Μοιραίο...

«Μπορούμε να φανταστούμε τον κ. Τσίπρα να δίνει συνέντευξη το 2021, όπως έδωσε τώρα για το 2015. Το 2018 δεν υπάρχει ο Γιάνης Βαρουφάκης. Υπάρχει όμως ο Νίκος Κοτζιάς. Δεν υπάρχει το δημοψήφισμα, αλλά υπάρχει η υπογραφή για την Μακεδονία. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Αλέξης θα ανακαλύψει νέες αυταπάτες και αυτή την φορά θα του φταίει ο Νίκος Κοτζιάς. Είναι ο Νίκος Κοτζιάς ο Γιάνης Βαρουφάκης της εξωτερικής πολιτικής; 

Σίγουρα είναι ένας άνθρωπος που θα ήθελε να δει τον εαυτό του στον ρόλο του Κίσινγκερ των Βαλκανίων. Δεν ξέρουμε αν θα καταφέρει ποτέ μία τέτοια αναγνώριση. Αλλά όπως και ο Γιάνης Βαρουφάκης θα μπορεί στα σίγουρα να βγάζει στο μέλλον το ψωμί του με διαλέξεις στο εξωτερικό. Εκείνο που είναι αμφίβολο είναι αν θα πλήρωνε κάποιος στην Ελλάδα για να παρακολουθήσει ομιλία του. Να είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι δύο πρώην συνεργάτες του Γεωργίου Παπανδρέου του Ανδρέα συμμετείχαν στις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στον ξένο παράγοντα;

Ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν αντιλήφθηκε την «παγίδα» του Μακεδονικού. Ίσως επειδή δεν έχει καλή Παιδεία στα θέματα αυτά δεν μπόρεσε να καταλάβει τα της Μακεδονίας του Ίλιντεν. Από την άλλη είναι απορίας άξιο γιατί ο γνώστης Νίκος Κοτζιάς δεν τον προειδοποίησε σχετικά. Το Μακεδονικό θα συνοδεύει την φήμη του κ. Τσίπρα σε όλη του την μετέπειτα καριέρα. Αν τελικά μπορούμε να μιλάμε ακόμη για μία καλή καριέρα στην πολιτική.

Επιστρέφουμε στο θέμα της συνέντευξης. Μπορούμε, λοιπόν, να φανταστούμε τον κ. Τσίπρα να λέει ότι υποτίμησε το θέμα της Μακεδονίας. Ότι δεν ήξερε και είχε αφήσει όλους τους χειρισμούς στον Νίκο Κοτζιά. Θα είναι η πρώτη φορά που θα λέει την αλήθεια, αλλά και η πρώτη φορά που δεν θα θέλει κάποιος να τον ακούσει.

Ο κ. Τσίπρας δολοφόνησε την ελληνική Οικονομία το 2015. Ήταν κάτι στο οποίο πολλοί ψηφοφόροι του έκλεισαν τα μάτια τους και για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις προτίμησαν να ρίξουν μερικούς χορούς στο Σύνταγμα. Το Μακεδονικό, όμως, δεν το κατάπιαν εύκολα ούτε καν οι δικοί του. Οι πολύ- πολύ δικοί του. Πήγαν στις Πρέσπες για τα βαφτίσια και έπεσαν πάνω σε κηδεία. 

Η εικόνα του κ. Τσίπρα μοιάζει με καθρέπτη που έσπασε και τα κομμάτια του δεν είναι πλέον δυνατόν να ανασυγκολληθούν. Το τίμημα της αποδόμησης της Αριστεράς ήταν μεγάλο για την πατρίδα. Αλλά και μοιραίο να συμβεί όπως συνέβη, έπειτα από εθνικές αυταπάτες 80 και πλέον ετών…»

                                               (Αρθρο του Θ. Μαυρίδη από το liberal.gr)