«Είχα δημοσιεύσει πριν από χρόνια στην «Κ» μια φωτογραφία του
παππού μου, Νίκου Μαγκλίνη, από τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Απεικονιζόταν μαζί
με άλλους Αιτωλοακαρνάνες συμπολεμιστές του στο 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων. Λίγες
ημέρες αργότερα, αναγνώστης με ενημέρωσε ότι είχε αναγνωρίσει τον άνδρα που
στεκόταν πλάι του. «Είχε την ίδια τύχη με τον παππού σας», μου είπε.
Οπως
εξιστορώ στο βιβλίο μου «Είμαι όσα έχω ξεχάσει», τον παππού σκότωσε σε κεντρικό
δρόμο του Αγρινίου η ΟΠΛΑ τον Ιανουάριο του 1944, επειδή ήταν μέλος του τοπικού
ΕΔΕΣ. Τον άνδρα που, είκοσι και πλέον χρόνια πριν, στεκόταν στο πλάι του κάπου
στη Μικρά Ασία, η ΟΠΛΑ τον σκότωσε τον Ιούλιο του 1944, επειδή ήταν μέλος των
Τροτσκιστών - Αρχειομαρξιστών. Λεγόταν Κώστας Λαδάς και μαζί με τον αδελφό του,
Θεόδωρο, ήταν όντως μαχητικοί Αγρινιώτες τροτσκιστές.
Το χρονικό του φονικού του
Κώστα Λαδά περιλαμβάνει και έναν ακόμα φόνο: του αδελφού του, Θεόδωρου. Τον
Δεκέμβριο του 1927, καθώς ο Θεόδωρος Λαδάς περπατούσε κοντά στην πλατεία
Ομονοίας, τον φώναξαν δύο γνωστοί του από το Αγρίνιο. Επιασαν τη συζήτηση.
Μόλις έφθασαν στον σταθμό του Ηλεκτρικού, ο ένας από τους δύο άνδρες, με μια
αστραπιαία κίνηση, ξεδίπλωσε μια φαλτσέτα και άνοιξε την κοιλιά του Θεόδωρου
Λαδά. Εμβρόντητος, κρατώντας στα χέρια του τα μισοχυμένα έντερά του, κατάφερε
να τρικλίσει κάμποσο και να βρει τον αδελφό του, Κώστα, ο οποίος τον πήγε στο
δημοτικό νοσοκομείο.
Ο Θεόδωρος Λαδάς πέθανε τον Ιανουάριο του 1928. Υποτίθεται
πως ήταν πράξη εκκαθάρισης εκ μέρους του ΚΚΕ, το οποίο καταδίωκε λυσσαλέα τους
αρχειομαρξιστές. Ο Κώστας Λαδάς επέστρεψε στο Αγρίνιο και χρόνια αργότερα, στο
αιματοβαμμένο από το Τάγμα Ασφαλείας για το Αγρίνιο Πάσχα του 1944, εντάχθηκε
στον ΕΛΑΣ, ενδεχομένως για να ρίξει στάχτη στα μάτια των «συντρόφων», ή ίσως σε
μια προσπάθεια να πληροφορηθεί τι είχε απογίνει ο φίλος του αρχειομαρξιστής
Πάνος Αναστασίου, ο οποίος είχε μυστηριωδώς εξαφανιστεί (θύμα και αυτός της
ΟΠΛΑ). Το κόλπο δεν θα πιάσει.
Μαθεύτηκε η σχέση του με τον Αναστασίου και τον
Ιούνιο του 1944 ο ΕΛΑΣ τον έθεσε υπό κράτηση. Αυτόπτες μάρτυρες θα τον δουν
κάποια στιγμή να τον συνοδεύουν ένοπλοι και αυτός να φέρει σημάδια βασανισμού.
Η τελευταία ανάκριση πρέπει να έγινε στο Ζελίχοβο, αρχές Ιουλίου του 1944. Ο
Αγρινιώτης έμπορος Λεωνίδας Δημητρόπουλος, που κρατούνταν εκεί «ως δεξιός»,
ανέφερε αργότερα πως όλη νύχτα ο διοικητής της Πολιτοφυλακής Δημήτρης Βίσσιος
ανέκρινε τον Λαδά, χωρίς όμως να του αποδώσει κατηγορία.
Την επομένη θ τον
πάρουν μαζί τους δύο ένοπλοι. Ο αναγνώστης που μου τηλεφώνησε μου είπε ότι
κάποια στιγμή αυτός ρώτησε τους συνοδούς του αν σκόπευαν να τον εκτελέσουν.
Κανένας δεν ξέρει τι του απάντησαν, παρά μονάχα ότι λίγα λεπτά αργότερα τον
σκότωσαν και τον έθαψαν επιτόπου».
(Αρθρο του Ηλία Μαγκλίνη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου