερήφανους. Δηλαδή, στο πώς νοηματοδοτούν, οι ίδιοι, όχι το “χθες” της Επανάστασης, αλλά το “σήμερα” το δικό τους και το “αύριο” των παιδιών τους.
Έτσι ακριβώς προσδιορίστηκαν και έτσι λειτούργησαν αντίστοιχες εκδηλώσεις σε άλλες δυτικές χώρες: για τα 200 χρόνια της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας (1976 – επί Προεδρίας Τζέραλντ Φόρντ) και για τα 200 χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης (1989 – επί Προεδρίας Φρανσουά Μιτέραν).
Οι ακαδημαϊκές αντιδικίες μεταξύ “ερευνητών” ή και άλλων “διανοουμένων” δεν έχουν θέση σε τέτοιες εκδηλώσεις. Το να ασχολούμαστε με τον καθένα που είδε φως και μπήκε για να πεί “το μακρύ του και το κοντό του”, είναι “παιδική αρρώστια”.
Γιορτάζουμε το 1821, αυτό που έγινε τότε κι αυτό που σηματοδοτεί για όλους εμάς τώρα. Δεν αναφερόμαστε σε “κάτι άλλο”. Δεν φαντασιωνόμαστε μιαν άλλη “επανάσταση” πιο… πολύχρωμη, πιο cool, πιο “μοντέρνα και πολυπολιτισμική”, με ολίγον “εσάνς” από ανοικτές αγκαλιές σε “λαθρομετανάστες” και ακτιβιστές των “διεμφυλικών” σχέσεων και των…32 “διαφορετικών φύλων”.Ίσως και με λίγο… MeΤoo! Για να το παίζουμε και “πολιτικώς ορθοί”.
Αυτά όλα είναι άσχετα! Δεν υπήρχε τίποτε το “πολιτικώς ορθό” στην Παλιγεννεσία. Ευτυχώς…(Όπως δεν υπάρχει τίποτε το “πoλιτικώς ορθό” σε καμία πραγματική Επανάσταση, σε κανένα λαϊκό ξεσηκωμό, σε κανένα αληθινό Αγώνα Ελευθερίας και Απελευθέρωσης)
Δεν γιορτάζουμε τα 200
χρόνια, ούτε για να αποδομήσουμε τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης ούτε για να
“ξαναγράψουμε” την Ιστορία της.Αλλά για να βρούμε το νόημα της Εθνικής μας
υπόστασης στον 21ο Αιώνα…
Για τον Ιωάννη Καποδίστρια
έχουν ακουστεί όλες οι εκδοχές και με όλες τις λεπτομέρειες.Υπάρχουν πολλοί που
επαινούν τον πρώτο Κυβερνήτη. Υπάρχουν και κάποιοι πιο επικριτικοί. Γενικά έχει
κυριαρχήσει η θετική γνώμη: Υπήρξε ο πρώτος μεγάλος ανορθωτής της χώρας. Πράγμα
που εκ των υστέρων αποδέχονται ακόμα και οι τότε αντίπαλοί του.Το να τον
κρίνουμε σήμερα για τις… πολιτειακές του πεποιθήσεις είναι αστείο. Το να τον
θεωρούμε… “δικτάτορα” καταντά γελοίο.
Μιλάμε για τον άνθρωπο που έφτιαξε το
δημοκρατικό Σύνταγμα της Ελβετίας! Που ακόμα υπάρχει.την υποδειγματικά
δημοκρατική Ελβετία, των θεωρούν “πατέρα του Έθνους” τους και αρχιτέκτονα της
φιλελεύθερης πολιτειακής τους συγκρότησης. Κι εμείς εδώ λέμε…(άντε μη πω,
καλύτερα)
Τι μας λένε τώρα; Δεν ήξεραν οι τότε επαναστατημένοι
Έλληνες ποιός είναι ο Καποδίστριας, που του έκαναν αλλεπάλληλες προτάσεις να
ηγηθεί,δεν ήξεραν οι ξένοι Φιλέλληνες της εποχής που τον εμπιστεύονταν, δεν
ήξεραν οι τότε εχθροί της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, όπως ο Μέτερνιχ, που δεν
ήθελαν να τον δουν ούτε ζωγραφιστό,αλλά έρχεται σήμερα ο κάθε… “φούφουτος”, να
“αποδομήσει” τον Ιωάννη Καποδίστρια. Δεν είμαστε στα καλά μας…»
(Απόσπασμα άρθρου του Θανάση Κ από το dailypost.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου